کد خبر: ۵۲۸۵۲۲
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار:
پاسخی به یکی از شبهات عزاداری ماه محرم؛

جواب شبهات وهابیت را باید اینگونه داد

سینه زدن و زنجیر زنی و مانند آن در عزاداری امام حسین نشانه حزن دینی است نه حزن شخصی و نشانه محبت به پیامبر و خاندان اوست که به دست سفاکان ...

گروه دین و اندیشه - حجت الاسلام مدنی: پیام هایی از کانال های وهابی منتشر میشود که استدلال می شود بر حرمت عزاداری از جمله روایت میکنند که پیامبر فرمود: سه چیز از اعمال جاهلیت است که یکی از انها نوحه سرایی برای مردگان است (مستدرک ج٢ص۴۵٠) لطفا پاسخ دهید

جواب شبهات وهابیت را باید اینگونه داد

پاسخ:
در جای خود مشروعیت عزاداری طبق کتب شیعه و سنی اثبات شد حال می گوییم:
روایاتی که از نوحه سرایی نهی می کند در بیان حرمت نوحه سرایی و عزاداری به باطل است چنان که علامه حلی می گوید:
"همه علمای شیعه اتفاق دارند که نوحه سرایی به باطل حرام است همچنین علما برای جواز ومشروعیت نوحه سرایی به حق اجماع واتفاق دارند"


منتهی المطلب،ج٧ص۴٢٣

بنابراین به اجماع همه فقهای شیعه نوحه سرایی های باطل همچون خراش انداختن به صورت و پاره کردن لباس و چاک دادن یقه و به زبان اوردن جملات اعتراض گونه و کفر امیز از مصادیق عزاداری جاهلیت می باشد.

علامه مجلسی می گوید:
"در دوران جاهلیت چون کسی از دنیا می رفت همراه با برشمردن جرمهایی همچون آدم کشی و جنایت های میت و افتخار به آن برایش نوحه سرایی می کردند"


بحار الانوار،ج٧٩ ص١٠٨

این گونه روایات اصل عزاداری را ممنوع نمی کند چرا که ما مشروعیت آن را ثابت کردیم، بلکه از انجام هر عملی که با قضا و قدر الهی منافات دارد نظیر داد کشیدن، گریبان پاره کردن، سخن باطل گفتن و...جلوگیری می کند لذا در پاره ای از روایات آمده است که نوحه سرایی در صورتی که همراه با سخنان حق باشد مانعی ندارد بلکه حتی می توان به ازای آن اجرت دریافت کرد


وسایل الشیعه،ج١٠ ص۴۴٧

بنابراین مقصود از این گونه روایات، نوحه سرایی باطل ودروغ است که شباهت هایی با مراسم جاهلیت داشته است.

ممنوعیت از عزاداری در روایات مذکور ناظر به مصیبت های شخصی و فردی است و این که گاهی مصیبت زده بر اثر بی تابی جام صبرش لبریز میشود و عکس العملی نشان می دهد که دور از آداب صابران است .

ولی سینه زدن و زنجیر زنی و مانند آن در عزاداری امام حسین نشانه حزن دینی است نه حزن شخصی و نشانه محبت به پیامبر و خاندان اوست که به دست سفاکان روزگار و انسان های بی رحم کشته شده اند .

جواب شبهات وهابیت را باید اینگونه داد
به تعبیر دیگر سینه زنی در اینجا بر خاسته از بی تابی روحی و ضعف ایمان که مورد روایات ممنوعه از عزاداری است نیست و هر گز در آن اعتراضی به تقدیر خداوند وجود ندارد بلکه برخاسته از حب درونی به پیامبر و ال اوست که حقیقت دین را تشکیل می دهد.

این نوع حرکتها که همراه با نوحه خوانی و سینه زنی و پرچم های سیاه است نشان دهنده امور زیر است :

احیای مکتب عدالت خواهی و ظلم ستیزی
توجه دادن نسل حاضر به خیانت حاکمان گذشته
ابراز همدردی با پیامبر و خاندان او

لذا سینه زنی برای امام حسین از مورد این روایات که مصیبت های فردی است خارج است .

در پایان نیز می آوریم که به فرض هم که نوحه سرایی برای عموم مردم مکروه و ناپسند باشد برای شخصیت های بزرگی که با حیات و مرگ خود مسیر تاریخ را عوض کردند نه تنها ناپسند نیست بلکه در روایات ما مورد تاکید قرار گرفته است چنان که شیخ طوسی روایت می کند که امام صادق فرمود:

"هر جزع و نوحه گری و گریستن ناپسند است مگر جزع و گریستن برای شهادت امام حسین"


امالی طوسی ج١ ص١۶٢
وسایل الشیعه ج٣ ص٢٨٢

فلسفه آن روشن است زیرا عزاداری برای حسین و سایر اهل بیت به خاطر مصیبتی است که بر دین وارد شده و نشانه حزن دینی است نه حزن فردی.

