ناسا یکی از آرزوهای استیون هاوکینگ را برآورده می کند
سازمان فضایی آمریکا در یک همکاری چندجانبه قصد دارد یکی از آرزوها و ایده‌های دست‌نیافتنی استیون هاوکینگ را عملی کند.
به گزارش بولتن نیوز، به نقل از ایندیپندنت، استیون هاوکینگ که تقریبا تنها ذخیره نابغه بشری در حوزه فیزیک است، از سال‌ها قبل نظریه‌ای مبنی بر احتمال وجود حیات یا امکان زیستن در سیاره‌ای شبیه به زمین در منظومه «آلفا قنطروس» را مطرح کرده است اما هرگز امکانی برای بازدید از این محل وجود نداشته و نخواهد داشت مگر این‌که پروژه «Starshot» ناسا عملی شود.
در این پروژه سازمان فضایی آمریکا به همراه میلیونر روس، «یوری میلنر» و چند مؤسسه تحقیقاتی از جمله مؤسسه تکنولوژی و علوم کره جنوبی، برای ساخت فضاپیمایی که بتواند به آلفا قنطروس برود، تلاش می‌کنند. این فضاپیما قرار است یک فضاپیمای فوق سبک از جنس سیلیکون باشد که با استفاده از نیرویی که اشعه لیزر به پشت آن وارد می‌کند، به سرعت یک‌چهارم سرعت نور برسد و طی ۲۰ سال به آلفا قنطروس برود.
همان طور که در جمله‌های نخستین مشخص است، این پروژه بسیار پیچیده و در ظاهر دور از دسترس خواهد بود اما ناسا پذیرفته است که برای حل مشکلات موجود، با نهادهایی که روی آن کار می‌کنند همکاری کند. یکی از مشکلات این است که برای رسیدن به سرعت ۱۳۴ میلیون مایل در ساعت، فضاپیما باید «پروزن» باشد اما هم‌زمان مشکل تشعشعات بین ستاره‌ای وجود دارد که می‌تواند تمامی تراشه‌های الکترونیکی فضاپیما را خیلی زود نابود کند. آنچه مسلم است برای رسیدن به وزن مناسب، نمی‌توان تصور کرد که فضاپیما از سپرهای معمول بهره بگیرد.
برای غلبه به این مساله، آمریکایی‌ها و کره‌ای‌ها پیشنهاد داده‌اند که از تراشه‌های خود تعمیرگر که با تکنولوژی نانوتیوب‌ها ساخته می‌شوند و می‌توانند با امواج الکتریکی، مدار خود را تعمیر کنند استفاده کرد و عمر مدارها را به دقر لازم افزایش داد. این راه‌حل، یک روش دائمی نیست و در نهایت مدار از بین خواهد رفت اما می‌تواند زمان کافی برای رسیدن فضاپیما به مقصد را برای تراشه‌ها بخرد.
این پروژه به‌همراه راه‌حل پیشنهادی برای حفاظت فضاپیما، در یک مقاله علمی اثبات و منتشر شده است اما هنوز از روی کاغذ به میز آزمایشگاه نرسیده است. در صورتی که آزمایش‌های نخستین با موفقیت همراه باشد و تراشه‌های خود تعمیرگر بتوانند از پس ۲۰ سال تشعشع برآیند، هزاران مشکل بعدی که در انیمیشن نمایش داده شده است برای عملیاتی شدن این فضاپیما وجود دارد.
این پروژه در صورتی که در عمر ما به مرحله آزمایش برسد، می‌تواند سرعت سفر انسان و ساخته‌هایش را در فضا ۱۰۰۰ برابر کند و شاید منظومه خورشیدی‌ای با سه ستاره و چند سیاره برای سکونت انسان بیابد.به گزارش ایندیپندنت، استیون هاوکینگ که تقریبا تنها ذخیره نابغه بشری در حوزه فیزیک است، از سال‌ها قبل نظریه‌ای مبنی بر احتمال وجود حیات یا امکان زیستن در سیاره‌ای شبیه به زمین در منظومه «آلفا قنطروس» را مطرح کرده است اما هرگز امکانی برای بازدید از این محل وجود نداشته و نخواهد داشت مگر این‌که پروژه «Starshot» ناسا عملی شود.
