چه کسانی در تب انتخابات آمریکا خواهند سوخت؟

گروه بین الملل:مصطفی مطهری*در یادداشت پیش رو که به بهانه انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا نگاشته شده، نگارنده معتقد است اگرچه این انتخابات همواره با گسترش فضای رسانه ای با اهمیت بالایی رصد شده است اما این بار با توجه به حضور جنجالی دونالد ترامپ جمهوری خواه و تنش های تخریبی وی با هیلاری کلینتون دمکراتِ با سابقه و با تجربه با حساسیت بیشتری همراه است. از جمله این حساسیت ها سخنانی است که ترامپ در رابطه با رقیب خود و نظام انتخابات در آمریکا بیان می کند؛ چنانچه ترامپ علاوه بر انتقادات تخریبی خود علیه کلینتون در مناظره های انتخاباتی، وجود هرگونه رقابت سالم را در انتخابات آمریکا مورد سوال قرار داده است.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر است:

واقعیت این است که سلامت انتخابات در آمریکا برای اولین بار توسط نامزد جمهوری خواه یعنی دونالد ترامپ زیر سوال رفته است و این نگرش و سوء ظن وی در باره انتخابات به طرفداران و حامیان وی نیز سرایت کرده است که بسترها را برای یک شکاف اساسی در زمینه عدم اعتماد و مخالفت با نظام سیاسی ایالات متحده در تمام سطوح جامعه را فراهم کرده است. بطوریکه حامیان دونالد ترامپ بیش از دیگران در ‌باره صحت برگزاری انتخابات تردید دارند. در این راستا مقامات برگزار کننده انتخابات همواره ابراز نگرانی کرده اند که اصرار ترامپ بر این موضوع علاوه بر اینکه بر میزان مشارکت تأثیر منفی خواهد داشت بلکه مطمئناً سبب میشود حامیان ترامپ مشروعیت نتیجه انتخابات را در صورت شکست ترامپ مورد هجمه قرار داده و رد کنند.

از سوی دیگر نیز با مطرح شدن موضوع احتمال تقلب در انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا از سوی ترامپ و ادامه رفتارهای سنجیده وی در مناظرات انتخاباتی موجب شده است تا اوباما شخصاٌ به دعوت مردم برای رای دادن به هیلاری کلینتون بپردازد؛ چرا که از نظر او، ترامپ نه تنها توانایی ریاست جمهوری را ندارد بلکه خطرناک نیز می باشد. بطوریکه به گفته اوباما با رییس جمهور شدن ترامپ جمهوری در آمریکا به مخاطره خواهد افتاد.

شاید تمامی این مناقشات صورت گرفته میان نامزدهای دوگانه ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا و حامیان آن را بتوان در عدم انتخاب دیگری در این زمینه یافت. بطوریکه استمرار نظام دو حزبی و اجبار مردم برای انتخاب میان دو گزینه جمهوری خواه ودمکرات زمینه را برای چالشی کردن انتخابات فراهم می کند. با این اوصاف این دو حزب از شرایط مستثنی بودن خود در این زمینه سود برده و به تلاش های خود برای جلب توجه بیشتر افکار عمومی آمریکا می پردازند و از هیچ گونه بد اخلاقی های سیاسی و موضع گیری های ناصواب برای کسب آرا حذر نخواهند کرد.

فلذا با توجه این رفتار های از سوی دو نامزد فعلی و حامیان آنها در نظر سنجی های انجام شده در مدت اخیر از سوی موسسه های آمریکایی، اکثریت واجدان شرایط رای دادن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، نظر مساعدی به دو نامزد حزب دمکرات و جمهوریخواه ندارند. بطوریکه شهروندان آمريکايي از روند انتخابات رياست جمهوري کشورشان و مواضع نامزدهاي اين انتخابات ابراز نارضايتي کرده اند. در واقع لحن شدیداً منفی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در تبلیغات انتخاباتی شان، باعث منفی شدن دیدگاه جوانان این کشور به فرآیند انتخابات در این کشور شده است.