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۲:۲۳ - ۱۳۹۶/۰۷/۱۰
0
1
زنهار از تضاد گفتار و کردار در دینداری
---
قرآن کریم در آیات 2 و 3 سوره ی « صف » مؤمنان را ، با نکوهش ، از داشتن تضاد در گفتار و کردار هشدار می دهد و تاکید می نماید که این تضاد نفرت بزرگ خداوند را بر می انگیزد.
مسلمانان مؤمن روزانه حد اقل در نمازهای پنجگانه ی خود با خواندن 10 بار سوره ی «اخلاص» گواهی می دهند که خداوند را همتایی نیست.
این مؤمنان اگر بنده ی مقرب وفات یافته را بطور مستقیم مخاطب قرار دهند و از او بخواهند که خود حاجت فرا طبیعی آنان را بر آورده کند یا حتی اگر از این بنده مقرب بطور مستقیم بخواهند که برای بر آورده شدن این حاجت بتوسط خداوند وسیله ی آنان نزد حق تعالی قرار گیرد بنا به دلایل زیر در دین داری خود خواسته یا ناخواسته و دانسته یا ندانسته تضاد منفور بین گفتار و کردار را مرتکب شده اند:
1 – تصور همه جا بودن خدا گونه ی بنده ی مقرب در حالی که هیچ آیه ای در قرآن کریم و هیچ دلیل درستی از اصول استدلال عقلی وجود نداردکه بتواند تصور چنین وجود همه جایی را برای بنده تایید و اثبات کند
2- تصور وجود توان بر آوردن حاجت نزد بنده ی وفات یافته ی غیر حاضر با نبود هر گونه دلیل انکار نا پذیر از قرآن وعقل برای تایید و اثبات این تصور
3- تصور وجود توان تصرف همیشگی در طبیعت اشیاء نزد بنده ی مقرب در حالی که چنین تصوری ، بعلت خدا گونه پنداشن توان ناچیز بنده ی مقرب ، با داده های صریح محکم مفصل قرآن کریم و با یافته های اصول استدلال عقلی تضاد و تعارض آشکار انکار ناپذیر دارد
4- تصور این که بندگان مقرب توان مطلق و همیشگی شفاعت را نزد خداوند دارند ؛ در حالی که قرآن کریم وجود توان مطلق شفاعت را نزد بندگان در چند آیه در باره ی شفاعت شدیدا انکار می کند ، چنانکه عقل نیز با وجود فرق غیر قابل مقایسه و انکار ناپذیر بین خداوند بی حد و مرز یکتای جهان آفرینش و بنده ی محدود به همه چیز ، نمی تواند توان مطلق و همیشگی شفاعت را اثبات کند
5- تصور خرد گریز خدا گونه بودن توان و علم بنده که کلا هیچ دلیلی برای اثبات آن وجود ندارد و قرآن کریم چنین توانی را در بسیاری از آیات محکم خود حتی نزد پیامبران نفی و انکار می نماید.
اگر مؤمنان این گونه تصورها را در ذهن خود جای دهند و در رفتار خود با بندگان در رفتار و گفتار پیاده کنند خود را دچار تضاد در رفتار و گفتار دینی کرده و با وجود روشنگریها و هشدارهای فراوان و آشکار قرآن کریم که بر همگان حجت اند خود را به گناه کبیره ی نقض گواهی خود در سوره ی «اخلاص» گرفتار نموده و در نتیجه در این زمینه فردای قیامت در محضر خداوند حسابگر دروغ گو معرفی خواهند شد.
6- این هشدار نیز برای رهایی از تضاد مذکور ضروری است که بشر با ذهن نا توان و با دانش ناچیز و ناقص خود با هیچ دلیلی نمی تواند و حق ندارد خود را بجای خداوند دانای مطلق بنشاند و برای دین و مذهب با ابتکار و دلبخواه خود هر روز مراسم و مناسک و شعایر من در آوردی بسازد و با این رفتارهای خرد گریز و اثبات ناپذیر دین و مذهب را بغرنج و بدنام و منفور کند ، و این ارزشهای والای الهی را به بازیچه ی هوا و هوسهای نفسانی که پیامدهای شوم همه گونه ی بی شمار دارند مبدل سازد.
7- باید دانست که حزن همیشکی و ضروری دینی نسبت به آلوده شدن حرمت و قدسیت و اصالت دین الهی که من در آوردیهای بشری آن را تحریف و بغرنج و بد نام و منفور کرده باید آشکار شود.
8- باید دانست که اساسی ترین هدف نهضت عظیم عاشورای حسینی زدایش آلاینده ها بشری تحریف گر از دین الهی یود.
9- باید با تاسی به سید الشهدا و یارانش که عزیز ترینهای خود را در راه مصون نگه داشتن دین الهی از تحریف و انحراف یزیدیان فدا کردند با پیمودن راه مکتب توحیدی حسین برای پاک نگه داشتن این دین از آلاینده های بشری بدنام کننده عملا با فداکاریهایی مانند فداکاریهای این شهدای بزرگ اسلام وفاداری خود را به دین الهی سید الشهدا با پایداری و استقامت صادقانه به اثبات رساند.
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین