تاکسی اینترنتی تپ سی و مظلومیت نیروهایش

به گزارش بولتن نیوز_گروه اجتماعی،چند ماه پیش در پاییز از کتک خوردن دو جوان که به عنوان نیروی ثبت نام کننده خودروهای سامانه هوشمند درخواست تاکسی تحت عنوان تپ سی فعالیت می کردند توسط راننده های تاکسی در شهر بابل در استان مازندران  برایتان نوشتیم نیروهایی که در واقع سپر بلای شرکتی شده بودند که قبل از اینکه اجازه فعالیت در شهر را گرفته باشد نیروهایش را به آن شهر گسیل کرده بود تا بدون مجوز در شهر از راننده ها ثبت نام کنند و در این میان کتکش را این جوانان خوردند و آسیبش را آنها دیدند .
امروز می خواهیم کمی بیشتر از مظلومیت این نیروهای جوان و زحمتکش بنویسیم
شاید یکی از مظلوم ترین نیروهای کاری کشور همین جوانانی هستند که برای اینگونه شرکتها در سرما و گرما و در ساعاتی طولانی در کنار خیابان با مظلومیت می ایستند تا راننده ای را برای فعالیت در این شرکتها ترغیب کنند تا در پایان یک روز یک یا چند ثبت نام داشته باشند به امید اینکه در پایان ماه حق الزحمه خود را تمام و کمال بگیرند، نیروهایی بدون هیچ امنیت شغلی و هیچ نظارتی توسط نهادهای نظارتی و وزارت کار و بدون بیمه و مزایای دیگر
در گزارش قبلی از دو جوان نوشتیم و تصاویرشان را در همان خبر کار کردیم و بی انصافی راننده های تاکسی را مورد نقد قرار دادیم و از آنها خواستیم تا رازق را خدا بدانند و جلوی کسب و کار این جوانان را نگیرند اما امروز می خواهیم از خود شرکت تپ سی بنویسیم و شرایط کاری که برای این جوانان در نظر گرفتند و آنها را مورد نقد قرار بدهیم تا تلنگری باشد که آنها هم بفکر نیروهایشان باشند
یکی از جوانان فعال در تپ سی می گفت در همان ماه اول با توجیه اینکه بابت هر ثبت نام مبلغ 35 هزارتومان به ما پرداخت می کنند و کلی تبلیغ و ایجاد این ذهنیت که با تلاش بیشتر می توانیم به درآمدی ماهانه بیش از دو میلیون تومان برسیم وارد این شرکت شدیم اما در همان ماه اول ما را سپر بلای شرکت کردند و تنها به عنوان نیروهای تبلیغاتچی شرکت روانه شهری کردند که مجوز فعالیت نداشتند به همین جهت بارها مورد اذیت و آزار راننده های تاکسی که احساس می کردند ما با کارمان نان آنها را آجر می کنیم وافع شدیم کتک خوردیم لباسمان را پاره کردند تهدیدمان کردند و نهایتا کار به دادگاه و شکایت کشیده شد و در نهایت با اعلام اینکه چون شرکت مجوز نداشته حق فعالیت در داخل شهر را ندارد  به همین جهت از فعالیت در شهر منع شدیم و همه اینها را ما می بایست دنبال می کردیم و شرکت حتی یک وکیل هم برای ما نگرفت بعد از آن مجبور شدیم برای ثبت نام به حاشیه های شهر برویم آنهم با چه سختی و مشقتی و به خاطر اینکه در آن ماه نتوانسته بودیم آنچنان کاری بکنیم مثلا لطف کردند تنها 400 هزار تومان به حساب ما ریختند.

