بیشترین رشد ابتلا به ایدز

آمارهای جدید در این کشور نشان می دهند که طی چند سال گذشته ۲۲ هزار نوزاد مبتلا به ایدز که این بیماری را از مادر آلوده خود گرفته اند متولد شده اند. اما نکته مهم در این میان این است که اکثر کودکان از سوی مادرانشان طرد شده اند و تحت حمایت دولت قرار گرفته اند…

مجرمان بی گناه

چند روز پیش چهار نوزاد در بیمارستان شهر تور روسیه به دنیا آمده اند امروز این نوزادان کاملاً چشم های خود را باز می کنند و در چند ساعتی از روز که بیدار هستند با دقت به اطراف نگاه می کنند.

هیچ کدام از آنها عارضه جسمی قابل رؤیتی ندارند و به نظر کودکان سالمی هستند که روزی با پوست سفید و موهای بور بر مردان و زنان جامعه چند ده میلیونی روسیه افزوده خواهند شد.

اما از این ۴ کودک فقط دو نفر هستند که به این اجتماع راه پیدا خواهند کرد و آن دوی دیگر راهی جز ورود به اجتماع زیرپوستی و محکوم به فنای ایدزی های این کشور ندارند و مابقی عمر به چشم سرباران جامعه دیده خواهند شد.

این دو توسط مادرانشان طرد شده اند چون آنها یا توانایی نگهداری این کودکان را ندارند یا از داشتن فرزندان ایدزی خجالت می کشند.

این کودکان سیه روز حتی شانس آن را هم ندارند که همچون هزاران کودکی که بدون سرپرست در بیمارستانها رها می شوند به پرورشگاه های کودکان بی سرپرست تحویل داده شوند و باید چندین ماه در بخش مبتلایان به ایدز بیمارستان تور نگهداری شوند.

اگر این دو کودک بی گناه اما مبتلا به ایدز خوش شانس باشند ۱۸ ماه طول خواهد کشید تا پزشکان ابتلای آنان را به ویروس اچ آی وی رسماً اعلام کنند.

طرد شدگان ناخواسته

در بخش دیگری از بیمارستان، تانیا با لباس مخصوصی که بر تن دارد در اتاق پرستاری به این طرف و آن طرف می جهد. او فقط ۳ سال و نیم دارد و تمام مدت زندگی اش را در این بخش گذرانده است.تانیا هرگز با کودکان دیگر بازی نکرده است و تمام کسانی که در زندگی کوتاهش دیده است پزشکان، پرستاران، کارکنان و بیماران بیمارستان بوده اند. او فقط ۲ بار بیرون از بیمارستان بوده است.

کارکنان می گویند وقتی والدین تانیا متوجه شدند کودکشان هم همچون آنها مبتلا به ایدز است او را برای همیشه رها کردند و از آنجا که هیچ مرکزی در روسیه حاضر به نگهداری از او نمی شد، تانیا برای همیشه مهمان بیمارستان شد.

تانیا، دخترکی که در لباس مخصوص در اتاق پرستاران به این سو و آن سو می جهید دردناک ترین نمونه از طردشدگان ناخواسته ای است که روز به روز بر تعداد آنها افزوده می شود اما او تنها مورد نبوده و نیست. در سال گذشته در همین ناحیه ۲۳ کودک دیگر، مبتلا به ایدز متولد شده اند که البته آنها به بدشانسی تانیا نبوده اند.

با این حال یوری لوشکاروف مسئول بیمارستان تور تأکید می کند که چند بچه دیگر هم همچون تانیا در این بیمارستان وجود دارند، چون هیچ پرورشگاهی حاضر به پذیرش آنها نیست. او با اشاره به این که بیمارستان هیچ چاره دیگری جز قبول آنها ندارد می گوید: اگر آنها طرد شوند، در بیمارستان باقی خواهند ماند.

  کوه مشکلات

در روسیه هر روز بیست نوزاد متولد می شوند که ویروس ایدز را از مادرانشان هدیه می گیرند و از این بیست مورد هر روز به صورت میانگین دو نفر هستند که مادرانشان یا به تعبیری فرشتگان تباهی شان آنها را به جرم این که ویروس اچ آی وی را از مادر به ارث برده اند، طردشان می کنند.

