۱۱ شهر که غیر قابل سکونت خواهند شد

به گزارش بولتن نیوز، هر چه می‌گذرد پیش بینی‌های علمی در مورد آثار تغییرات آب و هوایی زمین از وقوع رویداد‌های مصیبت بارتری حکایت می‌کنند.

این پیش بینی‌ها یکی پس از دیگری در حال وقوع هستند و تهدیدات ناشی از توفان‌های شدید، سیل‌ های فاجعه بار، امواج گرما و خشکسالی، شکل عیان‌تر و وحشت انگیزتری پیدا کرده اند.

طبق پیش بینی‌های هیئت بین دولتی تغییر اقلیم، دمای جهانی هوا تا سال ۲۰۴۰، به ۱/۵ درجه‌ سانتیگراد بالاتر از دمای هوا در دوران پیش از انقلاب صنعتی خواهد رسید.

تا پایان قرن بیست و یکم، دمای هوا به مراتب بیشتر خواهد شد که معنای آن وقوع فاجعه در برخی نقاط دنیا است.

شهر‌هایی که مستعد سیل یا امواج گرما هستند، در آینده، شرایط آب و هوایی وخیم‌تر و مرگبارتری پیدا خواهند کرد.

با توجه به این مسأله، دانشمندان شهر‌هایی که ممکن است تا سال ۲۱۰۰، برای انسان‌ها غیر قابل سکونت شوند را مشخص کرده اند.

در ادامه با ۱۱ شهری آشنا خواهیم شد که در آینده‌ی نزدیک دیگر جای زندگی برای انسان نخواهند بود. بسیاری از آنها همین حالا هم با آثار ویرانگر تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می‌کنند.

۱- میامی- آمریکا، ایالت فلوریدا

بیشتر از ۳/۳ میلیون ساکن شهر میامی تا سال ۲۱۰۰ با سیل‌های فاجعه بار رو به رو خواهند شد.

در سال ۲۰۱۶ تحقیقی منتشر شد که در آن به ریسک افزایش سطح آب دریا در کشور آمریکا پرداخته شده بود.

طبق این تحقیق، از سال ۲۰۱۰ تا ۲۱۰۰، بیشتر از ۱۳ میلیون نفر در آمریکا در معرض افزایش ۱/۸ متری سطح آب دریا خواهند بود. یک چهارم این جمعیت ساکن شهر میامی ایالت فلوریدا هستند.

در صورت وقوع این رویداد فاجعه بار، شهر میامی آمادگی کافی برای مواجهه با آن را نخواهد داشت.

۲- نیواورلئان- آمریکا، ایالت لوئیزیانا

شهر نیواورلئان هم به زیر آب خواهد رفت.

به گفته‌ی دانشمندان، نیواورلئان هم یکی دیگر از شهر‌های آمریکا است که بیشترین آسیب پذیری را در برابر سیل دارند.

اگر سطح آب دریا‌ها فقط ۹۱ سانتیمتر افزایش پیدا کند، بیشتر از ۱۰۰ هزار نفر از ساکنان نیولورلئان یعنی حدود یک سوم جمعیت این شهر به زیر آب خواهند رفت.

با بیشتر شدن توفان ها، سیل‌های جزر و مدی و همه‌ی وقایع مرتبط با آن ها، جمعیت بسیار بیشتری تحت تأثیر قرار خواهند گرفت.

۳- شیکاگو- آمریکا، ایالت ایلینوی

شیکاگو یکی از طاقت فرسا‌ترین مناطق حرارتی آمریکا است.

در سال ۱۹۹۵، این شهر با موج گرمایی چنان خطرناک رو به رو شد که منجر به مرگ بیش از ۷۰۰ نفر شد.

در آن زمان دمای خارجی هوا به ۴۱ درجه‌ی سانتیگراد و دمای حباب‌تر هوا که در آن هم گرما و هم رطوبت هوا در نظر گرفته می‌شود – به ۲۹ درجه‌ی سانتیگراد رسیده بود.

تحقیقات نشان داده قرار گرفتن در معرض دمای حباب‌تر بیشتر از ۳۵ درجه‌ سانتیگراد می‌تواند کشنده باشد، چون در چنین حالتی بدن انسان دیگر قادر به خنک کردن خود نخواهد بود.

شهر شیکاگو در تابستان‌ها و در گرمای معمول قاره‌ای با رطوبت بالایی رو به رو می‌شود و به گفته‌ محققان، موج گرمایی با این شدت می‌تواند دوباره در هر زمان دیگر در این شهر تکرار شود.

