گروه بینالملل: هرکدام از شش کشور عربی حوزه خلیجفارس (با مجموع 51 میلیون نفر جمعیت) دارای یک چشمانداز منحصربهفرد هستند که مسیر آینده آنها را مشخص میکند. رقابت، چشموهمچشمی و گاه نزاعی پنهان سبب شده است تا برنامهها و اقدامات آنها در این مسیر فشرده و نزدیکتر باشد.
به گزارش بولتن نیوز، عربستان، امارات و بحرین از یکسو و قطر بهتنهایی از دیگر سو هرکدام چشمانداز خاص خود را دارند.
در داخل برخی از این کشورها نیز به دلیل بافت طایفهای و غیر مدنیشان چند چشمانداز تدوینشده است؛ مثلاً امارت ابوظبی طرحی بلندپروازان را در مقابل امارت دوبی که هردو در امارات هستند، دنبال میکند.
این کشورهای کوچک که برخی از آنها حتی از استانهای کوچک ما هم کوچکترند، در یک منطقه جغرافیایی واقعشدهاند که نمیتوان آینده و سرنوشت آنها را از یکدیگر تفکیک نمود.
اما به نظر نمیرسد میان آنها همکاری برای ساخت آینده به وجود آمده باشد. هرکدام به فکر چشمانداز خودشان هستند بدون اینکه نگاهی کل گرا به منطقه "خلیجفارس " داشته باشند.
مسئله مهم این است که: (ایران) در این رقابت یا جنگ چشماندازها در خلیجفارس واقعاً در کجای ماجرا قرارگرفته است؟
اساساً ما "چشمانداز " ی برای رقابت داریم؟
اقتصاد سنگ بنای این چشماندازهاست و در این طرحها تلاش شده است که با تنوعبخشی به منابع درآمدی از وابستگی به درآمدهای نفتی به طرز چشمگیری کاسته شود.
برخی از طرحهای آنها عبارتاند از:
گسترش سرمایهگذاری در خارج، جذب سرمایهگذاری خارجی، توسعه صنعت گردشگری و ...
برخی کشورها مانند عربستان از نظام "گرین کارت " برای جذب سرمایههای عربی و اسلامی و راهاندازی بزرگترین صندوق سرمایهگذاری در جهان خبر میدهند.
هوشمند سازی شهرها و احداث شهرهای کاملاً هوشمند، تقویت بخش خصوصی و خصوصیسازی هم دیگر مشخصه مشترک این چشماندازهاست. درعینحال هم توجهات ویژهای به مسائل اجتماعی و فرهنگی شده است.
با این وصف سهم ایران از آینده در خلیج (فارس) چیست؟ آیا میتوان در آینده از خلیجفارس سخنی به میان آورد؟
سعید غفاری
انتهای پیام/#
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com