جناب جمهوری اسلامی، لطفا مردم را محرم بدان!

گروه سیاسی: شفافیت؛ کلمه جذابی که این روزها بسیاری درباره آن صحبت می کنند و همه مطالبه اش می کنند. بسیاری معتقد هستند که عدم شفافیت در بسیاری از ساز و کارهای اجرایی موجب عمده مشکلات کشور گشته و میان مردم و مسئولین و در مرتبه بالاتر نظام، فاصله انداخته است.  

به گزارش بولتن نیوز، ابتدا باید دید منظور از شفافیت چیست زیرا در این بازار مکاره بسیار هستند کسانی که شفافیت، ورد زبانشان است و حتی برخی نیز توانسته اند با بهره جستن از این شعار، به صندلی های مجلس شورای اسلامی برسند. اما اینکه آیا آن شعارها عملیاتی خواهند شد و یا تنها از به وجود آمدن یک نیاز و خواسته در مردم سوءاستفاده گشته، امری است که در طول زمان مشخص خواهد شد و هنوز زود است که بتوان صحت و سقم آن چه گفته شده را دریافت.

 

اما هر کدام این افراد و گروه ها شفافیت را یک چیز معنا می کنند. یکی در اطلاع مردم از مناسبات مالی، دیگری در آرای نمایندگان و آن یکی در روند رسیدگی به پرونده های قضایی و دسته ای در تصمیمات سیاسی و روابط خارجی. البته گاهی آن چه که این گروه ها و افراد مطالبه می کنند از جهت شرعی نادرست است. اما حقانیت این مطالبه نیز نباید مورد خدشه قرار بگیرد.

 اگر بنا باشد تعریفی از شفافیت ارائه شود به نظر بهتر است بگوییم که محرم دانستن مردم در کلیه تصمیمات و اتفاقات کشور و در همه شئون به شرط آن که این مطالبه خلاف شرع و قانون نباشد و به امنیت ملی کشور آسیب نزند. البته که شاید برخی بگویند بسیاری از این مشکلات مربوط به همین موارد است و مخالفان شفافیت با همین استدلال ها کار خود را پیش می برند. در پاسخ باید گفت که اصلاح این رویه های غلط نیز راه دارد و آن راه نیز از مطالبه گری با حساب و کتاب و قانونی تامین می شود. یعنی باید پیگیری کرد که قوانین حامی عدم شفافیت تغییر کنند تا دیگر مسئولی نتواند به این بهانه ها مردم را از دانستن حقیقت محروم کند.

برخی از مسئولینی که نفعشان در محرمانه بودن همه چیز است، قطعا دوست نخواهند داشت که مردم از کارهایشان سر دربیاورند پس هرگونه مطالبه شفافیتی را چه به حق و چه ناحق محکوم می کنند. همین رفتار اشتباه موجب گشته که مردم علاوه بر این که از شرایط موجود علی الخصوص از جهت وضع معیشت و عدالت اجتماعی ناراضی باشند، از اینکه نمی دانند که چه کسانی و چگونه برخی کارها را انجام می دهند که نتیجه اش می شود تلخی به کام آن ها، شدیدا ناراضی هستند.

گاهی برخی مسئولین استدلال می کنند که ما نمی توانیم مسائل را شفاف بیان کنیم زیرا بیگانگان و دشمنان بهره برداری خواهند کرد. اما آیا این دلیل مناسبی است که حتی آن چه که مردم می توانند بدانند و هیچ آسیبی هم به کشور و امنیت ملی نخواهد زد، همچنان از ملت پنهان بماند؟! جالب است که تقریبا همه مسئولان چه پیش از پذیرش مسئولیت و چه هنگامی که در راس امور هستند و حتی بعد از پایان مسئولیتشان از این امر خطیر دم می زنند و خود را حامی آن نشان می دهند اما حتی در حد خرج آبدارخانه دفترهایشان نیز حاضر نیستند برای مردم شفاف سازی کنند که چه کرده اند.

 

علت این شوآف حضرات هم مشخص است؛ موج سواری بر احساس مردم. اگر مدیران و مسئولان کشور دائما از مردم مطالبه کنند که در این شرایط باید چنان و چنین کنند و ما در وضعیت سختی هستیم اما مردم را در کوچکترین امور نامحرم بدانند، قطعا آن ها احساس نادیده گرفته شدن خواهند داشت، پس در مقابل چه خواهند کرد؟! سرتا پای وجودشان می شود میل به شفافیت و هر کسی که از راه برسد و آن شعار را بدهد، آن ها را با خود همراه خواهد کرد. اینگونه می شود که از یک غفلت  مسئولین کشور، جنبشی اجتماعی سر بر می آورد که امکانش وجود داشت تا به سادگی از آن جلوگیری کرد. چاره اش هم محرم دانستن مردم بود تا احساس بیگانگی با نظام نکنند.

هنگامی که مردم حس کنند بیگانه هستند، دیگر حاضر نخواهد بود قدمی برای حکومتشان بردارند و این برای کشوری همچون ایران به شدت خطرناک خواهد بود. مصادیق عدم صداقت مسئولین با مردم در زمینه های گوناگون نیز بسیارند که به مرور و در مطالبی دیگر به آن ها خواهیم پرداخت تا با یکدیگر بررسی کنیم و ببینیم که آیا آن چه که از مردم پنهان گشته، امکان اشتراک گذاری با آن ها را نداشت تا به یک معضل برای کشور تبدیل نشود و موجب بهره برداری دشمنان و ضرر کشور نگردد؟!