دید و بازدید نوروزی با عطر کتاب های بهاری

به گزارش بولتن نیوز، حالا چند سالی است که مسوولان فرهنگی پیشنهاد کرده اند که ایام نوروز بیایید کتاب عیدی بدهید و نام آن را «عیدانه کتاب» گذاشته اند.

بر اساس این طرح که از سوی خانه کتاب اجرا می شود، در طول یک ماه یعنی از 15 اسفند تا 15 فروردین بسیاری از کتابفروشی ها اعلام کردند که بعضی از کتاب های خود را تا سقف صد هزار تومان با 25 درصد تخفیف ارائه می دهند تا مردم نیز با خرید کتاب، دل های میهمانان و به ویژه کودکان را در ایام نوروز شاد کنند و به آنان کتاب عیدی بدهند و اینگونه گامی در جهت ترویج فرهنگ کتابخوانی بردارند.

ظاهرا کتابفروشی ها از این طرح استقبال خوبی کرده اند. چون طبق آمار ارائه شده، 761 کتابفروشی در طرح عیدانه کتاب ثبت نام کردند، در حالیکه سال گذشته تعداد کتابفروشی های ثبت نام کننده کمتر از 400 مورد بوده است.

در نوروزهای گذشته کتاب دادن به کودکان را تجربه کرده بودم و دیدن لب و لوچه برخی کودکان را هنگام گرفتن کتاب فراموش نمی کنم، چون کودکان بهترین عیدی را اسکناس می دانند و به همین دلیل تجربه ای دیگر کسب کردم و در میان هر کتاب یک اسکناس تا نخورده و نو می گذاشتم تا کودکان خاطره خوشی از کتاب و عیدی داشته باشند. البته رنگ و لعاب کتاب ها هم خوب بود و توجه کودکان را جلب می کرد.

اما امسال با نظر و همراهی خانواده طرحی نو درانداختیم تا هم بساط عیدی دادن برای کودکان پهن باشد و هم فرهنگ کتابخوانی را در میان خانواده ها ترویج کرده باشیم. 

از زندانی بودن کتاب ها در قفسه های کتابخانه خسته شده بودم و احساس می کردم حق کتاب هایی که نویسندگانش زحمت های فراوانی کشیده بودند، اینگونه ادا نمی شود که فقط از داخل کتابخانه خودنمایی کنند ولی خواننده ای نداشته باشند و اینگونه بود که تصمیم گرفتیم تا کتاب های مطالعه شده یا مطالعه نشده را به میهمانان نوروزی عیدی بدهیم. 

بگذریم از اینکه جایگاه بعضی از کتاب ها در کتابخانه ها به قدری تزئینی است که کسی جرات برداشتن آنها را ندارد!

میزی کوچک به عنوان پیشخوان در قسمت پذیرایی منزل تعبیه کردیم تا میهمانان هنگام خداحافظی یک کتاب به عنوان عیدی انتخاب کنند که واکنش میهمانان جالب تر از خود کتاب ها بود.

ترکیب کتاب ها نیز مختلف بود. بعضی از کتاب ها کوچک و مختصر و برخی بزرگ و مفصل، برخی کودکانه و ساده ولی بعضی تخصصی و فلسفی و البته کتاب هایی نیز در رشته های مختلف همچون مذهبی، تاریخی، تربیتی، روان شناسی و داستان و شعر بود تا هر کسی بر اساس ذائقه و نیازش عیدی بردارد.

قیافه بعضی از میهمانان هنگام پیشنهاد برداشتن یک کتاب به عنوان عیدی دیدنی بود. برخی افراد جمله ای طنزآمیز می گفتند و برخی با شوق و ذوق از لابلای کتاب ها به دنبال گمشده خود می گشتند. 

یکی از میهمانان که اهل بذله گویی هم بود، سووال کرد «یعنی منو بازه؟» و وقتی پاسخ مثبت شنید، به گشت و گذاری میان این بوستان کوچک مشغول شد و کتابی را برگزید.

بعضی از افراد که مشغول انتخاب کتابی برای خود بودند، می پرسیدند «فقط یکی؟» و زمانی که می شنیدند «محدودیتی ندارید» چند کتاب انتخاب می کردند.

یکی از میهمانان که خیلی شوخ و اهل مزاح بود، یعنی همان کسی که به دنبال منوی باز بود، گشت و گشت و در نهایت کتاب آداب شوخی کردن را برگزید، این کتاب از مجموعه 20 جلدی کتاب های سبک زندگی اسلامی است که از سوی شورای فرهنگ عمومی منتشر شده است.

