منفعتی پشت اتحاد سری اسرائیل با سیسی نهفته است

به گزارش بولتن نیوز، لیلی جلیلی، روزنامه‌نگار سابق روزنامه عبری زبان هاآرتص در مقاله‌ای برای سایت "میدل ایست آی" انگلیس نوشت، عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهوری مصر تنها فردی نیست که آغاز اعتراضات علیه دولت خود را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد، بلکه چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای اسرائیل نیز این اعتراضات را کم‌اهمیت می‌دانند.

این روزنامه‌نگار اسرائیلی در ادامه نوشت، به دلیل سرگرمی فعلی رسانه‌های اسرائیلی به مسائل سیاست داخلی و نیز تلاش‌های مستمر برای تشکیل دولتی جدید و اینکه در حال حاضر ایران و چالش‌های مستمر در منطقه خلیج فارس در مرکز توجه این رسانه‌ها هستند، به راحتی می‌توان پوشش ضعیف تظاهرات ماه گذشته در قاهره و دیگر شهرها و در ادامه سرکوب تظاهرکنندگان را نادیده گرفت.

با این وجود نمایندگان مخالف در پارلمان رژیم صهیونیستی بر خلاف عادتشان به خودداری از صحبت علنی درباره این مساله، به صورت رسمی اعلام کردند که نگرانی شدیدی نسبت به آینده سیسی وجود دارد. آن‌ها افزودند: هرگونه ابراز نگرانی اسرائیل در این راستا زیانی بزرگتر از منفعت را به رهبری وارد خواهد کرد که در سراسر جهان عرب مورد انتقاد قرار دارد.

جلیلی افزود: در سال‌های پس از روی کار آمدن سیسی در مصر در ۲۰۱۳، دولت‌های قاهره و تل‌آویو از همکاری‌های خاموش با یکدیگر به همکاری های علنی روی آوردند و این ارتباطات از عکس‌هایی که از سیسی در کنار بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل منتشر شدند، نمایان شدند.

زفی ماجن، افسر ارشد سابق در اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی به سایت میدل ایست آی گفت: آرزو می‌کنم سیسی از دور جدید اعتراضات جان سالم به در ببرد، گرچه برخی سیسی را دیکتاتوری می‌دانند که حاکمیت را با زور به دست گرفته، اما او بازیگری موثرتر و کارآمدتر از قبلی‌هاست.

جلیلی در ادامه مقاله خود آورده است، ارتباط میان سیسی و نتانیاهو از نوع هماهنگی متقابل نیست بلکه ارتباطی متکی بر منافع مشترک است. در دوره سیسی همکاری‌های نظامی مصر با رژیم صهیونیستی در شبه جزیره سینا در حوزه تبادل اطلاعات درباره داعش و القاعده در این شبه جزیره به سطوح بی‌سابقه‌ای رسید.

امیرام لیفین، معاون سابق رئیس موساد گفت: اسرائیل زمانی که در سیاست داخلی، خود را برای دیگران به دردسر می‌اندازد، باید به حوادث گذشته توجه کرده و از آن‌ها درس بگیرد.

این روزنامه‌نگار اسرائیلی افزود: انتخابات دموکراتیک سال ۲۰۱۲ که به پیروزی محمد مرسی ختم شد، بدترین کابوس برای اسرائیل بود، اما او در دوره فعالیتش عملگراتر از آن بود که انتظار می‌رفت. بر خلاف نگرانی‌هایی که اسرائیل در ابتدا داشت، مرسی هرگز برای پایان دادن به توافقنامه صلح با اسرائیل اقدامی نکرد و هماهنگی‌های امنیتی میان دو طرف قطع نشد. در شرایطی که روابط اسرائیل با حماس بهبود یافته بود، دولت مرسی از درگیری‌های دوره‌ای میان حماس و اسرائیل دوری کرده و به جای آن، برای برقراری آتش‌بس در غزه میانجیگری کرد.

او افزود: همانگونه که لیفین گفت، "این درسی بود که باید آموخت، اسرائیل نباید این سطح از نارضایتی و هراس (درباره مرسی) را ابراز می‌کرد". جلیلی در پایان مقاله خود به نقل از لیفین آورد، اسرائیل در حکومت‌های "دیکتاتور" مجاور یا در تقویت حاکمیت‌های اطراف خود منفعت خاصی ندارد و هر نوع دخالت به اشتباهی ترسناک تبدیل می‌شود.