عاشق آبی در راه آهن
هنوز پشت لبش سبز نشده بود که علی داناییفر فقید او را در تیم کوروش به جام ارتشبد خاتم فرستاد. آنقدر درخشید که یک لباس آبی برایش کنار گذاشتند اما مشکلات خانوادگی او را از فوتبال دور کرد تا وقت سربازی رسید. حضور در تیم سرباز و درخشش در این تیم او را به راه آهن رساند. یک بار به شدت مصدوم شد اما آنقدر پرانگیزه بود که برگشت.
تکنیک و هوش سرشارش او را به ستاره اول تیم بازیکنساز پایتخت تبدیل کرد. همه جای زمین بازی میکرد و عجیب اینکه اصلا خسته نمیشد. میدرخشید اما قلبش جای دیگه بود، توی پیراهن آبی. برای رسیدن به این عشق فقط یک فرصت لازم داشت. سال ۴۸، اولین تقابل راه آهن و تاج در رقابتهای باشگاههای تهران. آن طرف اکبر افتخاری سلطان سمت چپ تاج بود. لقب بهترین چپ پای ایران و آسیا آن روزها به کسی جز افتخاری نمیآمد. اکبر جوان راه آهن اکبر بزرگ تاج را مغلوب کرد. میگویند کاشتهای که آن روز کارگرجم به تاج زد بهترین گل آن سال فوتبال ایران بوده.
رایکوف، تاج، افتخار
زدراکو رایکوف یکی از بزرگترینها در تاریخ فوتبال ایران است. آنقدر بازیکن و مربی ساخت که نامش در صفحات طلایی تاریخ ثبت شد. وقتی به تاج آمد کارگرجم یکی از اولین خریدهایش بود. رایکوف بزرگ کارگرجم را مثل الماسی تراشید و به بهترین مدافع ایران در روزگاری تبدیل کرد که عصر طلایی مدافعین بود.
قهرمانیهای متعدد در باشگاههای تهران و جام منطقهای با قهرمانی در جام تخت جمشید تکمیل شد. در فینال جام منطقهای سال ۴۹ برای تاج گل زد و خودش را به آسمان دوخت. در روزهای پرشکوه فوتبال باشگاهی در ایران عجیب میدرخشید.
سال ۵۲ به قدری خوب بود که در حضور غولهای آن دوره جایزه توپ طلای فوتبال ایران را تصاحب کرد.
تیم ملی، بزرگی اکبرآقا
پرویز دهداری بزرگ اولین نفری بود که او را به تیم ملی دعوت کرد. یک بار با تیم ملی در سئول کره جنوبی را برد و بعد از آن چپ تیم ملی را غرق کرد. در بهترین تیم تاریخ فوتبال ایران یکی از مهمترینها بود. در جریان مسابقات مقدماتی جام جهانی ۷۴ مقابل سوریه در دمشق، دقیقه ۸۲ برای تیم ملی گلزد و نامش را کنار گلزنهای قهار آن تیم ثبت کرد. یکی از ستونهای اصلی تیمی بود که کرهشمالی را شکست داد و راهی المپیک ۷۲ مونیخ شد.
پایان!
روزگار، فوتبال و بیمهری حتی اگر اکبر کارگرجم هم باشی سراغت خواهد آمد. پایان جام چهارم تخت جمشید، پایان دوره پرشکوه مدافع ریزنقش و فوقالعاده تاج بود. در ۳۲ سالگی مجبورش کردند کفشهایش را بیاوزید و کم کم از فوتبال دور شد. امروز هم حتی در قحطالرجال چپ ایران کسی سراغ آقای اعجوبه را نمیگیرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com