از او سوال کردم یعنی شرکت با توجه به اینکه شما عملا در آن شهر نمی توانید کاری کنید و ثبت نامی انجام بدهید شما را روانه بابل کرده بود و با اینحال حقوق ثابتی هم برای شما در نظر نگرفته بود ؟
ایشان پاسخ داد در ماههای اول هیچ حقوق ثابتی برای ما در نظر نگرفته بودند اما وقتی می دیدند ما کارمان را می کنیم ولی ثبت نامی وجود ندارد و آنهم به خاطر ضعف تبلیغات خودشان هست با منت مبلغی را به حساب ما می ریختند اما وعده بهتر شدن وضع را می دادند تا اینکه با اعتراض شدید ما قرار شد ماهیانه یک میلیون دویست هزارتومان حقوق ثابت برای ما درنظر بگیرند اما مبلغ ثبت نام از راننده ها را پایین آوردند به مبلغ هر راننده 20 هزارتومان .
به عنوان مثال در ماه پیش یک طرحی گذاشتند که 50 راننده را با ماهی سه ونیم میلیون ثبت نام کنیم که با خودرو حداقل هشت ساعت در سطح شهر فعالیت کنند و اگر زیر سه و نیم میلیون تومان درآمد داشتند شرکت مابقی را تا سقف مورد توافق به آنها بدهد و ما با شوق و فعالیت بیشتر از صبح تا غروب در سرما در خیابانهای بابل این ثبت نام ها را با امید اینکه درآمد ماهیانه امان بیشتر شود انجام دادیم البته با ترفندی که شاید درست نباشد اینجا بگویم تا رقیبان شرکت سوء استفاده نکنند و تصور می کردم در پایان ماه حقوقم حداقل دو میلیون دویست واریز خواهد شد اما روز گذشته دیدم تنها یک میلیون و صد هزار تومان به حسابم واریز کردند حال شما حساب کنید کلی برای درمان همسرم روی این حقوق حساب کرده بودم اما یک دفعه شوکه شدم وقتی سوال کردم چرا اینقدر کم حقوق داده اید جواب دادند چون از آن پنجاه نفر فقط ده نفر مسافر حمل کرده اند و اینهم جواب زحمت یکماهه بنده بود!!! یعنی حتی از حقوق ثابت هم کمتر واریز کرده بودند در عین اینکه ماه قبلش هم به خاطر مشکلاتی که داشتیم کاری نکرده بودیم و هیچ حقوقی نگرفته بودیم تازه اگر بنا بر دلیلی یک روز هم سر کار نرویم 70 هزار تومان جریمه امان می کنند.
در پایان از ایشان چند سوال کردم که شما را بیشتر با وضعیت این جوانان و این شرکتها آشنا کند.
*چند ماهه با تپ سی کار می کنید و در این مدت چه مقدار جقوق گرفته اید؟
تقریبا چهار ماه و خورده ای است و در این مدت یک 400 هزار تومان و یک 600 هزارتومان و آخرین بار که خودمونو کشتیم به من یک میلیون و صد هزار تومان حقوق دادند.
*فاصله محل زندگی شما تا محلی که باید از راننده ها ثبت نام کنید چند کیلومتر است ؟ و وسیله ایاب و ذهاب شما چیست؟ و آیا به شما هزینه ایاب و ذهاب می دهند؟
کمتر از 30 کیلومتر نشده و بعضی وقتها هم حدود 50 کیلومترو خیلی مواقع با دوستم که ماشین دارد به محل کار می رویم و بعضی وقتها هم با تاکسی و خیر هزینه ایاب و ذهاب هم نمی دهند.
*آیا به شما ناهار و یا هزینه ناهار را با توجه به اینکه از صبح تا غروب در محلی که مشخص می کنند هستید می دهند؟
خیر فقط همان چند روز اول که با راننده های تاکسی درگیر شده بودیم چند باری برایمان ناهار گرفتند.
*شما متاهل هستید؟
بله حدود دو سال است ازدواج کردم و متاسفانه وضعیت کار در استان مازندران خیلی بد است و واقعا بسختی کار پیدا می شود یکی از عللی هم که با اینهمه مشکلات مجبور به کار با این شرایط می شویم وضعیت بی کاری در استان است واگرنه کی حاضر می شود بدون بیمه و حقوق مکفی و با اینهمه رفت و آمد کار کند.

تشکر کردم از او و برایش آرزوی موفقیت کردم 
در این وانفسای روزگار و گرانی های لجام گسیخته این تنها گوشه ای از مشکلات جوانان در بخشی از سرزمینمان یعنی مازندران  است که با هزار امید در شرکتهای اینچنینی مشغول بکار می شوند
سوال ما بعنوان یک رسانه از مراجع مسئول که می بایست پیگیر مطالبات و دغدغه های مردم باشند  این است؟ 
یک: آیا این شرکتها نمی بایست اولا برای فعالیتشان ، تبلیغات میدانی کنند و ثانیا: مجوزات لازم را برای فعالیت در شهر مورد هدف اخذ کنند و ثالثا: برای نیروهایش که وارد یک فضای اینچنینی با کلی مشکلات می شوند که حتی شاید ثبت نام هم نکنند حقوق ثابت و مکفی در نظر بگیرند و رابعا: آیا نمی بایست این نیروها را بیمه کنند؟ و سادسا:مزایای این نیروها کلا بر چه اساسی در نظر گرفته می شود؟
دو: وظیفه وزارت کار ونهادهای نظارتی در خصوص نظارت بر اینگونه شرکتها و حمایت از نیروی کار در این شرکتها چگونه است و ملجا و پناه این نیروها چه سازمان و نهادی است ؟
با امید به اینکه شرکتها و بنگاههای اقتصادی تنها به سود و درآمد بیشتر خود نیاندیشند و این را بدانند نیروهایی که برای آنها کار می کنند بواقع سرمایه اصلی شرکت و منبع اصلی سود آنها هستند و باید حق و حقوق نیروهایشان را حداقل بنحوی که قانون کار معین کرده با همه مزایا پرداخت کنند.