اولگا زن جوانی است که از یک سال پیش متوجه شده است حامل ویروس اچ آی وی است. او اکنون باردار است و مصرانه خواهان بدنیا آوردن فرزندش است. او می گوید: پزشکان با روش های متفاوتی مرا درمان می کنند اما در عین حال می خواهند جلوی به دنیا آمدن فرزند مرا بگیرند.

داروهای جدیدی به بازار آمده اند که به طور چشمگیری احتمال ابتلاء فرزندان به ویروس اچ آی وی که در بدن مادر وجود دارد را کاهش می دهند، اما بسیاری از مادران از وجود چنین داروهایی بی خبرند. اولگا هم که به امید این داروها برای بدنیا آوردن فرزندش مصر است با فشارهای زیادی روبه رو است. او می گوید: در کلینیک در عین حال که پزشکان می خواهند از مبتلا شدن فرزندم به ویروس جلوگیری کنند، مرا به خاطر باردار شدن محکوم می کنند.

آنها هرگز پرسش های مرا پاسخ نمی دهند و فقط سر من داد می زنند. حتی مادربزرگم به من می گوید که مبتلایان به ایدز نه تنها نباید بچه دار شوند که باید به جزیره ای حفاظت شده تبعید شوند. تنها با درک تجربیات اوست که می توان به نوعی منطق مادرانی را که فرزندان مبتلا به ایدز خود را طرد می کنند پذیرفت.

تلاش های دولتی

در حال حاضر روسیه میلیونها دلار برای آشکار کردن این بیماری مسری که به معضل اجتماعی بزرگی تبدیل شده است خرج می کند. اما بزرگترین پیروزی آنها هنگامی خواهد بود که نظرات مردم را تغییر دهند.

مبتلایان به ایدز به اندازه کافی امید برای ادامه زندگی دارند اما اگر جوان، سرخورده، پرورشگاهی و پس از تمام آنها مبتلا به ایدز باشند همه چیز تغییر خواهد کرد.تمام تلاش دولت روسیه بر این است که این نگرش را تغییر دهد و شرایط اجتماعی قابل قبولی برای مبتلایان به ایدز فراهم کند، اما با توجه به شرایط فعلی اجتماعی در روسیه، این امر بسیار سخت و زمان بر به نظر می رسد.

قرنطینه

دیما پنج ساله است. او به آرامی بر زمین نشسته است و بدون هیچ حرفی به نقطه ای خیره شده است. تقریباً سه سال است که دیما در بیمارستان قرنطینه شده است و برادر کوچک خود را که بر خلاف او به ایدز مبتلا نیست ندیده است.

شرایط روانی دیما بسیار حاد است. ایلنا ودمد رئیس بیمارستان- این وضعیت زندگی را یک شوک بزرگ برای دیمای کوچک می داند و عنوان می کند که او شاید دیگر هرگز این شوک روانی را فراموش نکند.

او وضعیت دیگر کودکانی را هم که در بیمارستان قرنطینه هستند بسیار وخیم تشریح می کند و می گوید: شاید اگر مردم بدانند بچه های بیمارستان ما چه قدر با استعدادند نظرشان در مورد آنها عوض شود. این بچه های طرد شده هرگز دیده نمی شوند.

هنگامی که بچه ها برای قرنطینه شدن به بیمارستان منتقل شدند، همه می گفتند آنها به آرامگاه ابدی خود می روند. اما امروز کارکنان بیمارستان به این امیدند که روزی این بچه ها از سوی دنیای بیرون پذیرفته شوند.

خانم ودمد می گوید: حدود یک سال پیش قانونی وضع شد که پرورشگاههای روسیه را مجبور به پذیرش کودکان مبتلا به ایدز می کرد. چند وقت پیش ما از یکی از پرورشگاه های منطقه بازدید کردیم.

اما آنجا متوجه شدیم که ترس از ابتلا به ایدز به قدری بالاست که ممکن است این بچه ها دوباره قرنطینه شوند. به همین دلیل هیچ کدام از آنها را به پرورشگاه تحویل ندادیم.

پس از آن ودمد راهپیمایی بزرگی ترتیب داد تا به جامعه روسیه بفهماند که مبتلایان به ویروس اچ آی وی هیچ تفاوتی با دیگران ندارند: شاید وقتی آدم ها ببینند که بچه ها چه قدر زیبا و زرنگ هستند نظرشان عوض شود.اما برای تغییر دیدگاه مردم، زمان زیادی لازم است. چیزی که در حال حاضر روسیه از آن برخوردار نیست.