اولین نتیجه همه پرسی در اقلیم کردستان عراق

گروه بین الملل: تاریخ پر فراز و نشیب کردها بخصوص کردهای عراق با جمهوری اسلامی ایران مملو از روزهای سخت و طاقت فرسا است که در این روابط همواره جمهوری اسلامی ایران روزنه ای برای رهایی و نجات و فرار از مشکلات بوده است. بخش عظیمی از این روابط از زمانی شکل گرفت که انقلاب اسلامی پیروز شد و رهبران کرد عراقی با ارتباط با انقلاب اسلامی زمینه ساز رابطه ای تاریخی و مهم شدند. مبارزه با رژیم بعث نیز در این دوره کمک کرد که دو طرف در کنار همدیگر بتوانند تا عمق خاک عراق پیشروی کرده و علیه رژیم دیکتاتوری بعث وارد عمل شوند. نماد این همکاریها هم عملیات کرکوک بود.

به گزارش بولتن نیوز، بعد از گذشت دوران بمباران شیمیایی و حمله بغداد به کردها در سال 1991 باز این جمهوری اسلامی بود که مامنی برای مردم کردستان عراق شد. بعد از سال 1991 میلادی نیز جمهوری اسلامی ایران ارتباط خود با کردها را قطع نکرد و کمک کرد که این منطقه در تنگنا قرار نگیرد.

در پی سقوط رژیم صدام حسین جمهوری اسلامی ایران در زمره تنها کشوری بود که با دو کنسولگری در این منطقه حضور پیدا کرد و نشان داد در قالب قانون اساسی عراق همکاری جدی برای اقلیم کردستان عراق می باشد. اگرچه حضور اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در اقلیم کردستان عراق به اندازه حضور سیاسی آن نبوده است اما در همین مدت ما شاهد توسعه همکاریها و روابط اقتصادی در قالب مرزهای رسمی بودیم. در حوزه اقتصاد استراتژیک نیز بخش زیادی از عدم حضور ایران در منطقه به عدم تمایل رهبران اقلیم بازمی گردد که آنها بیشتر خواهان حضور ترکیه و کشورهایی اروپایی در این منطقه بودند.

در سطح سیاسی جمهوری اسلامی ایران براساس ایجاد همگرایی در عراق جدید تلاش زیادی کرد که کردهای عراق در صف اول عراق قرار گرفته و نقش آفرینی جدی در صحنه سیاسی عراق و منطقه باشند. حضور شخص جلال طالبانی بر مسند ریاست جمهوری همانقدر که مرهون تلاشها و مبارزات خستگی ناپذیر خود وی در عراق می باشد به همان میزان هم مرهون حمایتهای معنوی جمهوری اسلامی ایران در عراق بوده است.

کسی نیست که فراموش کرده باشد در دوره دوم ریاست جمهوری عراق آمریکاییها و کشورهای غربی تمایلی بر ریاست جمهوری آقای طالبانی نداشتند و این جمهوری اسلامی ایران بود که با قانع کردن رهبران عراقی کمک نمود طالبانی برای دومین دوره در این مسند باقی بماند.

حمایتهای جمهوری اسلامی ایران از کردها در عراق بر اساس احترام متقابل و توسعه همکاریها می باشد. همانطور که از جمهوری اسلامی ایران توقع می رفت در مقابل بحرانها و سختی ها حامی کردها و رهبران آنها باشد به همان شکل این انتظار می رفت که رهبران کرد عراقی برای خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران نیز ارزش و احترام قائل شوند.

در طول سالهای اخیر علیرغم اینکه گروههای تروریستی بطورمکرر از اقلیم کردستان عراق تلاش کردند امنیت کشورمان را هدف قرار دهند اما هیچ وقت این اقدام نیز هرچند باعث ناراحتی کشورمان شد اما باعث تنش در روابط دو طرف نشد.

سخنان دیروز رئیس جمهوری در خصوص جایگاه کردها و رهبران کردها بسیار قابل تامل و احترام است. ایشان در این سخنان گفتند: ما به شما صد در صد اعتماد داریم و به هیچ‌وجه خطای سیاسی عده‌ای در اقلیم کردستان عراق را به هیچ عنوان پای شما نمی‌نویسیم چرا که شما بخشی از مردم بزرگ ایران و قومی وفادار و ریشه‌دارترین قوم ایرانی در این منطقه هستید و همیشه کنار انقلاب بودید؛ در جنگ تحمیلی، کنار ملت ایران بودید.

وی با بیان اینکه به همه مردم کرد در ایران، عراق، سوریه و ترکیه علاقه مند هستیم و نمی‌خواهیم هیچ فشاری به کردها وارد شود، افزود: اگر مسئولین آنها خطا و اشتباه کردند، باید بهای خطایی که انجام دادند را پرداخت کنند، ولی مردم کرد به عنوان مردمی صلح‌جو در منطقه، دنبال پیشرفت و مورد احترام هستند.

وی تاکید کرد: تمام اقوام ایرانی متحد، یکپارچه و در کنار هم هستند و امروز وحدت و اتحاد ما از هر روز دیگر بیشتر است.

در طول سالهای اخیر بطور گسترده ای بر حجم روابط اقتصادی و همکاریهای سیاسی بین اقلیم و جمهوری اسلامی ایران افزوده شده است بخصوص بعد از حضور داعش در عراق این همکاریها بیشتر از گذشته حال و هوای همسویی و همراهی بخود گرفت. در پی این اتفاقات اما به یکباره سران اقلیم کردستان عراق در چرخشی کامل از این همه همراهی روی برگردانده و نه تنها حق همسایگی را به جای نیاوردند بلکه از خطوط قرمزی هم که بود گذشتند. راستی این سوال منطقی است اگر پرسیده شود اگر جمهوری اسلامی ایران از خطوط قرمز رهبران اقلیم می گذشت آنها چه می کردند؟ سران اقلیم بهتر است همیشه خود را در مقام مدعی قرار ندهند خوب است برخی اوقات آنها خود را جای دیگر کشورها قرار دهند. وقتی به این نکته می اندیشیم می بینیم سران اقلیم تمام اعتمادی را که در این همه سال بدست آمده بود به یکباره به باد فنا دادند. حال باید به این نکته اشاره کرد که چگونه می توان دیگر به آنها اعتماد کرد.

شاید برخی از تندروها این را به مثابه دشمنی به خواسته های قلبی کردها در عراق قلمداد بکنند ولی واقعیت این است که در دنیای سیاست اعتماد بر اساس احترام به حقوق و منافع متقابل شکل می گیرد امری که سران اقلیم آن را زیر پا گذاشتند. آیا این نمی تواند نشانه ای بر این باشد که سران اقلیم کردستان عراق می خواهند تهدیدی برای ثبات و امنیت در منطقه باشند؟