مسؤول کارگروه اویونیک ستاد توسعه صنایع دانشبنیان هوایی و هوانوردی معاونت علمیوفناوری ریاستجمهوری گفت: بازار جهانی خدمات تعمیرات و نگهداری هواپیماهای تجاری به اندازه بازار فروش هواپیماهای تجاری، ارزشمند و گسترده است.
به گزارش بولتن نیوز، محسن علویسیرت با اشاره به اهمیت صنعت خدمات تعمیرات و
نگهداری هواپیماهای تجاری در دنیا، اظهار کرد: بازار جهانی خدمات تعمیرات و
نگهداری هواپیماهای تجاری به اندازه بازار فروش هواپیماهای تجاری، ارزشمند
و گسترده است و صنعت تعمیر و نگهداری هواپیما در ایران دارای نقاط قوت
زیادی است.
وی افزود: از جمله نقاط قوت این صنعت در کشور میتوان به دارا بودن سابقه
طولانی در بخش هوایی، دارا بودن نیروی کار متخصص، باتجربه، مسؤولیتپذیر و
تابع مقررات، ظرفیت بالای مؤسسات آموزشی و تحقیقاتی، ارزان بودن نیروی کار
متخصص، سطح کیفی کار هوایی قابل مقایسه با کشورهای پیشرفته اروپایی و
قابلیت ایجاد تأسیسات هوایی با هزینههای پایین اشاره کرد.
به گفته علویسیرت، در ایران در حال حاضر حدود ۶ هزار نفر در بخش تعمیر و
نگهداری هواپیما در شرکتهای مختلف مشغول به کار هستند که بخش مهمی از آن در
حوزه اویونیک است.
وی تصریح کرد: استفاده از این ظرفیت و به روزرسانی آن میتواند در
بهرهمندی کشور از بازار بیش از ۲۰۰ هزار میلیارد تومانی تعمیر و نگهداری
هواپیما در جهان موثر باشد.
مسؤول کارگروه اویونیک ستاد توسعه صنایع دانشبنیان هوایی و هوانوردی
معاونت علمی ارزش بازار MRO حمل و نقل هوایی تجاری درسال ۲۰۱۴ را حدود
62.1 میلیارد دلار عنوان کرد و گفت: تخمین زده میشود که این بازار به
ارزشی معادل ۹۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ برسد.
وی ادامه داد: برای رسیدن به یک پرواز ایمن و تحت کنترل، اقتصادی و راحت
باید از استانداردهای روز تبعیت کرد و دستیابی به آن تنها از طریق ارتقای
دانش اویونیک در کشور امکانپذیر است.
به گفته علویسیرت، صدها حسگر، عملگر و پردازنده به همراه هزاران کد
نرمافزاری و دهها سیستم کامپیوتری در قالب یک شبکه با یکدیگر ارتباط
دارند و اجزای اصلی اویونیک هواپیما را تشکیل میدهند. فناوریها در بخش
اویونیک شامل حوزههای ناوبری، رادیویی، راداری، مدیریت ارتباطات، سنسورها،
کنترل و ثبت اطلاعات، کنترل پرواز و کنترل ترافیک هوایی میشود.
وی همچنین تصریح کرد: توسعه صنعت اویونیک کشور منوط به سرمایهگذاری در
زیرساختها و منابع انسانی، فضای تحقیقاتی، تکنولوژیهای مورد نیاز و وجود
چارچوب قانونی لازم برای فعالیت در این حوزه است که با وجود پتانسیلهای
موجود و اقدامات صورت گرفته تاکنون در این حوزه نسبت به سایر کشورهای
منطقه میتواند نقش پررنگتری را ایفا کند.