۱۰ فیلم برتر قرن ۲۱ که به خاطر فیلمبرداری فوق‌ العاده‌ شان ماندگار شدند(۱)

گروه فرهنگ و هنر: تشخیص هنر فیلمبرداری آن‌طور که شایسته‌ است کار سختی است، چراکه تفکیک آن از دیگر قدرت‌های داستان‌گویی تصویری بسیار مشکل است.

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بلاگ نماوا، بااین‌حال هر فیلم زیبایی، درست به‌اندازه‌ی امضای کارگردان پای آن، اثری از هنر فیلمبردار را هم آشکار می‌سازد. لیستی از بهترین فیلمبرداران قرن بیست‌و‌یکم در زیر آمده است:

۱۰- (Mother of George (۲۰۱۳

 

با وجود فیلم‌هایی مثل «سلما» Selma، «ورود» Arrival و حالا فیلم جدید هان سولو Hans Solo، فیلمبردار برادفورد یانگ Bradford Young جای پای خودش را به‌عنوان یکی از برترین فیلمبرداران هالیوود محکم کرده است. یانگ در استفاده از نور و آشکار کردن رنگ پوست‌هایی تیره‌تر در داستانی درباره یک زوج نیجریه‌ای ساکن بروکلین Brooklyn ابایی ندارد، اما ترجیح می‌دهد برای نشان دادن صورت‌های آن‌ها از یک نور مستقیم قوی که زیبایی آن‌ها را به‌خوبی نشان می‌دهد، استفاده کند. Mother of George فیلمی ساخته Andrew Dosunmu است که در آن یانگ از گستره نوری با کنتراست بالا استفاده می‌کند که اجازه می‌دهد تاریکی تصویر را پر کند و منظره‌ شهری شوم و تهدید‌آمیزی را به نمایش ‌بگذارد. این فیلم درعین‌حال گستره رنگی قوی‌ای را ارائه می‌دهد که به کمک آن شخصیت‌ها با گرمی و احترام بیشتری جلوه داده ‌می‌شوند.

 

جرج میلر George Miller برای فیلمبرداری «مکس دیوانه: جاده خشم» Mad Max: Fury Road  ایده‌‌ای  از یک فیلم اکشن بدون توقف در ذهنش داشت، پس فیلمبردار استرالیایی، جان سیل John Seale را از بازنشستگی درآورد تا با او کار کند، همکاری‌ای که درنهایت نامزدی اسکار را برای سیل به همراه داشت. آن‌ها چند قبیله غربی را دنبال کردند، با استفاده از رنگ‌بندی‌ای از زمین و آسمان از کلیشه‌های آخرالزمانی فاصله گرفتند. آن‌ها با چندین دوربین دیجیتال به مدت ۱۲۰ روز فیلمبرداری کردند و به دنبال زیبایی‌ها گشتند.

 

فیلمبردار قدیمی کارگردان گیرمو دل تورو Guillermo del Toro، گیرمو نابارو Guillermo Navarro جایزه اسکاری را برای فیلم‌برداری این فانتزی جذاب تاریک به خانه برد. فیلمی که بر جلوه‌های بصری‌ برای بافتن تاروپود تاریک خودش تکیه کرده است. زیبایی «هزارتوی پن» Pan’s Labyrinth تعادل ظریفی است که بین تاریکی و روشنی ایجاد می‌کند. تا حدودی شبیه به افسانه‌های کودکی و تا حدی شبیه به یک کابوس، نابارو تصاویرش را غرق آبی و زرد تیره می‌کند. با حرکت روان دوربین تماشاگر از حوزه تاریک خیالی‌ای به نور سرد واقعیت برده می‌شود.

 

 به‌جرئت می‌توان گفت تابه‌حال هیچ نقاشی در خلق تصاویری فوق‌العاده و الهام‌بخش با استفاده از نور خورشید موفق‌تر از نقاش انگلیسی قرن نوزدهم ویلیام ترنر J.M.W. Turner نبوده است. در ابتدا به نظر نمی‌رسد ایده فیلمی بر اساس زندگی این نقاش که بتواند به‌خوبی زیبایی نقاشی‌های معروفش را به نمایش بگذارد، سرانجام خوبی داشته باشد. نگاهی که مبنی بر دست‌کم گرفتن استعداد‌های فیلمبردار بریتانیایی دیک پوپ Dick Pope، یکی از حرفه‌ای‌ترین فیلم‌برداران حال حاضر، است. بهترین تعریفی که می‌توان از این فیلم کرد این است که فیلم موفق می‌شود ماهیت کار‌های ترنر را به‌خوبی نمایش بدهد.

۶- (۲۰۰۶) Children of Men

 

امانوئل لوبزکی Emmanuel Lubezki، آلفونسو کوآرون Alfonso Cuaron را از زمانی که نوجوان بودند می‌شناخت: هر دو آن‌ها به مدرسه فیلم National Autonomous University of Mexico رفتند و فیلم‌های مشترک زیادی را در کارنامه دارند. فیلم «فرزندان بشر» Children of Men  بر اساس رمان ویران‌شهر پر‌فروشی به همین نام ساخته‌شده است که وقایع آن در سال ۲۰۲۷ و زمانی که هجده سال است هیچ نوزادی به دنیا نیامده است، روی می‌دهد؛ اما این فیلم را با استفاده از برداشت‌‌های طولانی (تصویربرداری بدون توقف) طوری فیلمبرداری کرده‌اند که به نظر می‌رسد در زمان حال می‌گذرد. فیلم صحنه‌ای هفت‌دقیقه‌ای بدون‌ وقفه‌ای دارد که برای آماده شدن این صحنه روز‌ها زمان صرف شده است.

 

منبع: بلاگ نماوا