یک مستندساز آمریکایی در پی آشکار شدن زوایای تازهای از تلاش آمریکا برای حمله سایبری به تاسیات هستهای ایران تاکید کرد: استاکسنت کار موساد و سیا بود.
به گزارش بولتن نیوز، الکس گیبنی، کارگردان فیلم مستند "روزهای صفر" درباره استاکسنت و جنگ سایبری در گفتوگو با شبکه خبری سیانان تاکید کرد که بدون شک ویروس استاکسنت کار موساد و سیا بوده است. این ابزار طوری طراحی شده بود که بسیار سری باشد تا حکم اقدام جنگی را که معمولا آشکار است پیدا نکند.
او ادامه داد: مشکل این ابزار این است که به طور مخفیانه تولید میشوند و توسعه مییابند به همین دلیل نمیدانیم که تا چه اندازه قدرتمند هستند و تاثیرات فاجعهبار آنها چیست اما اسناد فاش شده در این فیلم نشان میداد که نتیجه استفاده از آن چیزی شبیه سلاحهای شیمیایی و سلاحهای بیولوژیکی است.
این کارگردان آمریکایی درباره ویروس استاکسنت گفت: ابتدا کسی استاکسنت را نمیشناخت، تا این که کارشناسان امنیت سایبری درباره آن صحبت کردند و مطالبی نیز در نشریات درباره آن نوشته شد. بعد از آن بود که ما نیز مطالعات عمیقتری را درباره آن را شروع کردیم. استاکسنت پدیدهای جدی را کلید زد. شاید بتوان آن را با انداختن بمب اتمی روی هیروشیما و ناکازاکی مقایسه کرد.
بر اساس این گزارش، در واقع استاکسنت اولین بدافزاری بود که از مرزها عبور کرد و از محدوده سایبری هم خارج شد و تاثیر خود را در دنیای واقعی نشان داد. استاکسنت به گونهای بود که کنترل دستگاهها را به دست میگرفت و هدف آن سانتریفوژهای هستهای در تاسیسات نطنز در ایران بود. استاکسنت باعث میشد سانتریفوژها با سرعتی بسیار بچرخند و در نهایت منفجر شوند و از کار بیفتند. در عین حال استاکسنت به حدی هوشمند بود که به مهندسان مرکز هستهای ایران این پیام را می داد که همه چیز درست کار میکند. از این رو، استاکسنت باعث میشد تا مهندسان به وجود ویروس رایانهای پی نبرند و به خودشان شک کنند.
الکس گیبنی افزود: ویژگیهای این ویروس طوری است که حتما باید یک دولت آن را طراحی کرده باشد. هیچ شکی نیست که استاکسنت عملیاتی بود که موساد (سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی) و سیا (سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا) آن را هدایت میکردند. همچنین کار فنی این عملیات را نیز "یونیداتی 200" انجام میداد که معادل آژانس امنیت ملی آمریکا در اسراییل است.
وی تصریح کرد: به لحاظ حقوقی، این کار حکم جنگ را داشت اما به شکل عملیاتی سری بود. در ابتدا ایرانیها اصلا نمیدانستند که چه اتفاقی برای آنها میافتد. این ابزار طوری طراحی شده بود که بسیار سری باشد تا حکم اقدام جنگی را که معمولا آشکار است پیدا نکند. هدف از این ویروس به تاخیر انداختن برنامه هستهای ایران بود. همانطور که مایکل هیدن، رییس پیشین سیا هم گفته بود، هدف از این ویروس و عملیات سری این بود که نگذارند اسراییل تاسیسات هستهای ایران را بمباران کند که میتوانست آمریکا را وارد جنگ با ایران کند.
به گزارش ایسنا، همان گونه که در فیلم مستند "روزهای صفر" نشان داده میشود، این سلاح سایبری میتوانست مانع از دستیابی ایران به اهداف هستهای مورد نظر شود، بدون این که هیچ ردی از مهاجمان بر جای بگذارد.
یک منبع ناشناس از آژانس امنیت ملی آمریکا در این فیلم میگوید که واشنگتن صدها میلیون و شاید یک میلیارد دلار برای این پروژه صرف کرده و برای ایجاد اختلال و نابود کردن این سیستمها با حملات سایبری آماده بوده است.
تمرکز فیلم روزهای صفر روی استاکسنت است.
استاکسنت که اولین سلاح سایبری استفاده شده در جهان علیه تاسیسات هستهای ایران به شمار میآید، یک بدافزار رایانهای است که اولینبار در تاریخ 13 ژوییه سال 2010 توسط ضدویروس وی.بی.ای 32 شناسایی شد. این بدافزار با استفاده از نقص امنیتی موجود در میانبرهای ویندوز، با آلوده کردن رایانههای کاربران صنعتی، فایلهای با قالب اسکادا که مربوط به نرمافزارهای WinCC و PCS7 شرکت زیمنس است را جمعآوری کرده و به یک سرور خاص ارسال میکند. براساس نظر کارشناسان شرکت سیمنتک، این بدافزار به دنبال ایجاد اختلال در تأسیسات غنیسازی نطنز بوده است.
استاکسنت ابتدا با اسم رمز "بازیهای المپیک" نامیده میشد که بعدها به نام استاکسنت نامگذاری شد.
این برنامه با هدف راهیابی به درون تأسیسات هسته ای نطنز طراحی شد و سیستمهای خاص کنترل صنعتی مورد استفاده ایران را آلوده کرد. زمانی که این کرم رایانهای سبب آلوده شدن سیستمهای ایران شد، سرعت سانتریفیوژها را بسیار سریع یا کند کرد تا آنها را از کار بیندازد. این درحالی بود که صفحات رایانهای شرایط را طبیعی و عادی نشان میدادند.