برخی خبرها نشان از احتمال سفر رئیسجمهور چین به ایران دارد. سوالی که در این رابطه مطرح میشود، اما و اگرهای رابطه ایران با شریکی است که ایران را در زمان تحریم کنار نگذاشت اما همیشه بحثبرانگیز بوده است. آینده نفتی این دو کشور چگونه پیشبینی میشود؟
از نگاه خیلی از کارشناسان اقتصادی، چین همیشه یکی از شرکای استراتژیک نفت ایران بوده است. این مساله در زمان تحریم شکل جدیتری به خود گرفته بود و حالا به نظر میرسد که نوع دیگری از این همکاری میان ایران و چین در حال شکلگیری است. این در حالیست که با اجرایی شدن برجام به نظر میرسد ایران فرصتهای دیگری به غیر از چین را هم پیشرو خواهد داشت.
به گزارش بولتن نیوز، آنطور که خبرها نشان میدهد، رئیسجمهور چین ابتدای بهمن ماه برای مذاکره با مقامات ارشد، وارد ایران میشود. همین مساله، سوالها در مورد همکاری نفتی میان ایران و چین را بیشتر از قبل به میان میآورد.
به گزارش اقتصادنیوز، آنطور که بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران بارها اعلام کرده است، چین شاید شریک تجاری و نفت ایران باشد اما ایران هیچ عقد اخوتی با ایران کشور نبسته و همکاریهای دو طرفه با بررسی و مذاکره صورت میگیرد.
با این حال، بازارهای چین همیشه جذابیتهایی برای نفت ایران داشته است. از جمله مسالهای که حمید حسینی، عضو اتاق بازرگانی ایران به آن اشاره میکند و میگوید که چین از این منظر میتواند فرصتی برای نفت ایران باشد. وی به اقتصادنیوز میگوید: « ایران در حوزه نفت خام بازارهای بسیاری از جمله هند، آفریقای جنوبی و دیگر کشورها را در اختیار دارد که میتواند در پساتحریم به سمت آنها برود اما در حوزه میعانات گازی بازارها محدود به چند کشور از جمله چین، ژاپن، کره و امارات میشود و به همین خاطر همکاری ایران با چین میتواند راهگشا باشد.»
حسینی در این رابطه از فرصتهای چین در نفت ایران میگوید:«قاعدتا چینیها میتوانند بعد از تحریم هم شریک خوبی برای ایران باشند، چرا که برخی شرکتهای بزرگ این کشور به دلیل تحریم از همکاری با ایران کنار رفته بودند یا همکاری خود را به حداقل رسانده بودند.»
وی تاکید میکند که « چین بزرگترین واردکننده نفت خام است که میتواند همکاریهای خود در این زمینه را با ایران بالا ببرد. برهمین اساس به نظر میرسد که یکی دو شرکت به صورت جدی وارد مذاکره با ایران شدهاند تا خرید نفت خام خود را از ایران بالا ببرند.»
ورود دوباره و جدیتر چین به عنوان یک شریک نفتی که در زمان تحریم نیز روابط خود با ایران را قطع نکرده بود، حتی بعد از مذاکرات اولیه برجام نیز خود را نشان داد به گونهای که ایران با چین نیز مذاکراتی برای پساتحریم انجام داده بود.به نظر میرسد ورود رئیسجمهور این کشور به ایران را باید آغازی برای فصل جدید روابط دوجانبه دانست؛ روابطی که میتواند مانند زمان تحریم، برای دو طرف راهگشا باشد.