حمله برندگان سیمرغ به «هفت»

به گزارش بولتن نیوز، بالاخره و پس از حواشی بسیار درباره فضای حاکم بر بسیاری از فیلم‌های جشنواره و همچنین اعتراض بسیاری از منتقدان و کارشناسان سینما به عملکرد هیأت داوران جشنواره، پنج‌شنبه شب گذشته، آیین اختتامیه این محفل سینمایی برگزار شد.

پیرو اعتراضات گسترده به نحوه داوری‌های آثار توسط رسانه‌های گوناگون که اوج آن به گفت‌وگوی چالشی «هفت» با رییس سازمان سینمایی منجرشد، بسیاری از اهالی سینما اختتامیه امسال و فضای حاکم بر آن را بسیار چالشی و انتقادی ارزیابی می‌کردند.

در چنین شرایطی مسوولان جشنواره، برای انحراف اذهان و همچنین تلطیف فضای انتقادی، سه اقدام اصلی را در طول برگزاری مراسم پیش بینی و عملیاتی کردند؛ اول حضور غیر معمول تعداد زیادی از اعضا کابینه دولت از جمله وزیر محترم امورخارجه که باعث رسمی‌تر شدن فضا می‌شد. دوم استفاده و پخش کلیپ‌ها و موسیقی‌های نوستالژیک برای ایجاد فضای احساسی در جلسه که مجری مراسم هم شش دانگ به کمک این رویه آمد؛ اما سومین اقدام که به قول تکه‌های کنایه وار آقای «عادل فردوسی پور» کاملاً خودجوش به نظر می‌رسید، حمله جدی برخی از برندگان سیمرغ، خصوصاً آقایان «علیرضا داوود نژاد» و«وحید جلیلوند» به رسانه ملی با محوریت برنامه سینمایی«هفت» بود که گویا غیرمستقیم حرف دل آقای «ایوبی» را به زبان می‌آوردند و تا توانستند تلویزیون و«هفت» را مقصر مشکلات سینما دانسته و آن را به مثابه شیطان بزرگ سینمای ایران که کمر به نابودی آن بسته است معرفی کردند!

به هرحال این جشنواره بد با داوری‌های بد تمام شد؛ جشنواره‌ای که منطق داوری‌های آن برای اکثراهالی سینما مشخص نشد. جشنواره‌ای که در آن فیلم معمولی «فراری» که کمترین بحث و توجه را بین منتقدان در طول جشنواره داشت، چند سیمرغ کسب کرد و آقای «نوید محمد زاده» برای تکرار خود (هرچندباورپذیر) باز هم جایزه بهترین نقش مکمل را برد تا آقای«هادی حجازی‌فر» بازنده بزرگ این داوری باشد و دراتفاقی عجیب دو نفر سیمرغ بهترین بازیگر زن را کسب کردند؛ اقدامی که بنا بر بند هشتم مقررات عمومی آیین‌نامه جشنواره غیر قانونی است!

البته عجایب داوری‌های این جشنواره به همین جا ختم نشد و بی اعتنایی داوران به فیلم قابل تأمل «ویلایی‌ها» که چه به لحاظ ساختاری و چه محتوایی جزو بهترین‌های امسال بود و پس از آن اختراع جایزه«استعداد درخشان» توسط هیأت داوران و اهدای آن به خانم «منیر قیدی» کارگردان ویلایی‌ها و عدم دریافت این جایزه توسط وی، یکی دیگر از نکات این اختتامیه بود.

اما قطعاً بزرگترین تناقض این جوایز، انتخاب «ماجرای نیمروز» به عنوان بهترین فیلم، بهترین فیلم از نگاه ملی و همینطور بهترین فیلم از نگاه تماشاگران بود. به رویه تمام جشنواره‌های سینمایی و همچنین نظر بیشتر منتقدان، طبیعتاً جایزه بهترین فیلم در یک جشنواره باید به فیلمی که بیشترین برندگان بخش‌های اصلی را دارد برسد؛ اتفاقی که به‌رغم ارزش‌های واقعی«ماجرای نیمروز»، برای این فیلم رخ نداد و جایزه بهترین فیلمنامه، کارگردانی، فیلمبرداری و بازیگری به دیگر آثار جشنواره رسید؛ پس چگونه فیلمی که این جوایز را نبرده است به عنوان بهترین فیلم معرفی می‌شود؟ اگر بنا بر جمله آقای «محمود رضوی» تهیه کننده این فیلم در هنگام دریافت جایزه، این اتفاق تدبیر رییس سازمان سینمایی و حکم حکومتی ایشان باشد، پس می‌توان به عمق بحران و آش نپخته این جشنواره پی برد. داوری‌هایی که فاصله نظر مخاطبان حرفه‌ای جشنواره با نظر هیأت داوران را به خوبی نشان می‌دهد.

