«ماه عسل»؛ تکرار بر مدار ماتم فروشی؟!

گروه فرهنگی: در یادداشت پیش رو ابراهیم منصوری یکی از فعالان رسانه ای که پیرامون برنامه ماه عسل نگاشته شده، معتقد است: کاوش در مورد نقش و جایگاه متناقض سوگ در فرهنگ ما ایرانیها در حد توصیف مناسک و آداب آن بوده که صبغه تاریخی پیدا می کند، سوگ ماهیتی پارادوکسیکال دارد، از آنجا که به بهانه ی فقدان شکل میگیرد، حال و هوای سلبی پیدا می کند اما به نظر می رسد در جاهایی از زندگی روانی انسان می تواند نقش ایجابی هم ایفاء نماید.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر می باشد:

با شروع ماه مبارک رمضان امسال، اجتماعی‌ترین برنامه تلویزیون یعنی «ماه عسل» در حالی با بیش از یک دهه تجربه، از سیمای شبکه سه روی آنتن می رود که در طول این سالها یک تم واحد و درون مایه مشترک را به بیننده ارائه کرده است. 

برنامه ای با تم دینی با سوژه هایی تراژیک. هرچند با توجه به زمان پخش آن تم اختصاص یافته به آن موجه، مناسب و در راستای رویکرد فضای معنوی آفرینی ماه مبارک رمضان است، لیکن انتخاب سوژه های تراژیک و محتوای غمبار آن فصل مشترک انتقادها را به خود اختصاص داده است؛ قربانیان اعتیاد، زوجین از طلاق برگشته، گمشده های پیدا شده، بهبود یافتگان سرطان، ماجراجویان و نجات یافتگان از حوادث و ... به سوژه های بی برو برگرد ماه عسل تبدیل شده که هر سال با تغییر جذابیت های بصری، دکوراسیون و تنظیمات میزان سنی و البته نقش آفرینان به نحوی تکرار می شود، به عبارتی اتمسفر غالب برنامه ی ماه عسل، اشک و افسوس است! تا جائیکه با ادامه این روند کاربران فضای مجازی بعد از تنها چند قسمت این برنامه، دست به کار شدند و با نگاهی فکاهی از این رویکرد بیش از یک دهه ای برنامه انتقاد کرده و می گویند؛ مجری ماه عسل در طول برنامه مخاطب را می گریاند و آخر سر می گوید ماهتون عسل!

البته این موضوع را نباید نادیده گرفت که هر داستانی هر چند روتین و تکراری می تواند نقطه امید و یا تلنگری برای هر مخاطب تلویزیونی باشد و بیانی که موضوع داستان را روایت می کند در هر قصه متفاوت بوده و ممکن است هر روایتی تأثیری متفاوت بر مخاطب داشته باشد اما در هر صورت مخاطب تلویزیون به دنبال اجتناب از گرفتار شدن در محتوای چنبره آه و سودای غم است.

کاوش در مورد نقش و جایگاه متناقض سوگ در فرهنگ ما ایرانیها در حد توصیف مناسک و آداب آن بوده که صبغه تاریخی پیدا می کند، سوگ ماهیتی پارادوکسیکال دارد، از آنجا که به بهانه ی فقدان شکل میگیرد، حال و هوای سلبی پیدا می کند اما به نظر می رسد در جاهایی از زندگی روانی انسان می تواند نقش ایجابی هم ایفاء نماید.

هر چند «ماه عسل»، سال به سال از فضای احساسی شوهای هندی وار تلویزیونی فاصله می گیرد اما همچنان بی نقص نمی نماید. نقطه ضعف تکراری که حتی بعد از دیدن تنها چند قسمت از 30 قسمت آن نمایان شد. با کارکردی که غم و ماتم در اثر این برنامه پیدا کرده، طبیعی است که سوگواری هم صنعت خاص خود را پیدا کرده و گردش مالی خاص خود را کسب کند!

هنوز خاطره خوش مشخص شدن هویت شهید گمنام و رسیدن به خانواده‌اش به واسطه این برنامه و دهها نقطه قوت قابل تقدیر آن از ذهن مخاطبین رخت برنبسته است و باید نقاط قوت این برنامه را در مقابل نقاط ضعف آن پررنگ تر کرد اما باید توجه داشت از دیدگاه کارشناسان رسانه، تکرار محتوای محوری اشک و آه و غم، این دیدگاه که این برنامه با غم و سودای اشک تجارت می کند و تلویزیون کالای ماتم می فروشد را تقویت می کند ضمن اینکه جذابیت بصری و هنری را هم در این راستا به خدمت می گیرد.