بررسی ابعاد تصمیم ترامپ برای خروج از سوریه

به گزارش بولتن نیوز، بریل دیدی اوگو استاد روابط بین‌الملل دانشگاه استانبول در گزارشی به بررسی ابعاد تصمیم ترامپ برای خروج از سوریه پرداخت.

در این یادداشت آمده است: تصمیم دونالد ترامپ، برای خروج از سوریه احتمالا آغاز یک دوره کاملا جدید در خاورمیانه است. این تصمیم ائتلاف بین‌المللی علیه داعش را در موقعیت بسیار دشواری قرار داد و آنها را در مقابله با یگان‌های مدافع کرد، ایران ، عربستان سعودی و اسراییل قرار داد.

بعضی از آنها از ایالات متحده حمایت کرده‌اند، برخی دیگر مخالف آن بودند اما نکته مشترک آنها این بود که با حضور نیروهای آمریکایی در سوریه به نحوی حضور خود را هم توجیه می‌کردند. همه این نیروها دوران سختی را برای توجیه اینکه چرا آنها می‌خواهند در سوریه باقی بمانند پشت سر گذاشتند.

این عقب‌نشینی، در خطر قرار گرفتن ترکیه، به عنوان همراه استراتژیک روسیه در سوریه را بیشتر کرده است.

علاوه بر این، اروپایی‌ها فکر می‌کنند که می‌توانند از منافع خروج ایالات متحده آمریکا بهره‌مند شوند، همچنین عربستان سعودی در حال تلاش برای فعال‌تر شدن در منطقه است.

در واقع، همه آنها در نهایت باید اعتراف کنند که روسیه تقریبا تنها بازیکنی است که موقعیت آن، آینده بحران سوریه را تعیین می‌کند.

هنگامی که ترامپ متوجه شد که تصمیم او موجب افزایش خطرات جنگ‌های بین ایالتی می‌شود، تصمیم گرفت که این روند را کُند کند.

این اقدام به پیشرفت روند مذاکره برای آینده مناطق نزدیک مرز ترکیه و مناطقی که اکنون توسط یگان‌های کرد کنترل می‌شود، منجر می‌شود.

این مذاکرات دو بازیکن اصلی دارد؛ ایالات متحده و روسیه. در واقع، کسانی که بیشتر از وضعیت فعلی در این مناطق رنج می‌برند، ترکیه و مردم سوریه هستند.

ترکیه و سوریه به دنبال امنیت و ثبات در آینده هستند، در حالی که دو قدرت اصلی به دنبال راه‌هایی برای حفظ آنچه که در صحنه نمایش سوریه دارند، هستند.

بازیکنان متعهد انتظارات متفاوتی دارند، اما آنها باید روی یک نقشه راه مشترک توافق کنند. سخت‌ترین بخش مذاکرات این است که چگونه مناطق مرزی را مشخص کنند که انتظارات ترکیه برآورده شود.

ممکن است روش‌های مختلفی برای امنیت چنین ناحیه‌ای ممکن باشد مانند ایجاد یک منطقه خلع سلاح شده یا ایجاد یک منطقه مقاومتی. مهم نیست چه روشی را به کار بگیریم، چیزی که باید بدانیم این است که بدانیم سازمان‌های تروریستی دیگر در این سرزمین حضور ندارند.

بنابراین آنها مجددا این سرزمین‌ها را بخش یا استان نخواهند نامید و امید دارند مناطقی مانند باسک یا مشابه اسکاتلند ایجاد کنند. این موضوع احتمالا برای همه اکنون واضح است که ترکیه هرگز اجازه چنین کاری را نخواهد داد.

به نظر می‌رسد که ایالات متحده و روسیه در نهایت در مورد داشتن یک قدرت مرکزی قدرتمند در سوریه موافقت می‌کنند.

این دولت باید نسبت به عربستان سعودی و ایران، کردها و اعراب و سنی‌ها و غیره پاسخگو باشد. اگر چنین مدلی واقعا بتواند ساخته شود و اگر بشار اسد بتواند این مدل را اجرا کند، می‌تواند در قدرت بماند. اگر نه، او جایگزین خواهد شد. بدیهی است، بدون توجه به آنچه که در دمشق حکومت می‌کند، سوریه به طور کل به عنوان یک منطقه مقاومتی بزرگ در وسط منطقه طراحی می‌شود.

سوریه به مناطق نفوذی تقسیم می‌شود، مانند شرایط اوکراین. بخشی از اوکراین توسط روسیه و بقیه توسط غربی‌ها، عمدتا آلمانی‌ها و آمریکایی‌ها کنترل می‌شود. چنین آینده مشابهی برای ایران متصور است.

البته، همانطور که در عراق، ایالات متحده بیشتر از هر کشوری تاثیرگذار است، در سوریه، روس‌ها آخرین حرف را خواهند زد. این در حالی است که اسراییل برای حفظ مرزهایش تلاش می‌کند در حالی که از سعودی‌ها و ایرانی‌ها خواسته می‌شود که سوریه را ترک کنند در این شکل‌بندی، ترکیه می‌تواند نقش ایجادکننده تعادل را بازی کند.

باید دانست که مشکلات سوریه از راه مذاکره و در پشت میز مذاکره حل خواهد شد نه در میدان‌های جنگ.