بعضی قصه ها خیلی ساده اند ؛ مثل قصه جنگ ...

گروه فرهنگی: دکتر مصباح الهدی باقری کنی، استاد دانشگاه و فعال فرهنگی، در یادداشت پیش رو که به مناسبت فرا رسیدن سالروز پذیرفتن قطعنامه 598 نگاشته شده، درباره دوران دفاع مقدس آورده است: جوهره این دفاع ، ریشه دواندن و نشاندن نهال غیرت دینی، غیرت ملی و از همه مهم تر غیرت به ولی است. این امانتی است در دستان ما از داستان راستان غیورمردان نسل سلمان ها.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

ساعت 14، اینجا تهران است، صدای جمهوری اسلامی ایران. با سلام و احترام خدمت شنوندگان عزیر رادیو سراسری. به اخبار این ساعت توجه فرمائید. ابتدا خلاصه خبرها. جمهوری اسلامی ایران، قطعنامه 598 سازمان ملل مبنی بر اجرای آتش بس در جنگ با عراق را پذیرفت. به همین مناسبت، از سوی فرمانده کل قوا، حضرت امام خمینی پیامی صادر شده است که به محض آماده شدن، به اطلاع شنوندگان محترم خواهد رسید ...

با این خبر، در روز دوشنبه 27 تیرماه 67 و سپس پیام تاریخی امام(ره) در پذیرش قطعنامه در روز چهارشنبه 29 تیرماه، جنگ تحمیلی 8 ساله و سنگین به انتهای خود نزدیک شد. سازمان ملل، ساعت شش و نیم صبح روز شنبه 29 مرداد ماه 67 را، زمان رسمی آتش بس اعلام کرد. در طول این یک ماه، ارتش عراق، خاصه منافقین به سرکردگی مسعود رجوی، جلاد ملعون، با انجام عملیات فروغ جاویدان سعی کردند آخرین تیرها و ضربات خود را برای اهداف نامشروعشان هزینه کنند که البته با پاسخ کوبنده و حضور سراسری بسیج مردمی در عملیات مرصاد مواجه شده و شکست سنگینی را متحمل شدند. بدین ترتیب جنگ ایران و عراق بعد از 95 ماه با برجای گذاشتن خسارت جانی و مالی فراوان برای هر دو طرف، به پایان رسید.

***

حالا، وارد سی امین سال پذیرش قطعنامه و تمام شدن جنگ تحمیلی، شده‌ایم. آنچه در این روزها و سالها، بیشتر شاهد هستیم، نقل اختلافات، دعواها و تعارضات در جای جای موضوع دفاع مقدس هستیم و در کنار آن حواله کردن تقصیرات به سوی یکدیگر. هرکس هم به فراخور تخصص و علاقمندی اش، اذعان دارد جنگ را نمیتوان بدون توجه به آن منظر خاص مورد علاقه اش، روایت و تحلیل درست کرد و در آتش "به میدان انداختن این اختلافات" می دمد. اما، آیا همه جنگ، همین قصه های ناقص تاریخی، تحلیل های سیاسی، روایت های نظامی، آسیب شناسی های مدیریتی، برآورد های اقتصادی واحکام حقوقی است؟ قطعاً خیر. قصه جنگ چیزی وراء و فرای این نگاه هاست که تحلیل آن در آینه های مقعر و محدب اینگونه علوم، به سان جر و بحثهای کودکانه ای است که دنبال "همه خوبی هایش از آن من و هر چه بدی داره، از تو" می گردد.

تازه این روزها، ده ها و صدها کانال و رسانه تازه و بعضا تازه به دوران رسیده هم آمده اند تا به اصطلاح به زعم خود، حقایق و پشت پرده های جنگ را روشن سازند و بانیان و باعثانش را رسوا نمایند؛ البته هرکدام برای اینکه بیشتر دیده و خوانده شوند، سعی می کنند که بر حوزه یا حوزه هایی بیشتر تمرکز کنند یا از منظری خاص جنگ را روایت کنند که در هر دو صورت نوعی چولگی در بیننده و مخاطب ایجاد میکنند و آنها را از حقیقت و جوهره اصلی جنگ دور می کنند.

اما راستی حقیقت جنگ تحمیلی چیست؟ جوهره این دفاع مقدس کجاست؟

جوهره این جنگ در عدد و رقم نیست. در فلان تصمیم بهمان فرمانده نیست. در عقب نشینی ها و پیشروی ها نیست. در هدف زدن ها و هدر رفتن ها نیست. در تک ها و پاتک ها نیست. در موشک ها و راکت ها نیست. در...

جوهره این دفاع مقدس آنجاست که هزاران هزار مرد و زن، پاکباخته و جان بر کف، بی هیچ زور و دیسیپلین نظامی فقط به فرمان امام حاضر خود و برای حراست از عزت خود جانانه جنگیدند و لحظه ای در این مسیر، تردید نکردند. هزاران نفر در قهقهه مستانه شان عند ربهم یرزقون شدند، هزاران نفر بی هیچ نشانه و اشاره ای جاوید آسمان ها شدند. هزاران نفر جانبازی کردند و حالا سالهاست که روزانه حظ شهادت را می برند. هزاران خانه همیشه نورانی شدند و هزاران مادر ام النبین و هزاران دختر، سکینه. هزاران کوچه وامدار اسم های شان شد و هزاران مسجد ستاره باران عکس های شان.
جوهره این دفاع ، ریشه دواندن و نشاندن نهال غیرت دینی، غیرت ملی و از همه مهم تر غیرت به ولی است. این امانتی است در دستان ما از داستان راستان غیورمردان نسل سلمان ها.

اینجاست که نباید با تاریخ و اقتصاد و حقوق و مدیریت و سیاست، این عزت خدایی را کم فروغ جلوه داد. قصه جنگ، این قدرها هم پیچیده نیست. قصه جنگ ،پی رنگش، صدق و وفا است. قصه جنگ، ساده تر از این حرف هاست. این قصه امروز در سوریه ادامه دارد.این قصه تمام شدنی نیست.