با نزدیک شدن ایام ا... دهه فجر و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رسانه ملی طبق مأموریتهای خود به تأمین و پخش ویژه برنامههای موضوعی در اینباره اقدام میکند...
گروه سینما و تلویزیون: با نزدیک شدن ایام ا... دهه فجر و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رسانه ملی طبق مأموریتهای خود به تأمین و پخش ویژه برنامههای موضوعی در اینباره اقدام میکند.
به گزارش بولتن نیوز، بازتاب رسانهای پیروزی انقلاب اسلامی، هم به لحاظ بزرگداشت آن اتفاق بزرگ و هم به منظور انتقال ارزشهای آن به نسل جوان دارای اهمیت فراوانی است که دراین بین وظیفه رسانه ملی به عنوان تریبون رسمی نظام بسیار مهم است.
اولویتی فراموش شده
در شرایطی که رسانههای بیگانه از طرق گوناگون و قالبهای متنوع مثل مستند و فیلم و سریال به دروغپراکنی و ایجاد فضای مسموم درمقابل انقلاب اسلامی میپردازند، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در طول سال و خصوصاً در ایام دهه فجر به تولید و پخش ویژه برنامههایی در این زمینه میپردازد که طبیعتاً با توجه به نوع حوادث پیروزی انقلاب و همچنین سلیقه مخاطب، آثار نمایشی مثل فیلم و سریال از مهمترین تولیدات مورد نیاز در این بخش خواهند بود و در طول سالهای گوناگون با کمیت و کیفیت متفاوتی دراین زمینه اقداماتی صورت گرفته که به عقیده بسیاری از اهالی رسانه به هیچعنوان در حد و اندازه واقعهای با آن عظمت نبوده است.
امسال هم به روال سالهای گذشته، رسانه ملی به معرفی برنامههای ویژه سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت که در این بین جای خالی سریالهای تلویزیونی و آثار نمایشی جدید بهشدت حس میشود و طبق اطلاعات بهدست آمده، تقریباً هیچ اثر جدیدی به آنتن پخش نرسیده است و مجموعه موضوعی مورد نظر به کارگردانی آقای «جلیل سامان» با نام «نفس» که در حال تولید بود تا دراین ایام از شبکه سوم سیما پخش شود که این مجموعه نیز به آنتن نرسید.
آثارضعیف، ماحصل مدیران و فیلمسازان
آقای «علیرضا افخمی» یکی از کارگردانان و نویسندگان باتجربه و مشهور تلویزیون است که آثاری چون «پنج کیلومتر تا بهشت»، «زیرزمین» و اکنون «پرستاران» را در کارنامه خود دارد.«صبح نو» درباره سریال سازی با موضوع انقلاب اسلامی در تلویزیون با ایشان مصاحبهای انجام داده است که در ادامه میآید.
آیا آثار تلویزیونی دراین زمینه به لحاظ کمی و کیفی قابل توجهاند؟
از لحاظ حجم، تعداد قابل توجهی در طول سالیان گوناگون ساخته شده است، اما از نظر کیفی تعداد کارهای خوب و قابل دفاع که بهصورت دراماتیک به موضوع پرداختهاند خیلی قابل توجه نبوده است. برای نمونه، کارهای آقای «جلیل سامان» مثل «ارمغان تاریکی» و «پروانه» خیلی خوب بودهاند و البته شاید کارهای موفق دیگری هم دراین زمینه باشند که درحالحاضر حضور ذهن ندارم. به نظرم تا این جا به لحاظ کیفی و هنری، پرداخت خوبی به این حادثه صورت نگرفته است.
علت این موفق نبودن را چه چیزی میدانید؟
به نظرم عامل مؤثر دراین روند، نگاه یک جانبه و یک طرفه به حادثه انقلاب اسلامی است؛ برای مثال وقتی میخواهیم درباره علل سقوط حکومت پهلوی و روندی که منجر به پیروزی انقلاب شد صحبت کنیم، بیشتر نگاه و توجه کمی وجود دارد و حتی کارهای دفاع مقدس هم تا حدودی
همین طورند و تا جایی که میدانیم رزمندگان سلحشور ما با یک رژیم فوقالعاده قدرتمند طرف بودهاند و همین موضوع ارزش واقعی حماسه آنها را نشان میدهد؛ ولی در بسیاری از فیلمهای جنگی از گذشته تاکنون، نیروهای عراقی بسیار کم هوش و احمق نشان داده میشوند و همین باعث کاهش ارزش کار جوانان ما میشود و این نگاه درباره بررسی حادثه انقلاب هم به نوعی حکم فرماست.
