تایمز: روسیه دردی از ترامپ دوا نخواهد کرد

به گزارش بولتن نیوز، روزنامه آمریکایی در آغاز سرمقاله دیروز (شنبه) خود نوشت: روابط آمریکا و روسیه در بدترین وضع ممکن بعد از دوران جنگ سرد است. حتی اگر هم فرض کنیم که اصلا ماجرای دخالت روسها در انتخابات آمریکا، که روز به روز هم زوایای پنهان تری از آن فاش می شود، مطرح نبود؛ رئیس جمهوری 'ترامپ' باز هم قادر نبود روابط واشنگتن - مسکو را مدیریت کند.
نیویورک تایمز در ادامه سرمقاله خود افزود: اختلافات بسیار پیچیده دو کشور براحتی قابل حل نیست.
'ولادیمیر پوتین' رئیس جمهوری روسیه ثابت کرده است که قاطعانه و ظالمانه مصمم است دوران اقتدار و افتخار دیرین روسیه را احیا کند، اما ابدا میل ندارد که به غرب کمک کند جهانی باثبات ساخته شود.
حال در قبال چنین روسیه ای؛ رئیس جمهوری آمریکا از در تحسین و تشویق پوتین برآمده است و هیچ هم بدش نمی آید که جایگاه رهبری بین المللی آمریکا را تحویل رقیب یعنی روسیه بدهد.
آنچه که در 'اجلاس سران گروه 20' در آلمان اتفاق افتاد، کاملا این فرضیه را تصدیق می کند.
این گرایش های ترامپ، کار سیاست سازی آمریکا را سخت تر کرده است.
پوتین کارنامه ای تاریک در سیاست گذاری دارد. او در داخل مخالفان سیاسی را بشدت سرکوب می کند و در خارج از مرزها هم به اوکراین تجاوز کرده است و در سوریه غیر نظامیان را بمباران می کند. با وجود همه این بدیهیات، ترامپ با پوتین راحت تر است تا با متحدان دمکراتیک آمریکا.
البته شکی نیست که روسیه یک ابرقدرت هسته ای است و عضو دائم شورای امنیت است و حق وتو دارد. طبیعی است که با کشوری با این مشخصات، ترامپ هم میل دارد روابطش را با آن گسترش دهد.
اما این ویژگی ها دال بر آن نیست که رئیس جمهوری آمریکا چشمانش را کاملا به روی یک سری سوء رفتارها و تهدیدهای روسیه در سطح بین الملل ببندد.
تهدید پوتین به تضعیف 'ناتو' و تضعیف ائتلاف دو سوی اقیانوس اطلس، واژگون کردن تمام فرآیندهای دمکراتیک و نهادهای دمکراتیک در سطح اروپا و آمریکا، راه اندازی جنگ سایبری، بی ثبات کردن اوکراین و محکم کردن جای پای نفوذ در سوریه، همه و همه نادرستی های رئیس جمهوری سوریه را تعریف می کند. جالب است که بسیاری در کاخ سفید همه این مخاطرات را باور دارند اما خود شخص ترامپ نه.
ترامپ در مجالی تصدیق کرده است که موضوع را مختصرا با پوتین در میان نهاده و در را به روی سبک شدن تحریمهای روسیه باز گذارده است، مشروط بر آنکه روسیه هم در موضوع اوکراین و روسیه امتیازاتی بدهد.
'رکس تیلرسون' وزیر امور خارجه دولت ترامپ هفته گذشته در 'کیِف' پایتخت اوکراین همین پیام را ابلاغ کرد و به رئیس جمهوری اوکراین اطمینان خاطر داد مادام که مسکو اوکراین را جزو تمامیت ارضی روسیه می داند، تحریمهای مسکو از میان برداشته نخواهد شد.
اما مشکل اینجاست که ترامپ بر وزیر امور خارجه اش مسلط است.
ماه گذشته کنگره مصوبه ای را با آرای 98 به 2 به تصویب رساند و به موجب آن روسیه را بابت دخالت در انتخابات سال 2016 آمریکا هدف تحریم های سخت جدید قرار داد و راه را بر رئیس جمهوری برای لغو این تحریمها در آینده بخصوص درباره تحریمهای مربوط اوکراین بست.
در حالت عادی هر رئیس جمهوری اصولا برای لغو و یا محکم کردن تحریمها قدری نرمش دارد و تعلل می کند، اما ترامپ ذاتا یک شخص غیر قابل پیش بینی است و معلوم نیست در سرش چه می گذرد. بنا بر این لازم بود که کنگره برای محکم کاری هم که شده چنین مصوبه ای را تصویب کند.
اقتصاد روسیه کاملا وابسته به نفت است و به همین خاطر نفت گران هم مشکلات جدی برای آن ایجاد کرده است. به همین خاطر پوتین می خواهد که تحریمها همین الآن برچیده شود.
دولت 'اوباما' به تلافی دخالت روسیه در انتخابات، دو باب مجتمع ساختمانی دیپلماتیک روسیه را در 'مریلند 'و نیویورک توقیف کرد. گفته شده است که از این ساختمانها برای جاسوسی استفاده می شده است.
به همین دلیل مشاوران پوتین به واشنگتن فشار می آورند تا این ساختمانها را به دولت روسیه بازگرداند؛ اما تا زمانی که پوتین تعهد نسپرده است که در انتخابات آینده آمریکا دخالت نخواهد کرد، دلیلی ندارد به این درخواستهای روسیه پاسخ مثبت داده شود.
ترامپ ضمنا به نظر می رسد که بسیار مشتاق است پیشنهاد پوتین را برای تشکیل یک گروه کاری مشترک برای امنیت سایبری بپذیرد.
یک بهمن سهمگین از اعتراضات به این تمایل ترامپ وارد شد و او به ناچار مجبور شد از تصمیمش صرف نظر کند. ترامپ سرانجام باید متوجه شود که هیچ کدام از این چاپلوسی ها ره به جایی نمی برد.
روسیه کماکان 'کریمه' را تحت اشغال خود دارد، آتش جنگ در شرق اوکراین علیه دولت این کشور را دائما مشتعل می سازد به رغم آنکه در سال 2015 طبق 'توافق مینسک' قول داده بود این جنگ را متوقف کند.
ترامپ هرگز پوتین را مجاب نساخته است که کره شمالی را از بعد اقتصادی تحت فشار قرار دهد. این در حالیست که برنامه هسته ای کره شمالی اولویت درجه اول سیاست خارجی دولت اوست.
ترامپ هنوز پوتین را راضی نکرده است که به رویارویی مستقیم با هواپیماهای جنگی آمریکا بر فراز دریای 'بالتیک' خاتمه دهد و نیز آن را مجاب سازد که کاملا از ' توافق نیروهای هسته ای برد میانجی' مصوب سال 1987 تبعیت کند و از چینش یک نوع موشک ممنوع دست بردارد.
البته یک سری علائمی امیدبخش دیده می شود؛ از قبیل اعلانم آتش بس در جنوب شرق سوریه .
همچنین این اقدام دولت ترامپ هم مایه امیدواری است که 'کورت فولکر' سفیر سابق آمریکا در ناتو را، که شخصیتی قابل احترام است و مواضع سرسختانه اش علیه روسیه شهره خاص و عام است، به عنوان فرستاده ویژه اش به روسیه منصوب کرده است تا راجع به اوکراین با او بحث کند.
اما مجموعه ای وسیع از موضوعات مختلف وجود دارد که به نظر نمی رسد پوتین حاضر به همکاری در این زمینه ها باشد. ترامپ هم به نظر نمی رسد اصلا توجهی به این مسئله داشته باشد.