ایران و محور مقاومت در زیر یک پرچم دست برتر نظامی را در منطقه دارند

به گزارش بولتن نیوز، العهد با مقایسه هزینه‌های نظامی نجومی عربستان با هزینه‌های ایران که متکی به تولید داخلی و خودکفایی تسلیحاتی است، ایران را در درک شرایط منطقه و اتخاذ راهبرد مناسب، موفق ارزیابی کرد.

تارنمای خبری العهد لبنان در یادداشتی آورده است: امت عربی درگیر جنگ‌های متعدد در جبهه‌های مختلف است که سلاح غربی یا نماینده عربی آن، آدم می‌کشد. فقط محور مقاومت به طور عملی ثابت کرده که اراده آزادی و خروج از ذلت وابستگی نخستین تضمین پیروزی است و اقدام کشور‌های خلیج فارس و کشور‌های عربی (به اصطلاح) ”میانه‌رو“ در روی هم انباشتن اسلحه، نادیده گرفتن حق اکثریت قاطع ملت‌های ستم‌دیده است.

در غزه تحت محاصره و یمن جنگ زده و قبل از آن‌ها در لبنان و عراق و سوریه، توطئه‌ها و طرح‌ها برای ملت‌هایی که به حق و قدرت خود ایمان داشتند به سرانجام نرسید و آن‌ها زیر پرچم حق جمع شدند. در حالی که کشور‌های خلیج فارس مبالغ عظیمی را برای خرید سلاح برای به کار بردن ضد امت عربی صرف می‌کنند، جمهوری اسلامی ایران که با محور مقاومت عربی در یک سنگر می‌جنگد و بار آرمان اصلی جهان عرب یعنی فلسطین را به دوش می‌کشد و آن را یک مسئله وجودی و نه محدود به مرز‌ها می‌داند، تجربه‌ای پیشتازانه دارد.

قبل از پرداختن به مقایسه شگفت‌آور و در عین حال ناراحت‌کننده بین راهبرد‌های تسلیحاتی ایران و خلیج فارس، باید به یک عدد توجه کنیم که مختص عربستان است و اولویت‌های این کشور را به عنوان نماینده محور اعتدال عربی-که همگی پشت سر رژیم صهیونیستی و ارباب آمریکایی‌شان صف کشیده‌اند- توضیح می‌دهد.

بانک جهانی که در این پرونده سازمانی بی‌طرف است خسارات ناشی از تحولات کشورهای عربی را حدود ۸۰۰ میلیارد دلار تخمین می‌زند که شامل هزینه‌های بازسازی، عمران و اشتغال‌زایی می‌شود. یعنی همه کشور‌های عربی که صحنه بروز درگیری بوده‌اند در مجموع به چنین رقم هنگفتی نیاز دارند تا به شرایط سابق خود بازگردند نه آن که نوسازی یا توسعه داشته باشند. شرایط در سوریه، عراق، یمن، تونس و مصر این چنین است.

در سفر نامبارک دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به همراه دخترش ایوانکا به عربستان، او توانست ۴۵۰ میلیارد دلار در قالب قرارداد و توافقنامه‌های تجاری و نظامی از سعودی‌ها به جیب بزند. کافی است تصور کنیم اگر این مبلغ در طرح‌هایی واقعی در کشور‌های عربی اجرایی می‌شد چه ثمری برای ملت‌ها داشت و مهمتر از آن، عربستان دیگر این کشوری نبود که خشم و نفرت از سران جنایتکار آن روز به روز بیشتر می‌شود.

در ایران از زمان بعد از انقلاب اسلامی تحولات زیادی رخ داد و این کشور به پشتیبان واقعی و درجه یک ملت فلسطین تبدیل شد به ویژه آن که سال ۱۹۷۹ (۱۳۵۷) با خروج نهایی مصر از جنگ اعراب و اسرائیل و تنها گذاشتن سوریه در برابر رژیم صهیونیستی هم زمان شد.

با وجود سنگینی بار حمایت از قضایای موجود در دو سوی مرز‌ها از عراق تا افغانستان بر دوش ایران، تهران در چارچوب راهبردی هوشمندانه و معین فقط به دو عامل تکیه کرد. هوشمندانه بود، چون دشمن اصلی خود را آمریکا دانست و معین بود تا با متغیر‌ها با انعطاف و قدرت کافی تعامل کند. ایران دستاورد‌های عظیمی داشت که باعث شد به اهداف مهمی دست یابد، اهدافی مانند بازدارندگی در برابر دشمن و حضور در منطقه.

تهران توانست با چند دهه توسعه و مقاومت، مطلب جدیدی بنویسد با عنوان خودکفایی در زمینه سلاح، این کشور قایق‌های فوق پیشرفته، موشک‌هایی با برد‌های بی سابقه، تانک‌ها و زرهپوش ها، سامانه‌های راداری و موشک‌های هدایت شونده، زیردریایی و کشتی‌های جنگی و هواپیما‌های هجومی بدون سرنشین ساخته است.

العهد نوشت: نتایج به تنهایی بهترین شاهد دستاورد‌های صنایع نظامی ایران هستند زیرا ما و جهانیان دیدیم که با سرنگون کردن جدیدترین پهپاد رادارگریز آمریکا با یک سامانه پدافند داخلی بینی آمریکا را به خاک مالید.

هزینه‌های تسلیحاتی ایران از سالانه شش و نیم میلیارد دلار به طور متوسط تجاوز نمی‌کند و این رقم در مقایسه با هر کشوری دیگر در منطقه هیچ است. عربستان سالانه بیش از ۵۰ میلیارد دلار هزینه نظامی دارد و این رقم در سال ۲۰۱۸ افزایش یافت. رژیم صهیونیستی و مصر در چارچوب معاهده کمپ دیوید از حمایت متفاوت آمریکا برخوردار هستند و با وجود این، مبالغ هنگفتی برای قرارداد‌های تسلیحاتی هزینه می‌کنند و رژیم صهیونیستی برای توسعه سامانه گنبد آهنین، که به شکلی خفت بار در توقف موشک‌باران تل آویو توسط گروه‌های فلسطینی ناکام ماند، میلیارد‌ها دلار هزینه می‌کند.

ایران توانسته است سخن «کارل فون کلاوزِویتس» اندیشمند نظامی و بارزترین استاد راهبردی آلمانی را خوب درک کند که گفت: ”تضمین حفظ صلح، آمادگی دائمی برای جنگ است“. تهران به خوبی برای جنگ آماده شده و به دشمنش درس خوبی داده است از این رو دشمن به جای رویارویی مستقیم نظامی به راهکار‌های کثیفی دست می‌زند که خودش هم می‌داند در آن‌ها شکست خواهد خورد.