ایران می‌توانست در مرحله نهایی لیگ ملت‌ها باشد

گروه ورزشی: انجام 474 بازی ملی و حضور در 5 المپیک متوالی با تیم ملی ایتالیا او را به یک بازیکن شاخص و اسطوره‌ای در والیبال جهان تبدیل کرده است. حرف‌های یک اسطوره به ویژه وقتی که تعریف و تمجید از بازیکنان ایران باشد، همیشه شنیدنی است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از تسنیم، گفت‌وگوی آندره‌آ جیانی، سرمربی ایتالیایی تیم ملی آلمان را خوانید:

 4 سال از آخرین حضور شما در ایران می‌گذرد. چه تصویری از ایران در ذهن شماست؟
من در سال 2014 همراه تیم ملی والیبال ایتالیا به تهران آمدم و حالا بعد از 4 سال، خیلی از مردم ایران از می‌خواهد که کنار آنها بایستم و با آنها عکس بگیرم. این برای من خیلی جالب و شگفت انگیز است و من آن را دوست دارم.

 چرا تیم ملی فوتبال ایتالیا به جام جهانی صعود نکرد؟
اتفاق عجیبی بود چون تیم ملی ایتالیا بسیار قوی بود ولی در یک تیم، جو حاکم بر اردو و تفکر بازیکنان بسیار مهم است. به نظر من تیم ملی ایتالیا، مربی خوبی نداشت. منظور من مربی است که در حد و اندازه بازیکنان بزرگ تیم باشد. برای یک تیم ورزشی بسیار مهم است که دارای مربی باشد که سابقه قهرمانی و پیروزی در میادین مختلف را داشته باشد. بازیکنان با مربی که سابقه قهرمانی و تجربه حضور در تورنمنت‌های بزرگ را داشته باشند، ارتباط بهتری برقرار می‌کنند و این یک ضرورت در تیم ملی است. من سال‌ها والیبال بازی کردم ولی از 10 سال پیش به مربیگری روی آورده‌ام. حالا باید تمام حرف‌هایم را در زمین به جای توپ با کلمات بیان کنم. مربیگری با بازیگری بسیار متفاوت است.

 شما متولد شهر ناپل هستید. ناپل در دنیا به خاطر گانگسترها و مافیا مشهور است.
هر کشور و شهر بزرگی، داستان خودش را دارد. ناپل در سال‌های بین 1900 تا 1930 به شدت درگیر مافیا بود ولی چهره این شهر در حال حاضر کاملاً متفاوت است.

پس باید یکی از هواداران تیم ناپولی و البته مارادونا باشید؟
مارادونا، بازیکن بزرگی در گذشته بود ولی حالا دوران کریستیانو رونالدو و مسی است. مارادونا متعلق به دوران ماست و من او را واقعاً دوست دارم ولی تیم مورد علاقه من ناپولی نیست. من هوادار رم هستم.

 شما ورزش را با فوتبال شروع کردید.
پدر من، ملی پوش رشته روئینگ برای ایتالیا در المپیک بود و من ورزش را با روئینگ شروع کردم و سپس جذب فوتبال شدم. من در مدرسه به طور همزمان فوتبال و والیبال بازی می‌کردم اما سرانجام به خاطر جوی که در والیبال حاکم بود به این ورزش پرداختم.

شما 474 بازی ملی در کارنامه خود دارید. این چطور ممکن است؟
من حضور در تیم ملی را از 18 سالگی شروع کردم و حرفه‌ای زندگی کردم.

 شما همه نوع افتخار و مدالی در کارنامه خود دارید جز قهرمانی المپیک. چرا؟
نمی‌دانم. ما یک تیم بزرگ با بازیکنان بزرگ داشتیم اما بعضی اوقات نمی‌توانستیم نتیجه پایانی را بگیریم. ما تلاش و تمرین می‌کردیم و شانس قهرمان شدن هم داشتیم اما گاهی یک یا 2 توپ، سرنوشت تیم و تورنمنت را عوض می‌کند. مشکلی از این بابت وجود ندارد ولی برخی مواقع برای تکمیل افتخارات و دوران حرفه‌ای بازیگری به یک مدال طلای المپیک نیاز دارید ولی من آن را ندارم. من 5 بار در المپیک بازی کردم و برایم خیلی عجیب است که نتوانستم مدال طلا بگیرم.

 تیم ملی اسلوونی با هدایت شما به عنوان نایب قهرمانی اروپا رسید. شما در این تیم درجه سوم اروپایی چه کاری انجام دادید؟
من به همراه همکارانم، سیستم مورد نظرم را در تیم ملی اسلوونی پیاده کردیم. اسلوونی، فرهنگ ورزشی بالایی دارد. بازیکنان زیادی در این کشور وجود ندارند اما همان تعداد محدود هم قابل توجه هستند. برای فدراسیون والیبال اسلوونی، ماندن در سطح نخست والیبال اروپا آسان نیست چون اسلوونی کشور کوچکی با تنها 2 میلیون جمعیت است.

