یک جاى بازار سهام مى لنگد.

به گزارش بولتن نیوز، گروه شبکه های مجازی_علی دادپی، اين روزها که همه از ورود به بازار سرمایه و بورس صحبت می کنند حادثه سقوط بزرگ وال استریت را دوباره مرور کنید. قبل از اینکه یک آقایی باشد به نام جان اف کندی که بشود رئیس جمهور آمریکا و شوهر ژاکلین کندی٬ یک آقایی بود بنام جو کندی که پدر او بود.  از آدم حسابیهای پر حاشیه شهر بوستون بود که هم آدم حسابیها می شناختندش و هم گانگسترها.  هم سرمایه دار بود  هم در دوران ممنوعیت مشروبات الکلی، کار قاچاق می کرد و ساقی بود. هنوز که هنوز هم می گویند جو به روسای مافیای شیکاگو و بوستون قول داده بود پسرش که رئیس جمهور بشود آنها را راحت می گذارد. بدبختی آن یکی پسرش رابرت که کاتولیک متعصبی بود شد دادستان کل آمریکا و پدر همه را درآورد. 

بگذریم، جناب جو کندی میلونر زمان خودش هم بود و یلی بود در بازار بورس. ولی بر خلاف خیلی میلیونرهای دیگر جو سرمایه اش را در سقوط بزرگ بازار بورس ۱۹۲۹ از دست نداد و چند هفته قبلش همه سهام هایش را به قیمت بالا فروخته بود و روی پول نقد نشسته بود. 

می گویند که روزی داشت از بازار وال استریت می آمد بیرون و نشست تا کفشش را واکس بزنند. واکسی برگشت گفت آقای کندی یک شرکت عالی برای سرمایه گذاری سراغ دارم که سهامش عالی بالا خواهد رفت. واکسی چند توصیه دیگر هم کرد و کارش را تمام کرد. آقای کندی بلند شد و یک ضرب برگشت داخل بازار و به کارگزارش گفت هرچه سهام هست بفروشد. وقتی پرسیدند چرا؟‌ گفت یک جای بازاری که واکسی دم درش نظر تخصصی می دهد می لنگد و بدجور هم می لنگد٬ جای ماندن نیست. 

 

واقعیت اینجاست که مبادلات سهام و اوراق بهادار یک کار غریزه ای یا فطری نیست. یک کار تخصصی ست و نیازمند اطلاعات و دانش روز. وقتی در این فضا بازار بورس می شود مقصد همه سرمایه ها، آدم باید بگوید یک کمی هم عاقل باشید. هیچ شاخصی همیشه صعودی نبوده است و هیچ بازاری بدون بحران نبوده. حرف هر کس را گوش نکنید و با احتياط تصمیم بگیرید.