نمایش آثار ناصر اویسی در موزه هنرهای معاصر

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روابط عمومی موزه هنرهای معاصر تهران، در ابتدای این مراسم، علی‌محمد زارع - سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران - گفت: ما تلاش کردیم که در شرایط مناسب و در یک دوره دوماهه بخش وسیعی از موزه را به نمایش آثار این هنرمند اختصاص دهیم؛ اما به‌دلیل این‌که برنامه نمایشگاه‌های موزه تا سال ۹۸ تعیین شده است، این امکان عملا وجود نداشت.

او ادامه داد: بنا بر خواسته مدیران آرت‌سنتر این نمایشگاه همزمان با آخرین روزهای نمایش آثار گنجینه موزه اتفاق افتاد تا علاقه‌مندان بتوانند همزمان با تماشای آثار ناصر اویسی از آثار هنرمندان شهیر تاریخ هنر نیز دیدن کنند. خوشبختانه این امر امروز و با حضور شما میسر شد.

وحید ملک - مدیر آرت‌سنتر - با تقدیر از 60 سال هنرمندی ناصر اویسی، گفت: بیش از هر چیزی جای ناصر اویسی پیش ما خالی است. امروز در واقع سالروز شصتمین سال فعالیت هنری این هنرمند است.

او ادامه داد: بارها و در پایتخت‌های مهم جهان، کلید طلایی شهرهای بسیاری به ناصر اویسی اهدا شده است. او جوایز ارزنده بسیاری را از آن خود کرده است و همراه با هنرمندانی مانند سالوادر دالی و مارک شاگال، آثارش به‌نمایش درآمده است.

وی افزود: امروز بعد از نیم قرن، آثار ناصر اویسی در کنار آثار هنرمندان بزرگ جهان در موزه هنرهای معاصر تهران به‌نمایش درآمده است و ما از این نظر خوشحالیم.

جواد مجابی - شاعر، نویسنده و پژوهشگر - نیز در این مراسم، گفت: آثار ناصر اویسی ۶۰ سال است که دائم به‌نمایش درآمده است. او در ۲۳ سالگی، تصویری امپرسیونیستی از البرسکی کشید که جایزه‌ای هم نصیب او کرد. سال بعد، او همراه با ۳۲ نقاش در انجمن ایران و آمریکا اثری را ارائه کرد که منتقدان آن را پیروی از ون‌گوگ قلمداد کردند که جایزه آن نمایشگاه را از آن خود کرد. او در سال ۱۳۳۶ با آثار متنوعش در انجمن دوستداران هواپیمایی شیوه‌ابی را آغاز کرد که راه و رسم همیشگی‌اش شد و آن هم نو کردن مینیاتور بود و با حضور در بی‌ینال دوم و سوم نقاشی و به‌واسطه جایزه‌ای که گرفت، در گزینش شیوه‌اش استوارتر عمل کرد.

این شاعر و نویسنده ادامه داد: توجه او به مینیاتور ایران به‌عنوان میراث ملی موجب شد او با ساده کردن خطوط و اختصار رنگ فضای سنتی نگارگری ایران را به زمان حاضر و خیال‌های رنگینش پیوند بزند. او در اوایل، بیشتر از نقاشی زند و قاجار الهام می‌گرفت و به‌تدریج به دستاوردهای قرون پیشین توجه کرد و نقاشی‌های سلجوقی و کتیبه‌ها و مجموعه‌های هنری قرن هفت به بعد را بررسی کرد و مورد استفاده قرار داد. در واقع، آثار هخامنشی و ساسانی غالب تابلوهای او را شکل دادند.

مجابی گفت: اویسی با این‌که حقوق خوانده بود، اما همواره دلش با شعر بود و خواندن شعر استادان شعر به‌تدریج نقاشی شعرگونه را در آن بیدار کرد، به‌گونه‌ای که می‌توان او را نقاش شاعرانگی‌ها دانست و بینش شاعرانه در تابلوهایش به ظرافت کالبدی تجسم یافته است.

وی اظهار کرد: خلوت بودن فضای پس‌زمینه و ایجاز خطوط و طراحی شتابناک ساده‌وار، حاصل تامل‌های او در هنر چین و ژاپن است؛ اما اقامت او در اروپا و آمریکا و احاطه‌اش به هنر جهانی، در سیاق کارش بی‌تاثیر نبود. اویسی از آغاز کارش هندسه نقاشی مدرن و غرب و ترکیب بندی شاهکارهای استادان پیشین و رنگ‌بندی و سامان‌بخشی نهایی کارش را از دل موزه‌ها و مجموعه‌های جهانی بیرون کشید.

این پژوهشگر اضافه کرد: نگاه پرشور و سالم اویسی به جهان آدمیان، آثار او را آکنده از زیبایی کرده است. اویسی وقتی بیشتر با تاریخ و فرهنگ و هنر ایران آشنا شد، هرجا که سفر کرد وطنش را با قلبش و در قلم‌مو و رنگدانش به همراه برد.

همزمان با این نمایشگاه، کتابی که شامل بیش از ۱۰۰ اثر از این هنرمند است، به چاپ رسیده است. آثار این هنرمند در کنار نمایشگاه آثار منتخب ایرانی و خارجی گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران به‌نمایش درآمده است.

در این مراسم، حسین محجوبی، ناصر پلنگی، رضا کیانیان، اشکان خطیبی، کورش شیشه‌گران، جواد مجابی، مژده طباطبایی، مهرداد صدری، محمد رحمانیان، محبوبه کاظمی، سهراب هادی، محمدهادی فدوی و ... حضور داشتند.