حمایت از «جعفر پناهی‌ها» برای خط دهی به فیلمسازان جوان است/ جریان حاکم بر سینما دنبال حذف تفکر حاتمی‌کیا است نه «بادیگارد»

گروه فرهنگی-صحبت های روزهای اخیر ابراهیم حاتمی کیا هر چقدر آزار دهنده است و ما را بیشتر با عمق لجاجت های هدفمند دشمنان دوست نمای انقلاب آشنا کرد اما مرا به یاد حرف های یکی دوماه گذشته ابوالقاسم طالبی انداخت که از همان ابتدا گفت فیلمم را به این جشنواره نمی دهم و زمانیکه ترکیب داوران مشخص شد با تاکید بیشتر گفت که «یتیم خانه ایران» را به دست داوری افراد دو پاسپورته نمی دهم.

به گزارش بولتن نیوز،وقتی حرفهای پر درد حاتمی‌کیا را می‌شنوی به خوبی از لحن او می‌توان دریافت که درد او پایمال شدن حق «بادیگارد» در بخش‌های مختلف نیست، او به درستی می‌گوید از این سیمرغ‌ها زیاد دارد و بارها و بارها نشان داده دلبسته تندیس‌ها نیست. می‌دانیم جشنواره فجر انقلاب بر چه اساسی و با چه معیاری بنا شده و قرار بوده پاسدار کدام ارزش‌ها باشد و به همین دلیل است که حاتمی‌کیا فیلم‌هایش را به جشنواره می‌دهد و اگر برای اجحافی که به او شده اعتراض می‌کند، نباید اعتراضش را تنها به پای حق پایمال شده شخصی‌اش بگذاریم. او بخوبی دریافته جریان حاکم بر سینمای ایران که عاشق فرش‌قرمز سینماست و حتی توان کپی کاری و برگزاری درست آنرا نیز ندارد با ترور «بادیگارد» این پیام را به کارگردانان جوان سینمای ایران می‌دهد که دیگر نمی‌خواهیم فیلم‌هایی شبیه «آژانس شیشه ای»، «بادیگارد» و ... ببینیم. 

شاید تند رفته باشم، اجازه دهید یکبار دیگر ترکیب برگزار کنندگان انقلابی‌ترین جشنواره فیلم کشور را بررسی کنیم، رئیس سازمان سینمایی به دستان فردی است که سالها هنرمندان را در کوچه پس کوچه‌های پاریس برای بازدید از فلان موزه و یا گالری می‌برده و در شب‌های هنر ایران که در فرانسه برگزار می‌شده، مولوی می‌خوانده است در حالی که قرار بوده نماینده فرهنگ انقلاب ایران باشد. دبیری جشنواره انقلاب را از آمریکا می‌آوریم و داوری را نیز به دست افرادی می‌سپاریم که پیشتر ابوالقاسم طالبی خبر از دوپاسپورته بودنشان می‌دهد. نگاه و تفکر ترکیب برگزارکنندگان جشنواره امسال بخوبی مشخص می‌کند ما و هر انسان عاقلی از همان ابتدا نباید تصور می‌کرد که آنها «بادیگارد» را ببینند.

آقای حاتمی‌کیا، آنها اگر می‌توانستند به پرستویی هم سیمرغ نمی‌دادند اما نمی‌توانستند تمام «بادیگارد» را بایکوت کنند و می‌دانیم جایزه دادن به بازیگر فیلم و ندیدن فیلمنامه، کارگردانی و ... چه معنایی دارد. جریان حاکم بر سینمای فعلی به درستی می‌داند با ترور «بادیگارد» مسیر این جریان را ترور می‌کند، ترور مسیر بادیگارد حذف جریان انقلابی است که در سوریه از امنیت، شخصیت و حیثیت نظام دفاع می‌کند، جریان حاکم بر سینما امسال با صدای بلند اعلام کرد سینما در دوران پسا برجام جای تفکر ابراهیم حاتمی‌کیا نیست و ایوبی و حیدری با دفاع جانانه از حضور یک فیلم در جشنواره به نویسندگی جعفرپناهی( نامبرده به حکم قوه قضائیه از فعالیت در سینما محروم است) نشان دادند پای تفکر پناهی ها ایستاده‌اند.

این جریان آنقدر بر تصمیم خود مصمم بودندکه حتی با ندیدن «سیانور» شعیبی و «امکان مینا» آخرین اثر کمال تبریزی بر حذف جریان گفته شده تاکید کردند تا محل شبهه‌ای باقی نماند.

دوباره به جملات اول باز می‌گردم و بر هوشمندی و درایت طالبی صحه می‌گزارم و عدم حضورش در چنین جشنواره‌ای را محترم می شمارم اما بخوبی حضور حاتمی‌کیا در فستیوال ده روزه‌ای که از پیش مشخص بود با امثال «بادیگارد» چه خواهند کرد را نیز درک می‌کنم. حاتمی‌کیا بجای آنکه سکوت کند این روزها از هر تریبونی هشدار می‌دهد که حذف بادیگارد مهم نیست بلکه تغییر تفکر و از دست رفتن شاخصه‌هایی که برایشان انقلاب کردیم زجر آور است.

حذف جریان انقلابی از جشنواره انقلاب و سپردن آن به طیف بیگانه با گفتمان انقلاب دردناک و دهشتناک است و نهادهای بالادستی نظام در حوزه فرهنگ و هنر باید به این موضوع ورود کنند و الا در آینده‌ای نه چندان دور شرایط به شدت اسفبارتر از امروز خواهد بود.