شبه نامه ای سر گشاده به رهبرم: برداشت متفاوتی از مظلومیت

گروه سیاسی - دکتر هاجر تحریری نیک صفت نماینده دوره هفتم مردم رشت در مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی با عنوان “شبه نامه‌ای سر گشاده به رهبرم” نوشت:

به گزارش بولتن نیوز، آقاجان، می خواهم آن چه از معنای مظلومیت بویژه در مشی و سیره شما، فهمیده ام را ارائه کنم تا در صورت خطای در درک و استنباط ، اندیشمندان و آگاهان به وضعیت زمانه ام، هدایتم نمایند. به نظر من مظلومیت یعنی این که غیرهمفکران تان، دستشان از منطق و استدلال در مقابل شما خالی باشد و به جای سر خم کردن در برابر حقایق، آنها را نادیده بگیرند و بگوید: کو؟ کجاست؟ نیست؟

مظلومیت یعنی اینکه همه تلاش تان را بفرمائید تا در راستای وظایفی که قانون اساسی و شرع مقدس اسلام برایتان مشخص کرده، طرف مقابل تان را بفهمانید که از کدام راه باید برود و به کدام چاه نباید ورود کند، ولی او درست برعکس عمل کند و آن گاه سرش به سنگ بخورد ولی فریادش را زبانم لال، سر شما بکشد.

مظلومیت، یعنی این که شما نه فقط در جلسات خصوصی بلکه بارها از رسانه ملی بفرمائید من به مذاکرات خوش بین نیستم و مرتب عزت، حکمت و مصلحت را در روابط خارجی مان توصیه بفرمائید و به آن عمل نشود و تبعاتش از تحریم و بالارفتن قیمت دلار و گرانی و سختی معیشت، دامنگیر ملت شود و آن گاه به جای کناره گیری و اعلام بی عرضگی و یا حداقل عذرخواهی، از شما تغییر در تمشیت امور خواسته شود. مظلومیت یعنی این که سال ها در روز اول فروردین باشعار سال و با تاکید بر تولید داخل و تقویت بازوهای ملی و ایجاد اشتغال برای جوانان و در نتیجه سرو سامان یافتن آنها، جهت همه فعالیت های اجرایی را برای مسئولین، تاحد یک کارشناس و کاربلد خبره تبیین بفرمایید و گوش کسی به آن نباشد و آن گاه شما را مخاطب قرار دهند که چرا برای رفع گرانی و سختی معیشت مردم کاری نمی کنید؟

مظلومیت یعنی این که افرادی به دلیل مواضع نادرست و عملکرد ضعیف و ناصواب، اعتماد مردم را درباره خودشان از دست بدهند ولی به شما نامه بنویسند و آن عدم اعتماد و باور را به نظام و انقلاب و اسلام، که شما در این زمان سکاندارش هستید، منسوب کنند.

مظلومیت یعنی این که، شما چه چیزها که می دانید از این جماعت بی وفای، بی انصاف، خیانت پیشه و این که آنها با اعمال شان در دلتان چه غصه ها که ایجاد نکرده اند، ولی شما نه چاهی داشته باشید که با آن درددل کنید و نه به خاطر این که پریشان نکنید محفلی را، نه تنها چیزی بر زبان نیاورید بلکه بفرمائید که من آرامم. بله مقتدای من، حتما هم همین طور است، چرا که تسلی بخش دل شما، رضایت مولای شماست که از آن یا باخبرید و یا باخبرتان می سازند.

اما آنچه وظیفه من در مقابل این مظلومیت ناحق است، این است که خود برایتان یار باشم و نه بار و در اطاعت از فرامین شما بشتابم نه آن که آرام آرام قدم بردارم و اشارات شما را دریابم و همواره مجبورتان نسازم که همه چیز را مکشوف کنید. از توان ناچیزم ناامید نشوم و بدانم موج های بزرگ از تلاطم کوچک در دریا بوجود می آیند، برای فرزندان این مرز و بوم و جوانان عزیز روشنگری کنم تا حقایق را آن گونه که هست دریابند نه آنچه را که بزک می کنند و به نام حقیقت بخوردشان می دهند. با عمل راستینم شیرینی این نعمت بزرگ اسلام و انقلاب را به کام مردمم گوارا کنم تا قدمی هرچند ناچیز در تمدن سازی اسلامی و زمینه سازی برای حکومت مهدوی بردارم. آری ما به حول و قوه الهی همچون سربازان همواره پابه رکاب، کاری خواهیم کرد که این مظلومیت شما بر اقتدار بیشترتان برای ولایت بر امور مسلمین بیفزاید. باشد که دعای قطب عالم امکان همواره پشتیبان شما و ما گردد.آمین.