پس از برگزاری اختتامیه، برنامه «هفت» برای آخرین بار با موضوع جشنواره به روی آنتن تلویزیون آمد. درابتدای این برنامه آقای «بهروز افخمی» مجری این برنامه از عدم شرکت داوران جشنواره، به‌رغم قول قبلی رییس سازمان سینمایی، در این برنامه خبر داد و در ادامه آقایان «مسعود فراستی» و «سعید قطبی زاده» منتقدان این برنامه، از رویه«هفت» در جشنواره حمایت کردند.

آقای «سهراب پورناظری» آهنگساز فیلم «رگ خواب» در ارتباطی تلفنی با «هفت» درباره کاندیدا نشدن این فیلم در بخش موسیقی اشاره کرد: گفتند متوجه نشدیم آهنگساز فیلم کیست برای همین کاندیدا نکردیم.

در ادامه «سعید قطبی زاده» در واکنش به رفتار برخی برندگان گفت: هنر آن است که کاندیدا نشوید و از هیأت داوران تشکر کنید نه آنکه روی سن سیمرغ به دست تشکر کنید! درک فیلم «اِو» نیاز به شناخت سینما دارد چیزی که نبود.

آقای «سیروس الوند» کارگردان سینما، پیرو حمله برخی از برندگان سیمرغ به هفت گفت: به نظرم برنامه هفت نادیده گرفته شده است. حقیقتاً برنامه شما جشنواره فجر را به میان مردم برده است. قد و قواره این جشنواره اینقدر نبوده و این برنامه به رسوخ سینما و طرح و جدی شدن آن میان مردم کمک کرده و این متأسفانه نادیده گرفته شده است.

آقای «سعید قطبی زاده» در پایان این برنامه تأکید کرد، امروز جوایز داده شد اما زمان مشخص می‌کند مردم چه قضاوتی درباره جوایز خواهند کرد. این هیاهوها می‌خوابد و طبیعی است هرکسی تلاش می‌کند خود را توجیه کند. من در برنامه هفت از ظهور ژانر نکبت حرف زدم اما بعد آمدند و گفتند امسال، سال امید و تحقق سینمای امید بود؛ این‌ها حرف‌های گذرا برای توجیهات سیاسی مسوولان است که بگویند موفق بوده‌اند.

اصولاً رسانه‌ای در دنیا یافت نمی‌شود که کارمندان آن، به واسطه حضور در آن رسانه به شهرت برسند و هم زمان در برنامه‌ها و به بهانه‌های گوناگون به دفعات، به رسانه خود متلک هم بیندازند. آقای «احسان کرمی» یکی از مجریان جوان صدا و سیماست که از چند سال قبل با حضور در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی توانست به کمک صدای خوش خود به شهرت برسد. به صورت روالی مرسوم، بیشتر مجریان صدا و سیما، برای کسب شهرت و درآمد بیشتر در برخی از برنامه‌های خارج از سازمان نیز شرکت می‌کنند، که البته اگر چارچوب‌های معمول رعایت شود، اقدامی قابل درک است. آقای «احسان کرمی» چندی پیش در جشن خانه سینما به عنوان مجری حضور داشت و طی این مراسم متلک‌هایی را نثار سازمان صدا و سیما کرد و زمانی که دوربین، در بخشی از مراسم تصویری از آقای جهانگیر کوثری، خانم‌ها باران کوثری و رخشان بنی اعتماد را نشان داد، احسان کرمی در همین لحظه گفت: سلام به خانواده کوثری که اینجا ممنوع التصویر نیستند؛ و مثلاً تکه‌ای را به رسانه ملی نثار کرد، حال برای خودشیرینی یا هرچیز دیگر.

 اما درباره اخیر و پس از انصراف غیر حرفه‌ای ایشان از اجرای برنامه شب یلدای شبکه تهران، اجرای اختتامیه جشنواره فیلم فجر به آقای احسان کرمی سپرده شد و فارغ از برخی صداها و رفتارهای غیر معمول که وی درطول برنامه از خود نشان داد، هنگام دریافت جایزه توسط بازیگر نقش اول زن، با متلک به نحوه نمایش پوشش بانوان درتلویزیون، با اشاره به حجاب خانم لیلا حاتمی گفت یک اکستریم لانگ شات بگیرند تلویزیونی‌ها؛ او بعد از آمدن خانم مریلا زارعی روی سن هم گفت یک مدیوم شات بگیرید. به هرحال چه خوب و چه بد، رسانه ملی شرایط خاص خود را دارد که ممکن است نقدهایی هم به آن وارد باشد، اما این که کارمندی که نان و شهرت خود را مدیون این سازمان است و همچنان در آن مشغول است، چندین بار و به سطحی‌ترین شکل ممکن به آن متلک بیندازد نه زیبنده رسانه ملی است و نه خود او.

منبع: صبح نو