مصحف حضرت زهرا(س)، قانون اساسي دوران رجعت است

گروه تربیت اسلامی: آيت الله حسين مظاهري طي سخناني در درس اخلاق خويش به مناسبت ايام فاطميه گفت: «مصحف حضرت زهرا(س) قانون اساسي دوران رجعت است. در زمان رجعت و حکومت اسلامي بعد از امام زمان «ارواحنافداه» که چندين هزار سال و بلکه ميليون ها سال، طول مي کشد، قانون اساسي آن روز، مُصحف زهرا(س) است.»  گزيده اي از بيانات آيت الله مظاهري تقديم حضور خوانندگان عزيز مي شود.

به گزارش بولتن نیوز، حضرت زهرا «سلام الله عليها»، نزد خداوند متعال به اندازه اي قدر و منزلت دارند که اگر به خاطر حضرت زهرا«سلام الله عليها» نبود، عالم هستي موجود نمي شد و همه عالم، به طفيل وجود ايشان پديدار شده است. شايد معناي اينکه پيامبراکرم ايشان را «ام ابيها» مي خوانند، اين باشد که پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» به حضرت زهرا«سلام الله عليها» اشاره مي کنند که علّت غائيه براي من، تو هستي و خداوند، به خاطر تو، مرا خلق کرده است. با اين معنا، خواه ناخواه، حضرت زهرا«سلام الله عليها» علّت غائيه دين پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» و علت غائيه امامت هستند. 

بزرگان و اهل دل روي اين معنا پافشاري دارند و بر اين اساس، به روايات «لَوْلاکَ لما خَلَقْتُ الأفْلاکَ و لَوْلا عَليٌ لَمْا خَلَقتُکَ و لَولا فاطِمَةُ لَمْا خَلَقْتُکُما»، اهميّت خاصّي مي دهند. 

معناي دوّمي که از کنيه «ام أبيها» برداشت مي شود، اين است که شخصيّت پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم»، وابسته به زهراست. همان طور که شخص پيامبر گرامي«صلّي الله عليه وآله وسلّم» مرهون مادرشان مي باشند و حضرت آمنه «سلام الله عليها» براي شخص آن وجود مقدّس، جزءالعلّة هستند، مادر حضرت زهرا«سلام الله عليها»، يعني حضرت خديجه«سلام الله عليها»، نيز چنين بودند. ايشان با تلاش و کوشش فراوان توانست سيزده سال اسلام عزيز را در مکّه ياري کند. اگر اموال حضرت خديجه«سلام الله عليها» و تلاش و کوشش ايشان نبود، پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» نمي توانست سيزده سال سخت را در مکه پشت سر بگذارد. اگر پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» توانستند سه سال با مشکلات و سختي هاي فراواني در شعب أبي طالب به همراه چهل نفر استقامت کنند، در اثر تلاش و کوشش مادر حضرت زهرا«سلام الله عليها» و اموال ايشان بود.  بحث حمايت هاي حضرت خديجه«سلام الله عليها» از پيامبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» بسيار مفصل است. امّا فقط نگاه به يک جمله کوتاه حضرت خديجه«سلام الله عليها»، بيانگر جديّت و کوشش فراوان اين بانوي بزرگ در راه اسلام عزيز است. 

حضرت خديجه«سلام الله عليها» در شب اوّل ازدواج با پيامبر«صلّي الله عليه وآله وسلّم»، تمام اسناد و قباله هاي دارايي شان را در صندوقي نهادند و به آن حضرت تقديم کرده و فرمودند: من خدمتگزار شماهستم و اين اموال هم از آن شماست. سخن حضرت خديجه«سلام الله عليها» در شب ازدواج، فقط يک شعار احساسي، يا گزاف و تعارف نبود، بلکه در عمل، اين کلام خود را به اثبات رساندند و چنان بر سخن و گفته خود صادق بودند که هنگام جان دادن، حتّي براي خود، يک کفن نداشتند و چون براي گفتن اين مطلب به پيامبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» خجالت مي کشيدند، بر اساس روايتي به دختر گرامي خود حضرت زهرا«سلام الله عليها» وصيّت کردند که به پدرت بگو آن عبايي را که هنگام نزول وحي بر دوش مي گرفتيد، کفن من قرار دهيد. اين درخواست، از دو جهت قابل توجّه است: يکي اينکه عباي وحي است و متبرّک مي باشد و دوّم اينکه جداً تمام اموالشان را در راه اسلام عزيز داده  بودند و هيچ نداشتند. 

حضرت رسول«صلّي الله عليه وآله وسلّم» نيز طبق وصيت عمل نموده و همان عبا را کفن همسر گرامي شان قرار دادند. هنگام کفن کردن حضرت خديجه«سلام الله عليها»، جبرئيل نازل شد و يک کفن بهشتي براي حضرت آورد. پيامبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم»   هم با عباي خود و هم با کفني که جبرئيل آورده بود، حضرت خديجه«سلام الله عليها» را تکفين نموده و ايشان را دفن کردند. خود حضرت زهرا«سلام الله عليها» نيز در 10 سال حضور در مدينه، با کمک اميرالمؤمنين«سلام الله عليه»، بسيار به پيامبر«صلّي الله عليه وآله وسلّم»  کمک کردند. اگر ايشان و شوهرشان نبودند، پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» نمي توانستند 10 سال مشکلات حضور در مدينه را پشت سر بگذارند. 

