آیت الله وحید و حمایت از امام خمینی در دوران مبارزه علیه نظام طاغوت

گروه سیاسی: یکی از شیطنت‌های همیشگی دشمنان ولایت فقیه و شخص امام خمینی (ره) این بوده که نشان دهند بین ایشان و دیگر مراجع عظام و علمای حاضر در قم و کلا جهان تشیع، اختلاف عمیقی وجود داشته و بعضی‌ها این اختلاف را با سکوت نشان داده و برخی هم با اعتراضاتی که نهایتا در دوران یعد از پیروزی جمهوری اسلامی، منجر به برخورد با آنها شد.

به گزارش بولتن نیوز، یکی از شاخص‌ترین افرادی که همواره مورد طمع دشمنان جمهوری اسلامی بوده و سعی شده از ایشان برای نمایش تقابل علمای شیعه با امام خمینی(ره) استفاده شود، آیت الله وحید خراسانی بود. اما اگر توجهی به شواهد تاریخی موجود داشته باشیم متوجه می‌شویم همراهی علما خصوصا آیت الله وحید با حرکت امام از پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بوده و چیزی نمی‌تواند این پیوند عمیق را تخریب کند.

در توضیح این امر باید گفت که پس از چند حرکت اعتراض آمیز، از جمله تظاهرات دانشجویان و مردم در روز عید فطر و در صحن حضرت عبد العظیم حسنی در شهر ری، رحلت فرزند ارشد امام، آیت الله مصطفی خمینی، در آبان ۱۳۵۶، شتاب خاصی به حرکت انقلاب اسلامی بخشید که می توان موج ناشی از آن را به عنوان آغاز قیام عمومی مردم علیه شاه دانست.

رحلت آقا مصطفی فرصت مغتنمی بود تا امام، بار دیگر به عنوان حرکت اسلامی مردم مطرح شود. این مسئله برای رژیم پهلوی بسیار گران بود. رژیم اذعان داشت که اگر امام خمینی بتواند بار دیگر رهبری تشکلّهای سیاسی را به دست بگیرد، با استفاده از تشکیلات سراسری روحانیت، خواهد توانست بیداری آحاد مردم را نسبت به جنایات پهلوی، سبب گردد.

بعد از قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲، رژیم شاه برای خنثی نمودن حرکت اسلامی مردم، امام را تبعید کرد و سعی فراوان داشت تا فرد یا تشکیلاتی را جایگزین خلاء وجودی امام بکند؛ تا به این وسیله بتواند از یکسو با ظاهر اسلامی و عوام پسند، نظر توده ها را از امام منحرف سازد و از سوی دیگر این فرد یا تشکیلات خطر چندانی برای حکومت ایجاد نکند.

در روز شنبه هفدهم دی ماه ۱۳۵۶، روزنامه اطلاعات در قم پخش شد. در صفحۀ هفتم روزنامه، مقاله ای با عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» با نام مستعار «احمد رشیدی مطلق» نظر خوانندگان را به سوی خود جلب کرد. نویسنده در آن مقاله، به طور صریح بی حجابی را فضیلت دانسته و حجاب کهنه پرستی و ارتجاع سیاه معرفی شده و به امام خمینی، بزرگ مرجع عالم تشیّع، اهانت کرده بود و قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ توطئه استعمار سرخ و سیاه معرفی شده بود. روزنامۀ رستاخیز نیز در همان روز، تظاهرات گروه قابل توجه ای از زنان مشهد را در مخالفت در کشف حجاب «تظاهری از یک اتحاد نامقدس» نامید.

انتشار مقالۀ مذکور، موجی از خشم و نفرت در دلهای دوستداران امام برانگیخت و مدرسین حوزۀ علمیه آن زمان (حضرات آیات و حجج اسلام، یوسف صانعی، سید حسن طاهری خرم آبادی، محمد مؤمن، علی مشکینی، ناصر مکارم شیرازی، سید حسن موسوی تبریزی، وحید خراسانی، و محمد یزدی) را واداشت که در منزل آیت الله حسین نوری گرد هم آیند تا اقدامی هماهنگ علیه رژیم داشته باشند.

پس از بررسی ابعاد گوناگون برخورد با رژیم، تصمیم گرفته شد که روز هجدهم دی، درسهای حوزۀ علمیۀ قم تعطیل گردد و قرار بر این شود تا هریک از اعضای جلسه، تعطیلی دروس را در آن روز معین، به دیگر مدرّسان حوزه و مراجع اطلاع دهند.

روز ۱۹ دی ۱۳۵۶، طلاب به منزل آیت الله وحید خراسانی رفتند، وی در اجتماع طلاب و تظاهرکنندگان دربارۀ مسئله آزادی زن و جایگاه آن در اجتماع از نظر اسلام به سخنرانی پرداخت. حرکت طلاب و تظاهرکنندگان ادامه یافت، تا اینکه هنگام ظهر جمعیت پراکنده شدند و برای ساعت ۳ بعدازظهر قرار گذاشتند که به منزل آیت الله حسین نوری بروند و اظهار تظلّم کنند.

این سخرانی و اقدامات حمایتی آیت الله وحید در پیش از انقلاب و همچنین تاکیدات ویژه ایشان در حفاظت از نظام و توصیفاتی که پیرامون امام خمینی و رهبر انقلاب داشتند، همگی گواه آن است که هیچ گاه بین آیت الله وحید و نظام، تعارضی وجود نداشته و شواهد تاریخی، گواه آن است.

انتهای پیام /#