قرقیزها با یک وصیت نامه به اسکار می روند

به گزارش بولتن نیوز، هفته پیش تصریح شد فیلم معرفی شده قرقیزستان به مراسم اسکار امسال در شاخه بهترین فیلم «خارجی» (غیر انگلیسی زبان) کاری به نام «وصیت نامه یک پدر» با کارگردانی مشترک باکیت موکول و «داستان زاپار اولو» است و جالب تر اینکه هر دوی این هنرمندان برای اولین بار است که یک فیلم بلند ساخته اند. این فیلم که توسط بنیاد مالی فیلم قرقیزستان تولید شده، درباره مرد میانسالی به نام آرات است که به مدت ۱۵ سال در آمریکا زندگی می کرده اما حالا به کشورش بازگشته است تا مراسم به خاکسپاری پدر تازه مرحوم شده اش را ساماندهی و وصیت وی را اجرا کند. این به واقع تبدیل به بهانه و وسیله ای می شود تا آرات یکبار دیگر سرزمین مادری اش را ببیند و خاطرات کودکی و نوجوانی اش را زنده کند و دوباره به قرقیزستان دل ببندد. این فیلم در جشنواره اخیر مونترال کانادا جایزه بهترین فیلم اول یک (یا چند) فیلمساز را تصاحب کرد.

 اضافه بر این «وصیت نامه یک پدر» در جشنواره اخیر فیلم های آسیایی هم که در شهر لس آنجلس آمریکا برپا شد، شرکت داده شد و آنجا هم مورد توجه قرار گرفت. بدیهی و قابل فهم است که تا به حال هیچ فیلمی از قرقیزستان که از جمهوری های آسیای میانه است و از دل اتحاد شوروی سابق بیرون آمده است، نه کاندیدای بهترین فیلم «خارجی» (غیر انگلیسی زبان) سال شده باشد و نه طبعاً برنده آن و اصولاً سینمای این کشور کوچک و کم امکانات در این سطح و اندازه ها نیست و به رغم نگاه مثبتی که به فیلم موکول و زاپار اولو ارزانی شده، بعید است که این فیلم این سنت را بشکند. اصولاً فیلم های آسیای میانه که پس از متلاشی شدن اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ و تشکیل ۱۵ کشور مستقل از آن طریق شکل گرفت و ازبکستان، قزاقستان و تاجیکستان را هم در برمی گیرد، در زمینه کارهای هنری پویایی فوق العاده ای نداشته اند زیرا بودجه که از شرط ها و اعزام های ساخت آثار برجسته هنری و درخشش در هنرهای مختلف است، در قرقیزستان و سایر جمهوری های آسیای میانه رویت نمی شود و به تبع آن سرمایه گذاران خارجی هم حاضر نیستند به اکران بین الملل فیلم هایی همت گمارند که اولاً در بازارهای جهانی رونق ندارند و ثانیاً سایر کشورها تمایلی به تولید کارهای مشترک یا کشور سازنده آنها ندارند. البته در دهه های اخیر تعداد فیلم های آسیایی که کاندیدای اسکار «خارجی» و حتی برنده آن شده اند، آن قدرها هم اندک نبوده است و ایران و ژاپن شاخص ترین آنها هستند.

منبع: Dead Line