در این پروژه سازمان فضایی آمریکا به همراه میلیونر روس، «یوری میلنر» و چند مؤسسه تحقیقاتی از جمله مؤسسه تکنولوژی و علوم کره جنوبی، برای ساخت فضاپیمایی که بتواند به آلفا قنطروس برود، تلاش می‌کنند. این فضاپیما قرار است یک فضاپیمای فوق سبک از جنس سیلیکون باشد که با استفاده از نیرویی که اشعه لیزر به پشت آن وارد می‌کند، به سرعت یک‌چهارم سرعت نور برسد و طی ۲۰ سال به آلفا قنطروس برود.
همان طور که در جمله‌های نخستین مشخص است، این پروژه بسیار پیچیده و در ظاهر دور از دسترس خواهد بود اما ناسا پذیرفته است که برای حل مشکلات موجود، با نهادهایی که روی آن کار می‌کنند همکاری کند. یکی از مشکلات این است که برای رسیدن به سرعت ۱۳۴ میلیون مایل در ساعت، فضاپیما باید «پروزن» باشد اما هم‌زمان مشکل تشعشعات بین ستاره‌ای وجود دارد که می‌تواند تمامی تراشه‌های الکترونیکی فضاپیما را خیلی زود نابود کند. آنچه مسلم است برای رسیدن به وزن مناسب، نمی‌توان تصور کرد که فضاپیما از سپرهای معمول بهره بگیرد.
برای غلبه به این مساله، آمریکایی‌ها و کره‌ای‌ها پیشنهاد داده‌اند که از تراشه‌های خود تعمیرگر که با تکنولوژی نانوتیوب‌ها ساخته می‌شوند و می‌توانند با امواج الکتریکی، مدار خود را تعمیر کنند استفاده کرد و عمر مدارها را به دقر لازم افزایش داد. این راه‌حل، یک روش دائمی نیست و در نهایت مدار از بین خواهد رفت اما می‌تواند زمان کافی برای رسیدن فضاپیما به مقصد را برای تراشه‌ها بخرد.
این پروژه به‌همراه راه‌حل پیشنهادی برای حفاظت فضاپیما، در یک مقاله علمی اثبات و منتشر شده است اما هنوز از روی کاغذ به میز آزمایشگاه نرسیده است. در صورتی که آزمایش‌های نخستین با موفقیت همراه باشد و تراشه‌های خود تعمیرگر بتوانند از پس ۲۰ سال تشعشع برآیند، هزاران مشکل بعدی که در انیمیشن نمایش داده شده است برای عملیاتی شدن این فضاپیما وجود دارد.
این پروژه در صورتی که در عمر ما به مرحله آزمایش برسد، می‌تواند سرعت سفر انسان و ساخته‌هایش را در فضا ۱۰۰۰ برابر کند و شاید منظومه خورشیدی‌ای با سه ستاره و چند سیاره برای سکونت انسان بیابد.
در این پروژه سازمان فضایی آمریکا به همراه میلیونر روس، «یوری میلنر» و چند مؤسسه تحقیقاتی از جمله مؤسسه تکنولوژی و علوم کره جنوبی، برای ساخت فضاپیمایی که بتواند به آلفا قنطروس برود، تلاش می‌کنند. این فضاپیما قرار است یک فضاپیمای فوق سبک از جنس سیلیکون باشد که با استفاده از نیرویی که اشعه لیزر به پشت آن وارد می‌کند، به سرعت یک‌چهارم سرعت نور برسد و طی ۲۰ سال به آلفا قنطروس برود.
همان طور که در جمله‌های نخستین مشخص است، این پروژه بسیار پیچیده و در ظاهر دور از دسترس خواهد بود اما ناسا پذیرفته است که برای حل مشکلات موجود، با نهادهایی که روی آن کار می‌کنند همکاری کند. یکی از مشکلات این است که برای رسیدن به سرعت ۱۳۴ میلیون مایل در ساعت، فضاپیما باید «پروزن» باشد اما هم‌زمان مشکل تشعشعات بین ستاره‌ای وجود دارد که می‌تواند تمامی تراشه‌های الکترونیکی فضاپیما را خیلی زود نابود کند. آنچه مسلم است برای رسیدن به وزن مناسب، نمی‌توان تصور کرد که فضاپیما از سپرهای معمول بهره بگیرد.
برای غلبه به این مساله، آمریکایی‌ها و کره‌ای‌ها پیشنهاد داده‌اند که از تراشه‌های خود تعمیرگر که با تکنولوژی نانوتیوب‌ها ساخته می‌شوند و می‌توانند با امواج الکتریکی، مدار خود را تعمیر کنند استفاده کرد و عمر مدارها را به دقر لازم افزایش داد. این راه‌حل، یک روش دائمی نیست و در نهایت مدار از بین خواهد رفت اما می‌تواند زمان کافی برای رسیدن فضاپیما به مقصد را برای تراشه‌ها بخرد.
