حفظ عزت ایرانی یا تامین منافع دوستان غربی؛ حقیقت را بگویید!

گروه سیاسی_سید محسن عبدالهی: در روزهایی که ایران درگیر ویروس کرونا شده است، دو مساله در رابطه با تعاملات بین المللی دولت جمهوری اسلامی با طرف های خارجی به وجود آمد. اتفاق اول حضور پزشکان بدون مرز فرانسوی در ایران و سپس اخراج آن ها بود که پیش از این به حواشی مختلف آن از جمله نبود پزشک متخصص و تجهیزات بسیار کم و احتمال جاسوسی و جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. اما اتفاق دوم به صحبت های کیانوش جهانپور راجع به عملکرد چین پیرامون ارائه اطلاعات مربوط به ویروس کرونا بود که با عنوان شوخی تلخ از آن یاد کرد.

 

به گزارش بولتن نیوز، صحبت های جهانپور موجب واکنش سفیر چین در ایران شد و اعتراض رسمی مهم ترین مقام چینی در خاک ایران را به دنبال داشت. بگو مگوهای توییتری پس از این داستان اتفاق خوشایندی نبود و در نهایت سخنگوی وزارت خارجه به مساله ورود کرد و از کمک های چین در راه مبارزه با کرونا به جمهوری اسلامی ایران تشکر کرد و به نوعی بابت ناراحتی چینی ها، از آن ها دلجویی کرد. با درست و غلط این اتفاقات کاری نداریم و موضوع این مطلب موضع گیری پیرامون موارد مطروحه نیست. بحث بر سر حواشی به وجود آمده پیرامون این دو مساله و واکنش ها نسبت به آن ها از سوی یک جریان خاص است.

 

افرادی همچون محمود صادقی و جریان رسانه ای و سیاسی هم طیف با او پس از ماجرای پزشکان بدون مرز فرانسوی آن چنان هجمه ای علیه به قول خودشان تندروهای جمهوری اسلامی راه انداختند که این تصور به انسان دست می داد که نکند خود این افراد تبعه دول غربی هستند یا عضو سازمان پزشکان بدون مرز که تا این حد برآشفته و ناراحت شده اند. این دسته حتی پس از توضیحات مشاور وزیر بهداشت درباره تجهیزات همراه با پزشکان بدون مرز و تیم پزشکی حاضر در ایران، همچنان موضع خود را حفظ کردند تا اثبات کنند که غرب خوب است و مشکل از جریانی است که اجازه تعامل آن ها با ایران را نمی دهد.

اما در ماجرای شوخی تلخ، اتفاقی کاملا بر عکس رخ داد. در واقع این افراد تمام سعی خود را در فضای مجازی و رسانه ای انجام دادند که موجی از مخالفت علیه چین راه بیاندازند. کار حتی به جایی رسید که 17 تن از نمایندکان مجلس که در اوج بحران کرونا ترجیح دادند در خانه بمانند و کار را تعطیل کنند و بعضی همچون همین محمودخان صادقی حتی متوسل به دروغ شدند و خود را مبتلا به کرونا اعلام نمودند، در اولین اقدام کاری در نامه ای کتبی سخنگوی وزارت خارجه را بابت اصلاح موضع گیری جهانپور مورد مواخذه قرار دادند.

 

جالب است که این افراد در حالی مقابل چین جبهه گیری می کنند که در شرایط فعلی که ایران تحت شدیترین تحریم ها قرار دارد و دیگر کشورها حتی در قبال منفعت فراوان حاضر به معامله با کشورمان نیستند، چین به روابط اقتصادی خود با ایران ادامه داده است. علاوه بر آن تاکنون بیشترین میزان کمک های بین المللی برای مبارزه با کرونا مخصوصا در بحث تجهیزات از سوی چین صورت گرفته است.

 

 

حال چگونه است که افرادی همچون محمود صادقی و غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی برای چند پرستار و پزشک غیر متخصص در امر کرونا و تجهیزات معمولی و اندک پزشکان بدون مرز فرانسوی گریبان می درند و زمین و زمان را به هم می بافند تا اثبات کنند که غرب خوب است و اشکال در خود ایران است اما در ماجرای دوم مهم ترین متحد اقتصادی کشور را که در سخت ترین شرایط همچنان پای روابط خود ایستاده و در کنار این ویژگی، بیشترین کمک ها را به ایران در جهت مبارزه با کرونا داشته است، موضعی سخت و به قول خودشان عزتمندانه اتخاذ می کنند و به سخنگوی وزیرت خارجه تذکر می دهند؟!

حقیت این است که درد این حضرات، آنگونه که می گویند درد عزت و غیرت نیست. داستان سرسپردگی ایشان برای غرب است و تلاش برای جلب رضایت دول غربی. جمهوری اسلامی نه طرفدار دول غربی است و نه دول شرقی اما تفاوت دولت هایی را که در روزهای دشوار در کنارش ایستاده اند را با کشورهایی که از شرایط سخت به وجود آمده به دنبال سوءاستفاده هستند را درک می کند و نسبت به آن واکنش نشان می دهد. اگر در این میان عده ای همچون همین عالی جنابان که غالبا اصلاح طلب هستند در موضوعاتی مشابه دو واکنش متفاوت از خود نشان می دهند، از سر خیرخواهیشان نیست بلکه بحث بر سر میزان تعهدشان به غرب است و تلاش در جهت منافع دوستانشان.