تاملی به یُمن حلول ماه رجب

گروه دین و اندیشه- حامد حجتی: روزها و ماه‌ها و سال‌ها می‌آیند و می‌روند و ما همچنان در کشاکش طلوع خورشید و غروب آفتاب، انتظار می‌کشیم تا دنیا روی خوشِ خویش را به ما نشان دهد اما حقیقت آن است که ما در زمان و مکان گم‌شده‌ایم، باید خودمان را پیدا کنیم. ما در زمان گم‌شده‌ایم، نمی‌دانیم روزان و شبان چگونه بر ما می‌گذرد، چون طلوع و غروب خورشید را درست نمی‌فهمیم.

به گزارش بولتن نیوز، امروز روز اول رجب است یکی از ماه‌های دوازده‌گانه سال، ورود به این محدوده زمانی برای بندگان خاص خداوند، محبوب و دوست¬داشتنی است. آنان تمام طول سال را به انتظار نشسته‌اند تا هلال ماه رجب رخ عیان کند، تا فرصتی باشد برای انسان که از حصار دنیا فارغ شود. تا بارقه‌ای باشد که مسیر صعب‌العبور روزهای پیش را همواره کند. ماه رجب ابتدای بزرگراه بندگی است، آغاز شاهراهی که به ملکوت ختم می‌شود. حلول ماه رجب، انسان را به قرارگاه قرب می‌رساند، یعنی جایی که زمان، فاصله انسان را با ملکوت کم می‌کند. حلول ماه رجب تنها یک اتفاق فیزیکی در عالم ماده نیست، یک تحول در عالم بالاست. ماه رجب ماه توجه به خود است، ماه خودسازی است، ماه خودسوزی است.

اگر مکه و کوفه و کربلا بر روی زمین جغرافیای عرش را آیینگی می‌کنند، ماه رجب و شعبان رمضان در زمان، آینه‌دار قاب قوسین‌اند. برای آدم‌هایی مثل من که در کشاکش روزمرگی‌ها از نفس افتاده‌اند، این سه ماه فرصتی است تا زمان آن‌ها را به ایستگاهی نزدیک‌تر برسانند. بزرگان گفته‌اند که در این ماه؛

قرآن زیاد بخوانیم. قرائت قرآن چون شراب ناب انسان را به سرمستی مدام می‌رساند. تلاوت قرآن حیات‌بخش دل‌هاست. فرصتی است برای آنکه زنگارِ زردِ زندگی را از زلالی جان بزُداید.

گفته‌اند نمازهای روزانه را با نوافل به‌جا آوریم. نماز راه میانبر به عالم بالاست. برای آنان که می‌خواهند زمان را در اختیار بگیرند دور از ذهن نیست، که دو رکعت نافله صبح، هشت رکعت نافله ظهر، هشت رکعت نافله عصر، چهار رکعت نافله مغرب، دو رکعت نماز نشسته نافله عشا را بجا بیاورند. گفته‌اند اگر زمان اجازه این حضور در ساحت نوافل را به شما نمی‌دهد حداقل نافله ظهر را که صلات وسطی است بجا بیاورید؛ حَافِظُوا عَلَی الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَیٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِینَ (سوره بقره آیه 238).

ماه رجب ماه تشرف است، تشرف به مشاهد نورانی و البته بُعد منزل نبُود در سفر روحانی. هرروز زیارت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را فراموش نکنیم. شب‌های جمعه مقید به زیارت سیدالشهدا علیه‌السلام باشیم حتی با یک سلام روبه‌قبله. از همین روست که زیارات ماه رجب می‌خوانیم؛ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أَشْهَدَنا مَشْهَدَ أَوْلِیائِهِ فِی رَجَبٍ، وَأَوْجَبَ عَلَینا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ (زیارت رجبیه، مفاتیح الجنان).

تمام سال را در خواب غفلتیم. این سه ماه تلاش کنیم حلاوت بیداری سحر را بچشیم. نماز شب برای آنان که می‌خواهند به پیاله‌ای از معرفت دست پیدا کنند بهترین فرصت است. همین‌که سحر هم‌نفس با فرشتگان در خنکای استجابت بال‌وپر بزنیم و جام‌های تهی را سرشار ببینیم. غنیمت است. و چه زیباست روبه‌قبله بر سجاده بنشینیم و صدای العفو العفو ما با تسبیح ملائک درهم بیامیزد.

روزه‌بگیریم تا اندرون از طعام خالی شود تا نور معرفت را برجانمان بتابد.

ماه رجب؛ ماه مولانا امیر المومنین، امام المسلمین، عمود الدین، یعسوب الدین، حبل الله المتین، حضرت علی ابن ابیطالب علیه‌السلام است. ماه رسیدن به جلوات مقام ولایت الهی او.

ماه شعبان ماه پیامبر است فرصت چشیدن از حقیقت محمدیه صلوات‌الله‌علیه وآله

ماه رمضان، ماه فنا، ماه بقا، ماه میقات، ماه ملاقات است، یادمان باشد روزهای زمین به‌سختی می‌گذرد و ما تنها موجوداتی هستیم که می‌توانیم از حلاوت عبادت بهره‌مند شویم. انسان تنها موجودی است که فرصت سرمستی دارد، باید زمان و مکان را در اختیار بگیریم و سرمست شود.