۴- دبی- امارات متحده عربی

از سال ۲۰۷۰ دمای تابستان‌ها در دبی به ۴۵ درجه‌ سانتیگراد خواهد رسید.

به گفته‌ دانشمندان آمریکایی، تغییرات آب و هوایی در خلیج فارس تلفات شدیدی برجای خواهد گذاشت.

تحقیقی در سال ۲۰۱۵ نشان داد شهر‌های حاشیه‌ خلیج فارس مثل دبی از بعد از سال ۲۰۷۰ در تابستان‌ها دمای ۴۵ درجه سانتیگراد را تجربه خواهند کرد و از آن زمان، هر یک یا دو دهه، دمای حباب‌تر آن‌ها از آستانه‌ مرگبار یعنی ۳۵ درجه سانتیگراد عبور خواهد کرد.

در سال ۲۰۱۶ بعضی از ساکنان دبی اظهار کردند که از ماه ژوئن (اوایل خرداد) تا ماه سپتامبر (اوایل مهر) از رفتن به بیرون خودداری کرده بودند.

۵- ابوظبی- امارات متحده عربی

از بعد از سال ۲۰۷۰ دمای هوا در شهر ابوظبی هم غیر قابل تحمل خواهد شد.

ابوظبی یکی دیگر از شهر‌هایی است که بیشترین آسیب پذیری را در برابر گرمای شدید دارند.

به گفته‌ محققان، ظرف نیم قرن آینده، شهر ابوظبی بیشترین دمای ثبت شده‌ خود را بار‌ها تجربه خواهد کرد.

بیشترین دمای ثبت شده در ابوظبی ۵۲ درجه است. اما تا سال ۲۰۷۰، ساکنان این شهر تعداد دفعات بیشتری با این میزان گرما رو به رو خواهند بود.

۶- جاکارتا- اندونزی

تا سال ۲۰۵۰، بخش‌های وسیعی از شهر جاکارتا به زیر آب خواهد رفت.

بیش از یک دهه است که سیل‌های مکرر باعث ویرانی خانه ها، وسایل نقلیه و کسب و کار‌ها در جاکارتا، پایتخت اندونزی شده است.

در سال ۲۰۰۷، وقوع سیل باعث کشته شدن نزدیک به ۸۰ نفر از ساکنان این شهر و به زیر آب رفتن خانه‌های بسیاری زیادی شد که تعداد آن‌ها ۷۰ هزار عدد تخمین زده شده.

در سال ۲۰۱۳ هم شکست سد در این منطقه به دلیل بارش شدید باران نزدیک به ۵۰ کشته بر جای گذاشت.

نزدیک به نیمی از شهر جاکارتا پایین‌تر از سطح دریا قرار دارد و همین مسأله به ویژه موجب فاجعه بار بودن سیل‌ های این منطقه شده است.

به علاوه، این شهر، هر ساله حدود ۱۷ سانتیمتر بیشتر در آب فرو می‌رود، مسأله‌ای که جاکارتا را به طور فزاینده‌ای در برابر مشکل افزایش سطح آب دریا‌ها آسیب پذیر می‌سازد.

طبق تخمین‌های محققان، شمال شهر جاکارتا تا سال ۲۰۵۰ به زیر آب خواهد رفت.

برای مقابله با این مشکل، رئیس جمهور اندونزی با برنامه‌ جا به جایی پایتخت به کالیمانتان شرقی که استانی در جزیره‌ بورنئو است موافقت کرد.

۷- شانگهای- چین

شهر شانگ‌های از سال ۲۰۷۰ با افزایش دمای مرگباری رو به رو خواهد بود.

دشت شمال چین که جمعیتی حدود ۴۰۰ میلیون نفر را در خود جای داده، تا پایان قرن اخیر با مرگبارترین امواج گرمای کره زمین مواجه خواهد شد.

در سال ۲۰۱۸ تحقیقی منتشر شد که در آن بیان شده بود این منطقه از سال ۲۰۷۰ تا ۲۱۰۰ با امواج گرمای شدید و متعددی رو به رو خواهد بود.

شانگهای، که سومین شهر پرجمعیت دنیا است، با ۲۵ میلیون نفر جمعیت، یکی از شهر‌هایی خواهد بود که بیشترین تأثیر را از این امواج گرما خواهند دید.

محققان پی برده اند در آن بازه‌ی ۳۰ ساله، دست کم پنج بار دمای حباب‌تر از آستانه‌ مرگبار (دما‌های حباب‌تر بالاتر از ۳۵ درجه‌ی سانتیگراد) عبور خواهد کرد.