معناي سوّمي هم که براي کنيه «امّ أبيها» وجود دارد و ما بايد در زندگي از آن سرمشق بگيريم، احترام به حضرت زهراست. معناي سوّم «امّ أبيها» آن است که احترام به حضرت زهرا«سلام الله عليها»، بر پيغمبر«صلّي الله عليه وآله وسلّم» و همه ائمّه طاهرين«سلام الله عليهم» و عموم مردم، واجب و لازم است. پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» احترام فوق العاده اي براي حضرت زهرا«سلام الله عليها» قائل بودند. در روايات مي خوانيم پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم»، هر روز سري به خانۀ حضرت زهرا«سلام الله عليها» مي زدند. همين طور که مستحبّ است که انسان در مسجد دو رکعت نماز بخواند، پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» نيز در آنجا دو رکعت نماز مي خواندند. گاهي دست حضرت زهرا«سلام الله عليها» و گاهي صورت و گاهي سينه ايشان را  مي بوسيدند و مي فرمودند: «بوي بهشت را از زهرا استشمام مي کنم» و با يک ادب خاصّي در مقابل حضرت زهرا«سلام الله عليها» مي نشستند. اگر حضرت زهرا«سلام الله عليها» بر پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» وارد مي شدند، پيغمبر«صلّي الله عليه وآله وسلّم» تمام قد بلند مي شدند و ايشان را به جاي خود مي نشاندند و در مقابل زهرا مي نشستند و با هم گفتگو مي کردند و اگر پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» بر زهرا«سلام الله عليها» وارد مي شدند، حضرت زهرا«سلام الله عليها» نيز اين گونه احترام مي گذاشتند. من اين جمله را نديده ام، ولي يکي از بزرگان مورد اعتماد مي فرمود: وقتي پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» مي خواستند از خانه حضرت زهرا«سلام الله عليها» بيرون بروند، به صورت عقب عقب بيرون مي رفتند که پشتشان به حضرت زهرا نباشد! خلاصه آنکه پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» احترام خاصي براي حضرت زهرا«سلام الله عليها» قائل بودند. 

در روايتي منسوب به امام حسن عسکري«سلام الله عليه»، ايشان فرمودند: «نَحنُ حُجَجُ اللَّه عَلَي خَلقِه وَ جَدَّتُنَا فَاطِمَة حُجّة اللَّه عَلَينا - ما امامان، حجّت بر مردم هستيم و فاطمه، حجّت براي ماست.» اين روايت معناي عجيب و دقيقي دارد. به طور خلاصه بايد گفت: وقتي دوران رجعت فرا مي رسد، حکومت اسلامي اهل بيت«سلام الله عليهم» جهاني مي شود 

و چندين ميليون سال، اهل بيت«سلام الله عليهم» روي کره زمين حکومت مي کنند. در اين دوران، حجيّت حضرت زهرا«سلام الله عليها» نمايان و آشکار مي شود. اينکه امام عسکري«سلام الله عليه» مي فرمايند مادرم حضرت زهرا حجّت برماست، به اين معناست که در اين زمان، ملکه عالم وجود، حضرت زهرا«سلام الله عليها» مي شوند. البته در زمان پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم» و در زمان اميرالمؤمنين«سلام الله عليه» و ديگر ائمّه نيز حضرت زهرا«سلام الله عليها» حجّت هستند، امّا در دوران امام زمان، خصوصاً با وجود «مصحف فاطمه» اين عظمت، متجلّي مي شود. همچنين در دوران رجعت و حکومت جهاني اهل بيت«سلام الله عليهم»، قانون اساسي اين عالم، مصحف زهرا مي باشد.

البته در مورد اينکه حقيقت مصحف چيست، اطّلاعات ما بسيار ناقص است. فقط مي دانيم که در مدّت کوتاه حيات حضرت فاطمه«سلام الله عليها» بعد از رحلت پيغمبر اکرم«صلّي الله عليه وآله وسلّم»، جبرئيل بر ايشان نازل شده و مطالبي را نازل کرده است و اميرالمؤمنين علي«سلام الله عليه» نيز کاتب آن بودند. اين مطالب در کتابي به نام «مصحف فاطمه» جمع آوري شد و احدي به جز ائمّه طاهرين به آن دسترسي ندارد و در زمان ما، نزد حضرت مهدي«ارواحنافداه» است. اينکه حقيقت اين مصحف چيست و در آن چه مطالبي وجود دارد که در قرآن نيست، نمي دانيم. اما آنچه مي شود گفت، اين است که: در زمان رجعت و حکومت اسلامي بعد از امام زمان«ارواحنافداه» که چندين هزار سال و بلکه ميليون ها سال، طول مي کشد، قانون اساسي آن روز، مُصحف زهراست و حضرت زهرا«سلام الله عليها» نيز حجّت بر ائمه طاهرين«سلام الله عليهم» و ملکه عالم وجود هستند و اين، معناي سوّم کنيه «ام أبيها» ست.

منبع: رسالت