آیا راهکارهای صندوق بین المللی پول به کار اصلاح بحران بانکی ایران می آید؟

گروه اقتصادی: در یک ارزیابی عمومی، راهی که دولت دوازدهم تصمیم دارد برای اصلاح نظام بانکی در پیش بگیرد همان راه حل ارائه شده توسط صندوق بین المللی پول است. حتی در مجموعه اسلایدهای مقامات اقتصادی پیشنهادی دولت آتی، تنها اصل پیشنهادات IMF به فارسی ترجمه شده و حتی رنگ پس زمینه هم تغییر نکرده است.

به گزارش بولتن نیوز، نگارنده زاویه ایدئولوژیکی با IMF یا WORLD BANK ندارد اما از باب فنی به مقامات محترم زنهار می دهم که به دلایل بسیار راه حل عمومی IMF فایده ای برای بحران بانکی ایران ندارد.

اولا تصور این که می توان بانک خوب را از بانک بد جدا کرد به دو دلیل محل سوال است. نخست آن که تقریبا دارایی بد در همه بانک ها ایران نسبتی یکسان از کل دارایی را خواهد داشت و به جز یکی دو بانک کوچک گزینه قابل دفاع دیگری وجود ندارد که بخواهیم نظام فعلی بانکی را به خوب و بد تقسیم کنیم. دوم آن که فرآیند یافتن دارایی بد به خودی خود هم زمانگیر است و هم تنش زا. اکنون که بحران بانکی در ایران در حال تبدیل از اعسار به پنیک است بدون اتخاذ یک مرحله ثبات بخشی در ابتدا ، برای تصفیه دارایی خوب از بد نه وقت ونه ثبات لازم در اختیار نیست. شما را به خاطرات بن برنانکه از روزهای آغازین بحران 2008 ارجاع می دهم جایی که او کوشید بانک خوب و بد را از هم تفکیک کند اما بعد از دو هفته دید موضوع عملا شدنی نیست و بعد برنامه نقدینگی اضطراری را برای همه بانک ها گیرم با کمی گرفت و گیر اجرا کرد. دقت کنید که ساختار و در هم تنيدگی دارایی های در ترازنامه بانک های ایرانی چنان است که فرآیند شناسایی دارایی خوب و بد برای همه باید در یک زمان کوتاه و هم زمان انجام شود و این خود تنش را صد چندان می کند. برنامه IMF فاقد مرحله ثبات بخشی اولیه است.

دوم مسئله بسیار مهم منابع لازم برای خرید دارایی بد یا بانک بد است که سرمایه خارجی به عنوان یک منبع مهم پیشنهاد شده است. ما در ژنو زندگی نمی کنیم. سرمایه خارجی برای خرید سهام بانک به سه دلیل اصلی هرگز به ایران نخواهد امد یا دستکم آبی از آن گرم نخواهد شد: اولا خود سیستم چنان به تکینگی بحران دچار است که سرمایه گذار خارجی ریسک آن را نمی پذیرد. ثانیا امکان کنترل مبادلات ریالی از باب ریسک تحریم اصلا برای سرمایه گذار خارجی ممکن نیست و با توجه به حذف معافیت مبادلات ریالی از تحریم های ثانویه در S722 عملا مگر به عنوان "خیریه"(!) کسی حاضر به سرمایه گذاری در ایران نیست. ثالثا سرمایه گذار خارجی می داند وقتی سهام بانک را به هر قیمتی بخرد، باید عددی بسیار بزرگتر از آن را برای تسویه دارایی های سوخته اختصاص دهد.با توجه به بسیار بالا بودن ریسک اسنپ بک با توجه به دلیل اول، حال ان كه تنها 180 روز وقت برای سرمایه گذار از جان گذشته وقت هست.به بيان ديگر او هم موظف به يك سرمايه گذاري عمده است هم بايد هر لحظه أماده دست شستن از سرمايه خود باشد!!!

ادامه دارد...

انتهای پیام/*