آیا حسن روحانی دلواپس شده است؟

به گزارش بولتن نیوز،  علیرضا ربیعی: بنا بود با برجام نه تنها تحریم ها بالمره رفع و لغو شد و حتی مشکل آب خوردن کشور هم حل شود، و هرکارشناسی هم که براساس متن برجام اظهار می داشت تحریم ها لغو نخواهد شد با برچسب های بیسواد و تندرو مواجه می شد. اما امروز بعد از گذشت 6 سال از دولت برجامی که تنها امید و تکیه گاهش لغو تحریم ها بود، شاهد آن هستیم که نه تنها تحریم ها لغو نشده است بلکه تحریم های بی سابقه ای نیز علیه ایران وضع شده است. در این اعمال تحریم ها آمریکا تنها نیست، و اروپایی ها نیز به تبع آمریکا تمام و کمال تحریم ها و فشار حداکثری علیه ایران را انجام می دهند تا جائیکه امروز به اذعان مقامات دولتی در انتقال اقلام حقوق بشری چون دارو نیز دچار مشکل هستیم.

هرچند منتقدان و دلواپسان از همان ابتدا چنین روزهایی را پیش بینی می کردند و به واسطه عدم شنیدن انتقادات دلسوزان دولت هزینه های زیادی بر کشور و مردم تحمیل کرد اما این روزها با اوج گرفتن شیوع ویروسی منحوس در کشور و بحث های انتقال دارو و تجهیزات پزشکی از سایر نقاط دنیا کار به جایی رسیده که حسن روحانی مدافع و واضع اصلی برجام و مدعی لغو تحریم ها نیز زبان گشوده و از تحریم دارو و مواد غذایی توسط آمریکا و غرب انتقاد کرده است.

 

حسن روحانی در جلسه هیات دولت در اظهاراتی هرچند دیر اما بالاخره واقع بینانه گفت: « متأسفانه آنهایی که حتی دارو و مواد غذایی را به روی مردم بستند و تحریم کردند، خبیثانه‌ترین اقدام را علیه ملت ایران در این 2 سال انجام دادند؛ آنها هم آمدند با یک ماسک دلسوزی ظاهر شدند که ما هم می‌خواهیم به ملت ایران کمک کنیم؛ شما اگر واقعاً راست می‌گویید لااقل تحریم دارو را بردارید؛ این اولین قدم است. بگویید نسبت به ملت ایران تا حالا اشتباه و خطا کردیم و عذرخواهی می‌کنیم و اولین قدم ما این است که فعالیت بانکی برای خرید دارو، نقل و انتقال دارو و فعالیت کشتیرانی در این زمینه و مواد غذایی مردم، آزاد است و ما کاری نداریم و این تحریم را از روی مردم برداشتیم. مردم ما به خوبی می‌دانند شما دروغ می‌گویید؛ واقعیت را نمی‌گویید.»

 

اینکه بالاخره صاحب تئوری اعتماد به کدخدا و مدعی لغو تحریم ها از رفتار آمریکا و تحریم ها انتقاد می کند جای بسی خوشحالی و شعف دارد. اینکه در نقطه ای پذیرفتند که دیگر نباید بازی آمریکا و غرب را خورد و به آنها تکیه کرد همین جای مسرت دارد. اما نباید فراموش کرد که برای درک و فهم این موضوع 6 سال کشور معطل نگاه به غرب شد و هزینه های زیادی مردم بابت این مسیر پرداخت کردند. که در ادامه عمر باقی مانده دولت باید با پشیمانی از مسیر طی شده حداقل برای جبران مافات یک سال آخر را در مسیری جدید و متفاوت از گذشته ادامه دهد.