ناسا در پی ساخت محل‌هایی قابل سکونت در مریخ برای فضانوردان

به گزارش بولتن نیوز ،  اما با سرنشینانی حدود شش نفر، فضای کپسول اوریون که به اندازه‌ یک خودرو است، برای جای دادن فضانوردان به مدت هفت ماه یا حتی برای هر سفر کوتاه و موقتی به مریخ، کافی نخواهد بود. در عوض، آنها به نوعی محل‌های قابل سکونت اضافی نیاز دارند تا در طول سفر طولانی مدت خود  به فضا در آنجا زندگی کنند، محل‌های مورد نیازی که آنها قادر باشند قبل از قدم گذاشتن برروی سطح مریخ، برای قوی نگه داشتن استخوان‌ها و ماهیچه‌های خود به اجرای تمرینات مورد نیاز بپردازند.

اینکه این محل‌های قابل سکونت از چه چیزی باید ساخته شوند تا به این لحظه مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است و از این رو ناسا خواستار پیشنهاداتی است  تا به عنوان بخشی از فناوری‌های فضایی آن برای اکتشاف و بازبینی همکاری‌ها و مشارکت‌ها باشند. سازمان‌های خصوصی و عمومی به این فراخوان دعوت شده‌اند تا پیشنهادات خود را تا 18 ژوئن به ناسا ارائه دهند، با توجه به اینکه ملزم هستند  تا 13 مه همکاری خود را با این آژانش اعلام نمایند.


این محل‌های قابل سکونت ابتدا باید برروی فضانورانی که به ماه سفر می‌کنند، امتحان شود. ناسا همچنین خواهان نظرات و پیشنهاداتی مبنی برساختن محل‌های قابل سکونت بر روی سطح مریخ  است که فضانوردان بتوانند در آنها زندگی کنند، به طوری که گویا در زمین فعالیت می‌کنند.

طبق گفته جیسون کروزن مدیر بخش سیستم‌های تحقیق پیشرفته ناسا که در بیانیه‌ای نظارت بر مرحله بعدی سفر به مریخ را به عهده گرفت گفت: "ناسا به طور فزاینده‌ای شرکت‌های عمومی و خصوصی را برای گسترش و افزایش قابلیت‌ها و فرصت‌های ممکن در فضا، به کار گرفته است. شرکت‌هایی که  در مرحله بعدی همکار ما هستند در جهت این پیشبرد منابع و راه‌حل‌های خود را ارائه داده‌اند که با این کار آنها در اقتصاد هوا و فضا به یک شریک و همکار واقعی و صادق تبدیل می‌شوند."

    تاکنون برخی پیشنهادات و نظرات احتمالی برای ساخت محل‌های قابل سکونت برروی مریخ برای فضانوردان وجود داشته‌اند که در مسیرسفر آنها به مریخ، مورد استفاده و اجرا قرار خواهند گرفت. یکی از این پیشنهادات امیدوار کننده، طرح استفاده از محل‌های قابل سکونت باد کردنی است که به شکل فشرده پرتاب خواهند شد و سپس درمسیر سفر باز می‌شود.

این پیشنهاد محل قابل سکونت بزرگی را برای فضانوردان فراهم می‌کند که بتوانند در آن زندگی کنند. چنین فناوری هم اکنون در ایستگاه فضایی بین المللی و توسط  شرکت فناوری هوا-فضای Bigelow مورد آزمایش قرار گرفته است.

پیشنهاد بالقوه دیگر، استفاده از ساختار حلقه چرخشی است که جاذبه مصنوعی را برای فضانوران در طول سفر به مریخ فراهم خواهد کرد. این پشنهاد مانع از ضعیف شدن استخوان‌ها و ماهیچه‌های فضانوردان شده و این زمینه را فراهم می‌کند که فضانوردان بتوانند عملیات را بر روی سطح مریخ شروع کنند؛ بدون اینکه کوچکترین اثرات تضعیف کننده که ناشی از گذراندن زمان طولانی در فضا است، به انها برسد.

برای مثال، پس از بازگشت از ایستگاه فضایی بین المللی، فضانواردان به سختی می‌توانستند برروی زمین قدم بردارند. این کار در مریخ که دو سوم جاذبه‌ی زمین را دارد ایده‌آل و مطلوب نخواهد بود. بااین حال، ناسا هنوز هم درباره‌ی استفاده از ساختار حلقه چرخشی در یک فضاپیما اندکی شک و تردید دارد.

جولی رابینسون رئیس و سرگروه محققین ناسا در ایستگاه فضایی بین المللی، در مصاحبه‌‌ای که به تازگی با سایت IFL Science داشت، گفت: "دو مشکل اساسی در این روش وجود دارد. اول اینکه با این روش محل‌های قابل سکونت بزرگ‌تر و سنگین‌تر از آنچه که باید باشند، خواهند بود. وزن اشیاء هرچه قدر سنگین‌تر باشند، سخت‌تر و دشوارتر به مریخ خواهند رسید. برای ماموریت سفر به مریخ  میزان وزن ما محدود شده است. "

وی در ادامه افزود: "مسئله دوم این است که شما باید سیستم‌های مهندسی خود را طوری طراحی کنید که با تمام چیزهایی که زمان را به گردش در می‌آورد سرو کار داشته باشد یا چه اتفاقی می‌افتد زمانی‌که این مکانیزم‌ها قطع می‌شوند؟ در این صورت این سیستم‌ها باید در یک محیط با جاذبه بسیار کم کار کنند. "

بنابراین ناسا هنوز هم درباره بهترین راه برای اسکان فضانوردان در مسیر سفر به مریخ شک و تردید دارد؛ شاید کسی بتواند با ارائه پیشنهادی عملی‌تر و جذاب‌تر در این فراخوان حاضر شود. با این تفاسیر اولین سفر به مریخ تا سال 2030 میسر نیست و در این صورت زمان زیادی برای گذاشتن نکات و مسائل در کنار یکدیگر وجو دارد.

گرچه که تا سال 2030 زمان زیادی باقی مانده، اما ناسا قصد دارد که همین امسال به طرحی جامع و کامل در این‌باره دست پیدا کرده تا هرچه سریع‌تر پروژه به صورت رسمی آغاز به کار کند.

منبع:مجله ی علمی ایران