فرهنگ ایثار، پادزهر فزونخواهی است

شهیدی

به گزارش بولتن نیوز، این انقلاب شهادت الحدوث و شهادت البقاست. یعنی حدوث و ایجاد آن بر پایه شهادت باوری است. همان درسی که همزاد حقیقت است و جلوه کامل آن را در عاشورا دیده ایم و بعد از آن رشحاتی که در قیام های خاالص و ناب علیه بیداد اتفاق افتاده است. انقلابِ اسلامی ما و فرزندش، نظام جمهوری اسلامی ایران نیز در این دایره تعریف می شود و می توان ریشه های آن را جان گرفته از خون پاکان دانست. ماندگاری این انقلاب و نظام و یک پارچگی ایران عزیز نیز باز به برکت شهادت و جریان این نور مطلق در فلات ایران است. دولتِ ما نیز هم جان یافته در شهادت است و هم مامور به حفاظت از شهادت. یعنی همان طور که مومنان باید وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿۹﴾ و مراقب نمازهایشان باشند، باید مراقب و حافظ شهادت هم باشند.

دولت هم باید برای خود در این حوزه ماموریت خاص قائل باشد حتی فراتر از تکلیف قانونی بنیاد شهید و امور ایثارگران. یعنی برای نهادینه شدن فرهنگ شهادت و ایثار در همه شئون بکوشد و این نگاه را توسعه دهد که نیاز ما به این فرهنگ فقط برای زمان جنگ نیست که از قضا در زمان صلح بیشتر بدان نیاز داریم هم برای ساختن کشور و هم برای اینکه دیگر جنگی اتفاق نیفتد چه ما هرگز از جنگ استقبال نمی کنیم بلکه همه توان مان را می گذاریم و راهبرد سازی می کنیم که جنگی اتفاق نیفتد. ما اگر از شکوه شهادت و حرمت دفاع مقدس می گوئیم به این خاطر است که هر دو مفهوم، به شدت ضد جنگ است. ما با جنگ مخالفیم لذا با جنگ افروزان هم سر ناسازگاری داریم و تقویت بنیه دفاعی کشور هم برای مرزبانی از صلح است. پرواز "کوثر" هم برای تقویت صلح است و توسعه برد موشک ها هم برای سد سازی در برابر جنگ و فزون خواهی است. ما نه دیروز اهل جنگ بودیم و نه امروز و نه هیچ وقت دیگر اما از همان اول اهل دفاع مردانه بوده ایم و هستیم و خواهیم بود. روحیه شهادت و ایثار هم به این قدرت دفاعی توانی مضاعف و ضریبی چند برابری می دهد لذا تاکید داریم که روحیه دفاع مقدس باید پر رونق تر از همیشه و مثل خون در رگ های جامعه جریان داشته باشد.

با این باور و روحیه است که می توانیم به فرداهای سرفرازی و موفقیت فکر کنیم. با این نگاه است که می تونیم پایان زشتی ها را رقم زنیم لذا در سند چشم انداز 1404 هم به صراحت بر آن تاکید شده است و شهروند تراز و جامعه هدف را چنین تعریف کرده است؛ "توسعه یافته، متناسب با مقتضیات فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی خود و متکی به اصول اخلاقی و ارزش‌های اسلامی، ملی و انقلابی، با تأکید بر: مردم سالاری دینی، عدالت اجتماعی، آزادی‌های مشروع، حفظ کرامت و حقوق انسان‌ها و بهره‌مند از امنیت اجتماعی و قضایی.

برخوردار از دانش پیشرفته، توانا در تولید علم و فناوری، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی.

امن، مستقل و مقتدر با سامان دفاعی مبتنی بر بازدارندگی همه جانبه و پیوستگی مردم و حکومت.

برخوردار از سلامت، رفاه، امنیت غذایی، تأمین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده، به دور از فقر، فساد، تبعیض و بهره‌مند از محیط زیست مطلوب.

فعال، مسئولیت پذیر، ایثارگر، مؤمن، رضایت‌مند، برخوردار از وجدان کاری، انضباط، روحیه‌ی تعاون و سازگاری اجتماعی، متعهد به انقلاب و نظام اسلامی و شکوفایی ایران و مفتخر به ایرانی بودن...."

و این یعنی توسعه و تعمیق فرهنگ دفاع مقدس. همان فرهنگی که از یک شهروند معمولی، فرماندهی تراز اول می ساخت و از نوجوانی نورسته یک نخل پر ثمر و مقاوم.

ما امروز هم به آن فرهنگ نیاز داریم و دولت با همه توانش باید برای رونق بخشی به آن بکوشد. نتیجه این کوشش هم قطعا سرفرازی همه ایران با همه فرزندانش خواهد بود. این باور و روحیه می تواند یک پدافند قوی در حوزه های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و... هم باشد و از ولع، افزون خواهی و بدرفتاری و بداخلاقی، نجات مان دهد. اگر آسیب های اقتصادی، اجتماعی و... را نگاه کنیم همه مولود دوری از فرهنگ شهادت و ایثار است لذا پادزهر را هم باید در فرهنگ ایثار یافت.