این روند ماحصل خواست مدیران است یا شیوه فیلمسازان؟
فکر میکنم هردو موثرند. به هرحال یکی از دلایل اصلی ضعیف درآمدن آثار نمایشی، ما فیلمسازان هستیم؛ حالا یا نگاه دراماتیک نداشتهایم یا موفق به اعمال آن نشدهایم؛ پس ما هم بیگناه نیستیم و این اتفاق در سینما هم هست و به ندرت اثر قابل توجهی با موضوع انقلاب اسلامی داریم و نمیتوان تمام تقصیر را به گردن مدیران انداخت. ضمناً این ادعا را که دلیل ضعف این دست از آثار نبود اعتقاد قلبی بین هنرمندان است، رد میکنم و اگر کسی دغدغه موضوعی را نداشته باشد به سمت ساخت آن اثر نمیرود و به نظرم اکثر کسانی که به سمت تولید این آثار میروند، به مسایلی چون موضوع مالی خیلی توجه ندارند و بیشتر به دلیل علاقهای که به آن اتفاق بوده اقدام کردهاند و معتقدم حتی اگر علاقه و اعتقاد قلبی هم وجود داشته باشد اگر با نگاه دراماتیک همراه نشود، موفق نخواهد شد.
اگر روزی سیاستگذار این موضوع در تلویزیون شوید چه میکنید؟
یکی از مهمترین مسائل که باید بدون نگاه شعاری و با نگاهی دراماتیک به آن توجه شود، این موضوع است که چرا نظام پهلوی سقوط کرد؟ به هرحال ما آن دوره را درک کردهایم و میدانیم چه جنایاتی رخ دادهاند و فضا را متوجه هستیم، اما این موضوع در نسل جوان که آن دوران را تجربه نکرده وجود ندارد و لازم است تا تباهی و سیاهی که در آن دوره بوده، بیان شود؛ البته بیان این موضوع کار سادهای نیست و حتی من هم که آن روزها را تجربه کردهام کار آسانی نخواهم داشت و اگر مأمور به نمایش فجایع آن روزها شوم، باید به تحقیقات گستردهای بپردازم تا بتوانم فیلمنامه بادقتی را بنویسم و بعد آن را به تصویر بکشم. پس این روند برای یک فیلمساز جوان بدون تصویر ذهنی از آن سالها، کار دشوارتری خواهد بود.
متاسفانه برخی پرداختهای نامناسب باعث میشود که در زمان پخش آثاری چون «معمای شاه» بعضاً مخاطب آن را پس بزند و جنایتهای نظام طاغوت را باور نکند و نداند که همان فساد و فاصله طبقاتی شدید که در رژیم سایه افکنده بود، منجر به ساقط شدن آن حکومت و پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران شد و لازم است همه این مسائل با زبان هنری گفته شود.
از آخرین فعالیتهای خودتان بفرمایید.
درحالحاضر در سریال «پرستاران» مشغول هستم که با توجه به همزمان بودن نوشتن فیلمنامه و کارگردانی، حس کردم فشار روحی و جسمی زیادی را تحمل میکنم و به همین علت به خواست و اصرار خودم از مدیران تقاضا کردم که کارگردان دیگری جایگزین من شود و در کنار ایشان کار نویسندگی مجموعه را ادامه میدهم. در پایان باید عرض کنم که در تلویزیون تا اطلاع ثانوی کار نخواهم کرد و با توجه به شرایط مالی بسیار بد رسانه ملی، فکر نمیکنم فعلاً قادر به همکاری با سازمان باشم و احتمالاً تا سال آینده باید صبر کرد تا شرایط جدید را بررسی کنیم.
منبع: صبح نو