چگونه اسیر آلزایمر نشویم؟

از جمله این عوامل می توان مصرف داروهای آرامبخش را نام برد که شامل مواردی چون لورازپام ، داروهای (آتیوان)، آلپرازولام (زاناکس)، و کلونازپام هستند که اغلب برای درمان اضطراب و بی خوابی استفاده می شوند.

اگر چه مطالعات ارزیابی ایمنی و اثر بخشی، مصرف این داروها را فقط برای کوتاه مدت (به طور کلی سه ماه یا بیشتر) تایید کرده اند، بسیاری از مردم آنها را برای مدت طولانی مصرف می کنند و دچار انواع عوارض جانبی شامل بیماری های روحی و جسمی و حتی بنا بر تحقیقات جدید آلزایمر می شوند.

در یک مطالعه که در مجله پزشکی بریتانیا منتشر شده کارشناسان بر روی حدود هزار و 796 فرد کانادایی با بیماری آلزایمر و هفت هزار و 184 فرد سالم به مدت شش سال تحقیق انجام دادند و دریافتند که مصرف بنزودیازپین ها برای مدت بیش از سه ماه تا 51 درصدخطر افزایش بیماری آلزایمر را در آنان تشدید می‌کند.

مشکل دیگری هم که می تواند باعث ابتلای افراد به بیماری آلزایمر شود، خوردن ضربه به سر است. تحقیقات نشان داد اکثر ورزشکارانی که در طول فعالیت حرفه ای خود بارها با ضربات ناشی از برخورد توپ یا هر شی ء دیگری به سرشان مواجهه شده اند، در دوران میانسالی یا سالمندی دچار ابتلا به بیماری آلزایمر شده اند.

کارشناسان بر این باورند پس از هر ضربه به مغز گیرنده های التهابی خاصی در جمجمه فعال می شوند که در برخی افراد حتی با گذشت مدت زمان زیاد از حادثه خاموش نمی شوند و باعث ابتلای افراد به بیماری آلزایمر می شود.

به طور کلی بیماری آلزایمر در اثر فعال شدن پروتئین بتاآمیلوئید و تاو در مغز ایجاد می شود و سبب فراموشی و مرگ سلول های مغزی در افراد می شود، این بیماری در زنان شایع تر از مردان است و فرد مبتلا نیاز به مراقبت دائمی توسط افراد خانواده خود دارد.

معمولاٌ با شدت گرفتن بیماری و بروز بیماری های زمینه ای چون فشار خون بالا، از دست دادن تعادل روحی که اغلب با پرخاشگری همراه است، مشکلات جدی فرد را تهدید می کند.

کم خوابی به صورت مزمن هم یکی دیگر از دلایل بروز آلزایمر درافراد است که حتی می تواند سبب شود در سنین میانسالی نیز به این بیماری مبتلا شوند.

براساس تحقیقات، کم خوابی و بدخوابی می تواند منجر به تولید حجم زیادی از پروتئین بتا آمیلوئید در مغز شود و در نتیجه آن فرد با بیماری فراموشی و آلزایمر مواجه می شود.

یکی دیگر از عوامل کلیدی ابتلای سالمندان به آلزایمر، احساس تنهایی و دور بودن از اجتماع و کم بودن معاشرت است. کارشناسان معتقد هستند سالمندی که با دیگران معاشرت نکند به تدریج به افسردگی مبتلا شده و انگیزه خود برای زندگی را ازدست می دهد، به ظاهر خود اهمیت نمی دهد و برای به خاطر آوردن خاطرات به حافظه خود رجوع نمی کند، زیرا فردی در نزدیکی او برای صحبت و مرور خاطرات وجود ندارد.

کارشناسان با توجه به پیش بینی های جهانی در خصوص بروز اپیدمی آلزایمر در سالهای آینده در جهان توصیه می کنند افراد حتماٌ اقدامات پیشگیرانه و خود مراقبتی برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری انجام دهند.