با این حال با وجوه فراگیر اختلاف از نگرش، دیدگاه، اهداف و اولویت های دو نامزد مزبور در عرصه سیاست داخلی و خارجی، از جمله موضوعاتی که بر اشتراک تبلیغاتی آنها مد نظر بوده است موضوع ایران و چالش های مربوط به آن است. بطوریکه هم ترامپ و هم کلینتون با اتفاق نظر ایران را تهدیدی بالقوه می دانند و بر تهدید جلوه دادن آن نیز هم نظر می باشند. در واقع آنچه در این راستا مهم به نظر می رسد این است که این دو نامزد انتخاباتی آمریکا علیرغم داشتن نقاط متضاد فراوان سیاسی- اجتماعی- فرهنگی ، چرا و به چه دلیل در موضوع ایران اشتراک نظر دارند؟ در پاسخ به این سوال می توان ادله های مختلفی را در کنار هم گذاشت و در مقام پاسخگویی به آن پرداخت. اما آنچه به وفاق دشمنی این دو با ایران انجامیده است گزاره ها و گفتمان ایران ستیزی و ایران هراسی موجود در ساختار سیاسی ایالات متحده آمریکا است. به عبارتی دشمن تراشی در فرهنگ سیاسی ایالات متحده آمریکا در بقا ساختار نظام سلطه آنها در سطح جهانی کمک خواهد کرد. در واقع آمریکا از طریق خطر نشان دادن ایران و گفتمان انقلاب ایران از یکسو با جمع آوری متحدین سیاسی به بازار اقتصادی خود نیز با فروش تسلیحات از سوی دیگرکمک خواهد کرد. با این حال اصرار بر دشمنی با ایران از سویی نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا را باید در جان و روح نظام سیاسی آمریکا کنکاش کرد. بطوریکه حمایت های صهیونیست ها و لابی های صهیونیست از ترامپ از یکسو و عربستان و قطر از کلینتون از سوی دیگر را با توجه به زوایای چندگانه آن در موضع گیری های آنها بر علیه ایران و ... در موضوعات مختلف دانست.در واقع علت کمک های عربستان و قطر از سوی کلینتون و صهیونیست ها از سوی ترامپ نوعی تلاش آنها برای تضمین بقا و آینده سیاسی شان در منطقه در برابر ایران به گفته خود آنهاست و در یافت این کمک ها نیز از سوی این دو نامزد ریاست جمهور آمریکا نیز نشان از تلاش های آنها برای جبهه بندی منطقه ای آنها در موافقت یا مخالفت خود است که به نوعی از این طریق درصدد رسوخ در صفوف و جبهه رقیب خود هستند.

معهذا از جمله موضوعات با اهمیت که با عدم توجه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا همراه است مسائلی ازقبیل تبعیض، فقر و نژاد پرستی علیه سیاه پوستان است که می توان از آنها با نام بحران های کنونی آمریکا یاد کرد. در واقع بحران هویت چه در قالب جنسیت و چه در شکل رنگ پوست، نژاد و ... نه تنها برای نامزدهای پر طمطراق ریاست جمهوری اهمیت نداشته بلکه گاهاً از آن نیز برای وجه تسمیه و تمیز خود از دیگری در جهت تحکیم ومستحکم تر کردن جبهه خود بهره داری کرده اند. به عبارتی هم ترامپ و هم کلینتون با موضع گیری های خود در له حقانیت خود یا علیه دیگری به مسئله و بحران های مذکور پرداخته اند.

مع الوصف با توجه به همه مسایل بیان شده در سطور فوق نباید فراموش کرد که مسئله اصلی در انتخابات آمریکا، ساختار انتخاباتی آن است که می توان از آن با نام دموکراسی اقلیت ها سخن گفت که الکترال کالج ها ( سیستم انتخاباتی آمریکا) نقش تعیین کننده را در آن ایفا می کنند. بطوریکه رییس جمهور بدون نقش مردم در انتخاب آنها، توسط گروهی با تعداد 538 نفر اتتخاب خواهد شد و هر نامزدی که بتواند ۲۷۰ رأی یا بیشتر را بخود اختصاص دهد، رئیس‌جمهور خواهد شد. در واقع این شیوه رای گیری در ساختار انتخابات ایالات متحده آمریکا نشاندهنده و تداعی کننده نوعی حاکمیت اقلیت بر اکثریت است؛ به عبارتی تضعیف مشارکت مردم و تحکیم و تثبیت قدرت سر مایه داری ویژگی اساسی ساختار انتخاباتی آمریکا است.

بهره سخن اینکه با توجه به همه آنچه در باره موضوع انتخابات در آمریکا و نظام حزبی و ساختار انتخاباتی آن بیان شد نکته اساسی این است بر خلاف آنچه که همگان از آن با نام دمکراسی از آن یاد می کنند انتخابات و تمامی سازوکارهای موجود در آن در ایالات متحده آمریکا بر گرفته از نظام سرمایه داری است که در ذیل برنامه های قدرت و ثروت در ساختار سیاسی آمریکا تعریف می گردد که نتیجه نهایی در آن به چگونگی و چینش نهایی سیاست خارجی آمریکا می انجامد. در این راستا نیز نباید فراموش کرد که رهیافت های راهگشا بر فعالیت تازه هر رییس جمهور در پایان هر دوره با تعویض مسند ریاست جمهور از فردی به فرد دیگر در آمریکا با فرآیند ناکام جلوه دادن رییس جمهوری قبلی و برنامه ها و اهدافش همراه است؛ بطوریکه همانطور که اوباما «برجام» و حرکت به سوی عادی سازی روابط با کوبا را دستاورد سیاست خارجی خود می‌داند اکنون مخالفان وی در کنگره و محتملاً در آینده در کاخ سفید شکست قلمداد می کنند و این دُوری است که همواره در صحنه سیاسی آمریکا ادامه دارد. دُوری که با تسلسل سود و منفعت برای سیاسیون با هر منش از روش ( دمکرات یا جمهوری خواه ) در داخل این کشور و حامیان منطقه ای و جهانی آنها در خارج آمریکا از یکسو و زیان مردم و آسیب به آنها هم در داخل و هم خارج آمریکا از سوی دیگر همراه است.