نظر شما در مورد لیگ ملـت‌های والیبال چیست؟ آیا هدف تیم ملی آلمان، رسیدن به مدال بود یا فرصت دادن به جوانان و آینده سازی؟
تیم‌های حاضر در لیگ ملت‌های والیبال را می‌توان به 3 سطح، تقسیم بندی کرد. اگر ما همه بازیکنانی را که در مسابقات قهرمانی اروپا در اختیار داشتیم مثل کالیبردا و گروزر در لیگ ملت‌ها نیز همراه ما بودند در بین تیم‌های سطح یک بودیم. ما شاید شانس حضور در مرحله نهایی را داشتیم اما با قبول چند شکست غیر منتظره از جمع صدرنشینان دور شدیم. با این حال خوشحالم که بازیکنان جوان تیم، این فرصت را داشتند که سطح بازی خود را ارتقاء دهند. این مسئله برای فدراسیون والیبال آلمان بسیار مهم است.

 آلمان توانست تیمی مثل لهستان را پس از 5 پیروزی متوالی شکست دهد اما به استرالیا و ژاپن باخت.
ما لیگ ملت‌‌ها را با 3 بازی دشوار مقابل ایتالیا، صربستان و برزیل آغاز کردیم و سپس به مصاف چین، فرانسه و لهستان رفتیم. ما مقابل لهستان عالی بازی کردیم. در هفته‌های بعدی هم تیم کاملی در اختیار نداشتم ولی کم کم هماهنگ شدیم و با تمرینات بهتر،‌ پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کردیم.

 نظر شما در مورد تیم ملی ایران چیست؟
ایران، تیم بسیار قدرتمندی است که می‌توانست در مرحله نهایی حضور داشته باشد. این تیم، بازیکنان بزرگی دارد ولی تعداد مصدومان زیاد، شرایط بدی را برای آنها به وجود آورده بود. اگر هدف تیمی رسیدن به مرحله نهایی نباشد، می‌تواند از بازیکنان مختلف در هر بازی استفاده کند اما برای رسیدن به فینال باید از یک ترکیب تقریباً ثابت بهره برد که این فشار زیادی را روی برخی بازیکنان وارد می‌کند. برگزاری 15 مسابقه با سفرهای طولانی در لیگ ملت‌های والیبال، بسیار سخت است. بعضی اوقات من مجبور می‌شوم که به 6 بازیکن تیمم به جای تمرین یا بدنسازی، استراحت بدهم.

 هدف نهایی شما در تیم ملی آلمان المپیک 2020 است؟
بله ولی اصلاً آسان نیست.

 نظر شما در مورد حضور بازیکنان ایرانی در سری A ایتالیا چیست؟
من به والیبال ایران خیلی علاقه دارم چون بازیکنان توانمند زیادی در آن حضور دارند. لیگ ایتالیا بسیار قدرتمند است و بازیکنانی که در ایتالیا بازی می‌کنند، شانس ارتقاء سطح بازی خود را دارند.

نقطه قوت تیم ملی ایران چیست؟
پاسور، نقطه قوت تیم ملی ایران است. من همچنین به موسوی علاقه خاصی دارم ضمن اینکه قائمی و شریفی نیز فوق‌العاده هستند.

 اگر امکان استفاده از یک بازیکن ایرانی را در تیم خود داشتید، چه کسی را انتخاب می‌کردید؟
این موضوع بستگی به نیاز تیم و بودجه آن دارد ولی انتخاب نخست من قطعاً معروف بود. بعد از معروف، دوست دارم از موسوی در تیمم استفاده کنم. من با او در فرانکفورت صحبت کردم و در ایران هم او را دیدم. ما در مورد والیبال حرف زدیم.

 شما هم در پست مدافع وسط بازی کردید و هم در پست قطر پاسور. چطور از عهده بازی در هر  پست برآمدید؟
این یک مسئله فنی در ذهن من و تصمیم سرمربی بود. من در باشگاه بیشتر مدافع وسط بودم ولی در تیم ملی اسپکر قدرتی و قطر پاسور بودم.

 جو آزادی چطور بود؟
فوق‌العاده بود. من دوست ندارم که تماشاگران بازی را مثل فیلم، تماشا کنند بلکه دوست دارم مثل سالن آزادی با هر امتیاز خوشحالی و شادی کنند. در سال 2014 که به ایران آمدم، سالن فوق‌العاده شلوغ‌تر بود و تماشاگران در تمام طول بازی، بوق می‌زدند و سرو صدا ایجاد می‌کردند.