۸- پکن- چین

مه دود پکن زندگی در این شهر را غیر ممکن خواهد کرد.

پکن هم جزء دشت شمال چین است، به همین دلیل این شهر هم مستعد امواج گرمای شدیداست.

مانند بسیاری از شهر‌های بزرگ دنیا، پکن یکی از بزرگ‌ترین منتشر کنندگان گاز‌های گلخانه‌ ای به شمار می‌رود که در آلودگی هوا هم نقش دارد.

این شهر به مشکل مکرر مه دودهایش معروف است، مسأله‌ای که ساکنان آن را مجبور به استفاده از ماسک می‌کند.

آلودگی هوا مرگبارتر از سیگار است، به طوری که میزان تلفات آن ۱۵ برابر بیشتر از مجموع قربانیان جنگ و خشونت است.

طبق تخمین صورت گرفته در سال ۲۰۱۵، ۹میلیون نفر بر اثر بیماری‌های مرتبط با آلودگی هوا دچار مرگ زودرس شدند که این میزان ۱۶ درصد از کل مرگ و میر‌های دنیا محسوب می‌شد.

۹- دهلی نو - هند

ساکنان دهلی نو به دلیل مه دود هوا مشکلات جسمانی بیشتری مثل سردرد و حالت تهوع را تجربه خواهند کرد. ریسک سکته قلبی هم در روز‌های گرم بالا می‌رود.

دهلی هم مانند پکن و شانگ‌های با گرمای شدید رو به رو خواهد بود.

تحقیقی در سال ۲۰۱۷ نشان داده دمای حباب‌تر در شهر‌های جنوب آسیا مثل دهلی تا سال ۲۱۰۰ به میزان کشنده‌ ۳۵ درجه‌ سانتیگراد خواهد رسید. چنین اتفاقی معمولاً هر ۲۵ سال یک بار رخ می‌دهد.

این تحقیق نشان داده حدود ۲ درصد از جمعیت هند در حال حاضر در معرض دمای حباب‌تر ۳۲ درجه‌ سانتیگراد قرار دارند. تا پایان قرن اخیر، این میزان به حدود ۷۰ درصد از جمعیت هند افزایش خواهد یافت.

به علاوه، هوای مملو از مه دود می‌تواند باعث بروز ضایعات پوستی، تهوع و سردرد شود.

۱۰- بنگلادش

سیل‌ها در حال نابودی اراضی بنگلادش هستند.

بنگلادش یکی از آسیب پذیرترین کشور‌های دنیا در برابر تغییرات هوایی دنیا است.

این کشور مستعد امواج گرما است و همین حالا هم با سیل‌های ویرانگری دست و پنجه نرم می‌کند. در تابستان سال ۲۰۱۷، سیل بیش از ۸ میلیون نفر را در بنگلادش تحت تأثیر قرار داد، نزدیک به ۱۴۰ کشته بر جای گذاشت و به حدود ۷۰۰ هزار خانه صدمه وارد کرد.

فرسایش ساحل رودخانه‌ها هر ساله باعث آوارگی جمعیتی تا حدود ۲۰۰ هزار تن در بنگلادش می‌شود. طبق تخمین‌های هیئت بین دولتی تغییر اقلیم، تنها ۹۱ سانتیمتر افزایش سطح آب دریا، تا حدود ۲۰ درصد از اراضی این کشور را از بین خواهد برد.

مردم زیادی در بنگلادش به دلیل مشکلات آب و هوایی از مناطق روستایی به داکا، پایتخت این کشور می‌گریزند، اما این منطقه، به ویژه در فصل توفان‌ های موسمی (مانسون) کماکان مستعد سیل است.

۱۱- لاگوس- نیجریه

شهر لاگوس علیرغم برجسته‌تر شدن خطر افزایش سطح آب دریا، به سرعت در حال رشد است.

جمعیت شهر لاگوس شاید در حال رشد باشد، اما این شهر هر چه می‌گذرد بیشتر در برابر افزایش سطح آب دریا آسیب پذیر می‌شود.

لاگوس به دلیل پایین بودن از سطح دریا و قرار گیری آن بر روی دلتای یک رودخانه، به ویژه مستعد سیل است.

در سال ۲۰۱۶، محققان پی بردند لاگوس طی ۱۰ سال آینده به دلیل وقوع سیل با ۲۶۰ هزار کشته رو به رو خواهد شد.

افزایش وقوع سیل و تجربه‌ گرمای شدید در کشور‌هایی مثل لاگوس، کار آبادانی و احیا بعد از هر رویداد را در این مناطق دشوار خواهد کرد.