آیا هوش مصنوعی حلقه گمشده فناوری همجوشی هسته ای است؟

گروه IT: همجوشی هسته ای یا گداخت هسته ای فرآیندی است که در ستارگان با جوش خوردن اتم های سبک (مانند هیدروژن) به یکدیگر و تشکیل اتم های سنگین تر (مثل هلیوم) انرژی آزاد کرده و در اصطلاح چرخه عمر ستاره را رقم می زند.

به گزارش بولتن نیوز، فرآیند مذکور درست برعکس شکافت هسته ای (مورد استفاده در نیروگاه های اتمی کنونی) بوده و علاوه بر تولید انرژی بیشتر، مشکلاتی مانند پسماندهای هسته ای خطرناک نیز ندارد.

همجوشی هسته ای برعکس شکافت هسته ای معضل پسماند خطرناک ندارد
در سال های اخیر دانشمندان زمان و هزینه زیادی را صرف توسعه یک نیروگاه همجوشی هسته ای برای تأمین انرژی پایدار کرده اند اما این تلاش ها تا کنون موفقیت آمیز نبوده است. حال گروهی از پژوهشگران دپارتمان انرژی آمریکا، آزمایشگاه فیزیک پلاسمای پرینستون و دانشگاه پرینستون گرد هم آمده اند و امیدوارند با استفاده توان پردازشی ابر رایانه ها و همچنین هوش مصنوعی، به فناوری تولید انرژی از همجوشی هسته ای دست یابند.

لازم به ذکر است که برای آغاز فرآیند همجوشی هسته ای، هیدروژن پلاسمایی به دمای 150 میلیون درجه سانتیگراد (10 برابر هسته خورشید) می رسد تا انرژی لازم برای شروع فرآیند زنجیره ای تأمین شود. این عمل در دستگاهی به نام «توکاماک» انجام شده که برای مهار واکنش، از محصور کننده های مغناطیسی با دمای منفی 269 درجه (مانند فضا) بهره می برد.

اما مشکل اصلی بر سر راه همجوشی هسته ای، تخلیه انرژی ناگهانی و غیر قابل پیش بینی بوده که اکنون دانشمندان با استفاده از ابر کامپیوتر «Aurora» با توان پردازش یک کوینتیلیون (10 به توان 18) محاسبه در ثانیه و هوش مصنوعی آزمایشگاه فیزیک پلاسمای پرینستون (PPPL)، به دنبال پیش بینی آن هستند.

پروژه مذکور که قرار است در رآکتور گرماهسته ای آزمایشی بین المللی عملی شود، نیازمند دقت 95 درصدی بوده و باید هرگونه تخلیه انرژی محاسبه نشده را حداقل 30 میلی ثانیه پیش از وقوع گزارش کند.

گفتنی است در صورت موفقیت طرح مورد بحث، طی سال های آتی شاهد بهره برداری از انرژی همجوشی هسته ای خواهیم بود که به گفته محققان، ارزان، ایمن، پاک و تقریباً بی پایان است.