ذلک الدین القَیّم؟!

گروه اجتماعی- حجت‌الاسلام محسن قنبریان طی یادداشتی نوشت: مستند به قول کارشناسان بهداشت ، حکم به تعطیل حرمها و نماز جمعه ها در بهترین ماه های معنوی سال شد. اما حالا متن کارشناسی دقیق همان کارشناسان، ثابت کرده: زیارتگاه ها فقط ۴۴صدم درصد! و نماز جمعه فقط ۲۲صدم درصد! در شیوع کرونا نقش دارد!

به گزارش بولتن نیوز، اولی"قول کارشناسان" بود و دومی "متن کارشناسی" دقیق علمی همان کارشناسان!

درباره روزه ماه مبارک رمضان هم از زبان برخی پزشکان و کارشناسان سخنی دهان به دهان می چرخد که: نوشیدن آب در کاهش احتمال ابتلاء موثر است!

مبتنی بر این قول، استفتاء شرعی صورت می گیرد و پاسخ می گیرد:" ...کسانی که درصورت عدم نوشیدن آب در بازه های زمانی کوتاه بیم دارند و اقدام پیشگیرانه دیگری نیز نمی توانند اتخاذ کنند، روزه برای آنان واجب نیست"!
در این مورد هم اصلا بعید ندانید کارشناسی ای دقیق و علمی در خصوص مورد، ثابت کند نوشیدن مکرر آب هیچ اثر متنابع و درصد مورد توجه عقلاء بر کاهش ابتلاء ندارد!

پیش رو حج واجب را داریم؛ که به حسب روایت صحیح خود نوعی امان و ترک و تعطیلی آن موجب بی مهلتی است(ان تُرک لم تناظروا/الکافی ج۷ص ۵۱). آیا حکم تعطیلی حج را به "قول کارشناسان" موکول می کنند؟! یا مستند به یک "کارشناسی دقیق و موجه ناظر به مورد"؟!

آری آسان می توان آن روایت را حمل بر شرایط عادی کرد نه جائی که اجتماع موجب شیوع بیماری واگیر است؛ اما سخن سر مستند و تکیه گاه حکم به تعطیل است.

فرق روزه رمضان و حج تمتع را متوجه اید. اولی مساله ای فردی و منحل به خوف خود مکلف است؛ اما دومی مساله ای عمومی بلکه حکومتی است. با حکم به تعطیل، امکان انجام از همه مکلفان سلب میشود.

سخن ما در اینجا، برسر لزوم دستگاه کارشناسی ای مستقل از علم مدرن و مطابق با دستگاه تولیت و تولی دین -چنانچه نوادری قائل اند- نیست.

سخن سر این است:

آیا مواجهه با همین کارشناسی علمی و عرفی موجود باید این قدر نوسان بردار باشد؟!

در احکام شرعی یاد شده، "قول کارشناس" باید مقدمه حکم شرعی قرار گیرد یا "متن کارشناسی موجه"؟!

مثلا برای حکم به تعطیل حج امسال؛ آیا ضروری نیست دستگاه مرجعیت، تیم کارشناسی ای از همین متخصصین متعبد را به خصوصه مٲمور کند که میزان ابتلاء در زمان و مکان و شرایط حاجیان امسال را با داده های علمی، پردازش و درصد سنجی کنند و بر اساس آن متن کارشناسی حکمی صورت بگیرد؟! نه صرف قول کارشناسان به حسب گمان وتخمین و پیش از تحقیق دقیق مورد(مثل آنچه درباره تعطیلی حرمها و نماز جمعه ها شد)!

شاید این نکته را در چهار استعمال قرآن برای "دین قیّم" بتوان الهام گرفت که: قیّم بودن وصف دین حق است. و قیم آن است که سرپای خود استوار و مصالح بندگان را هم برپا می کند. لذا احکامش(توحید و یکتاپرستی، حرمت ۴ماه قمری برای قتال و...) هم بر "فطرت انسانی" استوار است و هم بر "اصول ثابت طبیعت"! لذا گرچه "سال " و "فصل" در شمسی، واقعی تر و ثابت تر از قمری است؛ اما "ماه" در قمری واقعی تر و ثابت تر است(چون متکی به تولد هلال تا ختم آن است و با رویت قابل کشف است)؛ از اینرو خداوند حکم شرعی ماه های حرام را بر چهار ماه قمری نهاده واینکار را دین قیّم (ذلک الدین القیّم)نامیده است.(دقت کنید. ر.ک: المیزان ج۹ص۳۵٨و۳۵۹)

شاید همکاری فرهنگستان علوم پزشکی با موسسه موضوع شناسی فقهی و نامه شان به مراجع تقلید درباره روزه داری صنفوف مختلف مکلفان گامی ابتدائی در این راستا باشد.