حفاظت از منافع کارگران و دادن وجه انسانی به اصلاحات اقتصادی

گروه اجتماعی: مناسبت اول می به‌عنوان روز کارگر به این لحاظ است که در چهارم ماه می سال ۱۸۸۶ و در چهارمین روز اعتصاب و تجمع کارگران آمریکایی در شهر شیکاگو، پلیس به روی آنان آتش گشود که شماری کشته، عده‌ای مجروح و بعداً چهار تن نیز اعدام شدند.

 

به گزارش بولتن نیوز، کارگران اعتصابی خواستار تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات روزانه کار از ده ساعت به ۸ ساعت بودند. قرار بود که اول ماه می ۱۸۸۶ در آمریکا (ایالات‌متحده)، کاهش ساعات کار به هشت ساعت در روز، به اجرا درآید که چنین نشد و درنتیجه، کارگران در گوشه و کنار این کشور دست به تظاهرات زدند و در یک‌هزار و دویست کارخانه و کارگاه، اعتصاب صورت گرفت.

شمار کارگران معترض شهر شیکاگو بیش از سایر شهرها و حدود ۹۰ هزار تن بود. در چهارمین روز تظاهرات شیکاگو، کارگران اعتصابی و هوادارانشان در «میدان بیده = Haymarket» جمع شده و ازاینجا به حرکت درآمده بودند. سخنرانان آنان بر یک گاری بزرگ سوار بودند و شعار می‌دادند.

پس از طی مسافتی، پلیس اطراف این گاری (چهارچرخه) را گرفت و خواست که تظاهرکنندگان متفرق شوند که ناگهان انفجاری صورت گرفت، یک مأمور پلیس کشته شد و چند کارگر و پلیس نیز مجروح شدند. این حادثه سبب شد که پلیس دست به تیراندازی به‌سوی جمعیت بزند و کشتار صورت گیرد.

آمار کشته‌شدگان اعلام‌نشده است ولی اسامی انبوه مجروحان در دست است. پلیس با اعمال خشونت موفق شد جمعیت را پراکنده سازد. در پی این حادثه، هشت تن به‌عنوان مسبّب دستگیر شدند که پنج نفر از آنان کارگر مهاجر آلمانی و یکی هم آلمانی تبعه آمریکا بود. دادگاه یکی از این دستگیرشدگان را به ۱۵ سال حبس محکوم کرد و بقیه محکوم به اعدام شدند که فرماندار ایالت مجازات دو تن از آنان را به حبس ابد تخفیف داد. یکی از محکومان به اعدام، پیش از اجرای حکم خودکشی کرد و چهار نفر دیگر به دار آویخته شدند.

با رسیدن اخبار مربوط به این تظاهرات، کشتار و اعدام به سایر کشورها، در گوشه و کنار جهان مراسم یادبود برگزار و هرسال هم تکرار شد که به‌تدریج اول ماه می، روز جهانی کارگر عنوان گرفت. 

هرچند تظاهرات کارگران آمریکایی نتیجه فوری دریافت نکردند، اما مؤثر واقع شد. پس‌ازآن، هشت ساعت کار در روز عرف بسیاری از کشورها در سراسر جهان شد. ازاین‌رو این روز به‌عنوان روز تظاهرات، راهپیمایی و سخنرانی انتخاب شد.

روز کار در تاریخ اول مه در بسیاری از کشورها در سراسر جهان جشن گرفته می‌شده است و هنوز هم اغلب، روزی برای اعتراضات و تظاهرات است. در این روز، سازمان‌های مختلف کارگری در سراسر کشور در قالب گروه، به برگزاری مسابقات مختلف برای کودکان طبقهٔ کارگر می‌پردازند. بااین‌حال، در سال‌های اخیر، مراسم این روز، شکل تازه‌ای گرفته که در آن کارگران و اتحادیه‌های کارگری خواستار حفاظت از منافع خود و دادن وجه انسانی به اصلاحات اقتصادی هستند.

 

در ایران نیز، در روز ۱۱ اردیبهشت ۱۳۲۵ (اول ماه می ۱۹۴۶ میلادی) تظاهرات کارگران در کرمانشاه موردحملهٔ پلیس قرار گرفت. در این تظاهرات ۱۴ کارگر کشته و ۱۲۰ کارگر زخمی شدند. این کارگران نخستین جان‌باختگان اول ماه می در ایران هستند.

مقارن ساعت 8 صبح امروز، یکشنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه، مراسم روز جهانی کارگر با اجتماع گروه عظیمی از کارگران تهرانی در مقابل ساختمان تشکیلات مرکزی خانه کارگر در تهران آغاز شد.

هزاران نفر از کارگران کارخانه‌های مختلف تهران همانند سرنگ شفا، پارس‌خودرو، شیرآلات بهداشتی رازان، کیان تایر، روغن نباتی قو، کشتیرانی، خودروسازی مزدا، کارگران آتش‌نشانی و تعدادی از بازنشستگان تهرانی پس از تجمع در مقابل خانه کارگر به سمت مرقد مطهر امام حرکت کردند.

جمع زیادی از کارگران نیز از همان ساعات اولیه صبح در مرقد امام جمع شدند و مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر در حرم مطهر امام خمینی (ره) با حضور رئیس‌جمهور برگزار شد.

کارگران حاضر در این مراسم، پرچم‌های ایران و پلاکاردها و پوسترهایی منقش به‌عکس رهبر معظم انقلاب و رئیس‌جمهوری را بر دست دارند.

قانون کار، امانت امانت، رئیس‌جمهور ما، حمایت حمایت»، درود بر کارگر باغیرت، معیشت کارگر باهمت روحانی تأمین باید گردد، قرارداد موقت به همت روحانی اصلاح باید گردد، محجوب محجوب حمایت حمایت و خامنه‌ای زنده‌باد، روحانی پاینده باد ازجمله شعارهایی بودند که از سوی کارگران بیان شد.

روز کارگر امسال در حالی امروز برگزار شد که انتخابات ریاست جمهوری در کمتر از سه هفته آینده برگزار می‌شود و کارگران از رئیس‌جمهور بعدی درخواست دارند که به مسئله معیشتی و مسکن و تأمین اجتماعی و کار آن‌ها رسیدگی شود. کارخانه‌ها رونق بگیرند و تولید داخلی با رشد خود شرایط را برای افزایش رفاه کارگران فراهم کند و کارخانه‌ها دیگر تعطیل نشوند.