فریب یا واقعیت

به گزاش بولتن نیوز،روزنامه رأی‌الیوم در مقاله‌ای در ستون «سخن سردبیر» به‌قلم «عبدالباری عطوان» نوشت: این روزها، عربستان سعودی با معضل بزرگی به‌نام برگزاری نشست گروه‌های معارض سوری مواجه است. در این نشست اعضای هیئت مذاکره کننده با هیئت دولت سوریه درباره ماهیت مرحله انتقالی و دولتی که باید آن را مدیریت ‌کند و نیز اختیاراتی که باید داشته باشد، مذاکره خواهد شد.

در نشست گسترده شنبه گذشته «وین» که با مشارکت بیش از ۱۷ وزیر خارجه از جمله «جان کری» و «سرگئی لاوروف» وزیران خارجه آمریکا و روسیه برگزار شد، عربستان به انجام این مأموریت دشوار مأمور شد.

بدون شک ماموریتی که برعهده عربستان سعودی گذاشته شود برای اینکه موفق شود نیازمند دو راهبرد اساسی است .

1- ایجاد شکاف میان محور ایران و روسیه؛  از همان روز اولی که روسها وارد سوریه شدند و محکم بر مواضع خود برای مبارزه با تروریستها ایستادند در سطح میدانی، رسانه های غربی با هدایت اربابانشان یک محور را در چهارچوب استراتژی رسانه ای خود تعریف کردند و این استراتژی این بود که حملات روسها را متمرکز بر منابع غیر نظامی ونه تروریستها نشان دهند .

همزمان با بزرگنمایی تعداد شهدای دفاع از حرم ایران در سوریه تلاش کردند تلاشهای ایران را در سوریه شکست خورده عنوان کنند، ولی واقعیت این است که ائتلاف جدید در سوریه به اندازه تمام سالهایی که ائتلاف غربی شروع بکار کرده موفق بوده است .

پیشرویها و هدف قرار گرفتن منابع مالی یا همان منابع نفتی داعش توسط روسها و بالابردن مشاوره های نظامی جمهوری اسلامی ایران  کمک کرده است گروههای تروریستی و تکفیری نه تنها منابع لجستیک خود را از دست بدهند بلکه بر روی زمین با شکست های بزرگی روبرو شوند و قطع یقین این چیزی نیست که باب طبع غربیها باشد.

حملات تروریستی پاریس و مالی هم نشان داد که عدم توجه جدی غرب به پدیده تروریسم از یک سو و از سوی دیگر استراتژی منفعت طلبانه آنها حتی از گروههای تروریستی،  سبب شده است جهان امروز خطرناک تر از هر زمانی برای مردمانش باشد.

سیاست رسانه ای وجود اختلاف بین ایران و روسیه در حقیقت بجز در فضای رسانه ای وجود خارجی ندارد چون اگر غیر از این بود بر روی زمین نمود پیدا می کرد. اما نه تنها این نمودها وجود عینی ندارند بلکه در مقابل می بینیم که مواضع محکم ایران و روسیه سبب عینی شدن نمادهای همکاری ائتلاف غربی با تروریستها در سوریه شده است. لذا دیدیم که هفته گذشته در اجلاس جی 20 روسیه با اشاره به حمایت برخی کشورهای جی 20 آب پاکی روی ائتلاف غربی ریخت که این کشورها خود بخشی از پدیده تروریسم هستند و قابل اعتماد نیستند.

برنامه سفر پوتین به تهران نیز نشان می دهد که محور روسیه و ایران کاراتر از هر زمانی در فکر بازگرداندن بالانس سیاسی به نفع مردم سوریه در این کشور و خارج از این کشور است.

تقسیم وظایف بین محور ایران و روسیه برخلاف نقش های متضاد ائتلاف غربی که پوتین در اجلاس جی 20 به بخشی از آن اشاره کرد در سوریه وارد مراحل جدی تر می شود که قطع به یقین این پیام خوبی برای غربی ها و هم پیمانانشان در منطقه نیست که در تلاش بر تحمیل الگوهای خارجی بر مردم سوریه هستند. از این رو اختلاف بین ایران و روسیه محور رسانه ای آنها قرار می گیرد تا شاید بتوانند در این فضا تجربه عربستان هم به سان قطر و ترکیه با شکست روبرو نشود.

2- محور دیگر این است که مقامات غربی در حال اطمینان دادن به شرکای خود در منطقه بر این اساس هستند که روسیه و ایران بر سر رئیس جمهوری سوریه مصالحه خواهندکرد . سوال این است که آیا ایران و روسیه  در تمام 5 سال گذشته که از دولت سوریه در مقایل تروریستها حمایت کردند اکنون با رفتن به نشست وین سیاست خود را تغییر خواهند داد؟ آیا اگر سیاست ایران و روسیه مصالحه بر سر رئیس جمهوری سوریه بوده است چرا این 5 سال مقاومت کرده و به قول رسانه های خارجی و عربی در حال قربانی دادن در سوریه هستند؟ آیا تجربیات پاریس و مالی نشان دهنده شکست سیاستهای روسیه و ایران بوده است که بخواهند در سیاست خود تجدید نظر کنند یا شکست سیاستهای غرب در ایجاد برزخ سوریه بوده است ؟ پس چه کسی باید مصالحه کند؟ محور غرب و یا محور ایران و روسیه؟

پیامدهای تروریسم افراطی که ایران و روسیه در این سالها در مورد آن هشدار دادند امروز دامن خود کشورهای غربی و عربی را گرفته است و این آنها هستند که باید در خصوص سوریه شفاف عمل کنند؟ نمی شود فضای مرزهای کشورهای عضو ائتلاف غربی از ترکیه گرفته تا آلمان و غیره در اختیار تقویت تروریستها باشد و دم از تغییر مواضع رقبا بزنند؟

مصالحه زمانی روی می دهد که گروه یا کشوری احساس شکست در سیاستهای اتخاذی خود بکند، آیا امروز ایران و روسیه شکست خورده اند یا بیشتر از هر زمانی این محور غربی است که زمین گیر شده است؟ پس هدف این کشورها چیست؟

پاسخ بسیار ساده است، آنها در تلاش برای کاستن از نقش ایران و روسیه در سوریه از یک سو و از سوی دیگر کمک به عربستان سعودی برای متحد کردن معارضین به اصطلاح سوری می باشند ولی باید تاکید کرد که سیاست ایران  و روسیه نه تنها عقب نشینی از مواضع نیست بلکه دفاع از حقانیت مردم سوریه است، مردمی که باید خودشان سرنوشت خویش را رقم بزنند. با کنار زدن مردم اصلی سوریه و آوردن عناصر از خارج نمی توان برای منطقه نسخه پیچید و این چیزی نیست که مردم سوریه از غرب  و حتی ایران و روسیه بپذیرند.