این پروژه به‌همراه راه‌حل پیشنهادی برای حفاظت فضاپیما، در یک مقاله علمی اثبات و منتشر شده است اما هنوز از روی کاغذ به میز آزمایشگاه نرسیده است. در صورتی که آزمایش‌های نخستین با موفقیت همراه باشد و تراشه‌های خود تعمیرگر بتوانند از پس ۲۰ سال تشعشع برآیند، هزاران مشکل بعدی که در انیمیشن نمایش داده شده است برای عملیاتی شدن این فضاپیما وجود دارد.
این پروژه در صورتی که در عمر ما به مرحله آزمایش برسد، می‌تواند سرعت سفر انسان و ساخته‌هایش را در فضا ۱۰۰۰ برابر کند و شاید منظومه خورشیدی‌ای با سه ستاره و چند سیاره برای سکونت انسان بیابد.به گزارش ایندیپندنت، استیون هاوکینگ که تقریبا تنها ذخیره نابغه بشری در حوزه فیزیک است، از سال‌ها قبل نظریه‌ای مبنی بر احتمال وجود حیات یا امکان زیستن در سیاره‌ای شبیه به زمین در منظومه «آلفا قنطروس» را مطرح کرده است اما هرگز امکانی برای بازدید از این محل وجود نداشته و نخواهد داشت مگر این‌که پروژه «Starshot» ناسا عملی شود.
در این پروژه سازمان فضایی آمریکا به همراه میلیونر روس، «یوری میلنر» و چند مؤسسه تحقیقاتی از جمله مؤسسه تکنولوژی و علوم کره جنوبی، برای ساخت فضاپیمایی که بتواند به آلفا قنطروس برود، تلاش می‌کنند. این فضاپیما قرار است یک فضاپیمای فوق سبک از جنس سیلیکون باشد که با استفاده از نیرویی که اشعه لیزر به پشت آن وارد می‌کند، به سرعت یک‌چهارم سرعت نور برسد و طی ۲۰ سال به آلفا قنطروس برود.
همان طور که در جمله‌های نخستین مشخص است، این پروژه بسیار پیچیده و در ظاهر دور از دسترس خواهد بود اما ناسا پذیرفته است که برای حل مشکلات موجود، با نهادهایی که روی آن کار می‌کنند همکاری کند. یکی از مشکلات این است که برای رسیدن به سرعت ۱۳۴ میلیون مایل در ساعت، فضاپیما باید «پروزن» باشد اما هم‌زمان مشکل تشعشعات بین ستاره‌ای وجود دارد که می‌تواند تمامی تراشه‌های الکترونیکی فضاپیما را خیلی زود نابود کند. آنچه مسلم است برای رسیدن به وزن مناسب، نمی‌توان تصور کرد که فضاپیما از سپرهای معمول بهره بگیرد.
برای غلبه به این مساله، آمریکایی‌ها و کره‌ای‌ها پیشنهاد داده‌اند که از تراشه‌های خود تعمیرگر که با تکنولوژی نانوتیوب‌ها ساخته می‌شوند و می‌توانند با امواج الکتریکی، مدار خود را تعمیر کنند استفاده کرد و عمر مدارها را به دقر لازم افزایش داد. این راه‌حل، یک روش دائمی نیست و در نهایت مدار از بین خواهد رفت اما می‌تواند زمان کافی برای رسیدن فضاپیما به مقصد را برای تراشه‌ها بخرد.
این پروژه به‌همراه راه‌حل پیشنهادی برای حفاظت فضاپیما، در یک مقاله علمی اثبات و منتشر شده است اما هنوز از روی کاغذ به میز آزمایشگاه نرسیده است. در صورتی که آزمایش‌های نخستین با موفقیت همراه باشد و تراشه‌های خود تعمیرگر بتوانند از پس ۲۰ سال تشعشع برآیند، هزاران مشکل بعدی که در انیمیشن نمایش داده شده است برای عملیاتی شدن این فضاپیما وجود دارد.
این پروژه در صورتی که در عمر ما به مرحله آزمایش برسد، می‌تواند سرعت سفر انسان و ساخته‌هایش را در فضا ۱۰۰۰ برابر کند و شاید منظومه خورشیدی‌ای با سه ستاره و چند سیاره برای سکونت انسان بیابد.
منبع: مجله علمی ایران
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