به یکی از میهمانان که مغازه دار است، پیشنهاد کردم کتابی بردارد تا زمانی که در مغازه سرش خلوت است، به مطالعه بپردازد ولی چون آشنایی با کتاب های پیشنهادی نداشت، انتخاب کتاب را به خودم واگذار کرد و گفت «شما معرفی کنید» و من هم در میان کتاب ها «راز کانال کمیل» را برگزیدم که هم داستان هایی کوتاه دارد و هم ساده است و مهم تر این که مروری بر خاطرات رزمندگان هشت سال دفاع مقدس دارد. 

یکی دیگر از میهمانان نوروزی که تازه داماد هم بود، خودش را از گشتن میان کتاب ها خلاص کرد و گفت «هر کتابی که هدیه بدهید قبول می کنم».

یکی دیگر از میهمانان که نوزاد خود را در بغل داشت، کتاب «دقایقی با قرآن» نوشته حجت الاسلام محسن قرائتی را برداشت و همسرش نیز که دست فرزند خود را گرفته بود، کتاب «اخلاق در خانه» تالیف آیت الله حسین مظاهری را انتخاب کرد.

یکی از میهمانان حواسش به آغاز ماه رجب و عبادت بود که امسال با شروع سال نو همزمان شده بود و کتابی با این موضوع را انتخاب کرد و زمانی که فهمید می تواند کتاب های بیشتری بردارد، داستان های قرآنی و نسیم حیات را نیز برداشت.

برخی نیز که کتابخوان حرفه ای بودند، با نگاهی تخصصی به دنبال کتاب بودند و حتی یکی از میهمانان به سراغ کتابخانه اصلی در گوشه پذیرایی رفت و رمان های «گرگ سالی» نوشته مرحوم امیرحسین فردی و «حافظ هفت اثر» اکبر صحرایی را به امانت برداشت و قول داد که پس از مطالعه آن ها را برگرداند.

البته در این میان بعضی از میهمانان با بیان جمله ای از خجالت کتاب ها درمی آمدند. مثلا یکی می گفت «چون نمی تونیم حق کتاب را ادا کنیم. پس بهتره کتابی برنداریم» و برخی نیز جمله کلیشه ای «فرصت کتاب خواندن ندارم» را بر زبان جاری می کردند.

هرچند به دلیل مسافرت و گشت و گذار نوروزی برخی از اقوام و فامیل را ندیدیم ولی همین تعدادی که به دید و بازدید عید آمدند، استقبال خوبی از کتاب کردند. یعنی بعضی از میهمانان دقایقی از دیدار نوروزی خود را به بیان مطالبی درباره مطالعه و کتاب اختصاص دادند و برخی نیز هنگام خداحافظی به تورق کتاب هایی که به عنوان عیدی گرفته بودند،‌ می پرداختند.

ناگفته نماند در این زمینه از فضای مجازی نیز بهره بردم و تصویری از پیشخوان و کتاب های عیدی را برای برخی همکارانم به اشتراک گذاشتم که نتیجه آن را چند روز بعد دیدم. چون یکی از همکاران به شوخی نشانی منزل را خواسته بود تا بیاید و کتاب عیدی بگیرد و من هم نشانی دادم ولی یکی دیگر از همکاران همین طرح را در منزل خود اجرا کرده بود و استقبال میهمانان نوروزی را، نتیجه آن می دانست.

نوروز امسال هم گذشت و بوی بهار در کتابخانه منزل ما هم پیچید. چون برخی از کتاب هایی که مدت ها در کتابخانه اسیر بودند و کسی به آنها نگاهی نمی کرد، فرصتی برای دیده شدن یافتند و میهمانان نوروزی را بهره مند کردند ولی سهم کودکان همچنان محفوظ است تا علاوه بر کتاب از عیدی همه ساله لذت ببرند و سهم بزرگترهایی هم که هنوز به منزلمان نیامد ه اند با عیدی کتاب محفوظ است.

هنگام تنظیم این یادداشت به یاد تاکیدهای رهبر معظم انقلاب در زمینه ضرورت ترویج فرهنگ مطالعه و کتابخوانی افتادم که فرمود «ما باید جوانان را به کتابخوانی عادت دهیم، کودکان را به کتابخوانی عادت دهیم که این تا آخر عمر همراهشان خواهد بود.» یا در یکی از بازدیدهای خود از نمایشگاه بین المللی کتاب از مردم خواستند تا در هر فرصتی به مطالعه کتاب بپردازند و شاید چنین برنامه هایی گامی کوچک در این زمینه باشد ولی فراگیر شدن آن می تواند کمکی بزرگ به فرهنگ کتابخوانی و مطالعه کند.