فیلم های مستند؛ عرصه ای برای شناسایی پتانسیل های شهرستانی

به گزارش بولتن نیوز، به نقل از ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، در این نشست مازیار فکری ارشاد اظهار داشت: یکی از مشکلات بخشی از مستندهای این دوره داشتن ساختار تلویزیونی مستندهاست. نکته ای که باید توجه داشت آثار مستند برای پخش بر روی پرده عریض نیاز به داشتن قالب سینمایی دارند.

علیرضا حسینی دیگر منتقد حاضر در جلسه نیز به انجمن سینمای جوان بابت اهمیت به فیلمسازان شهرستانی تبریک گفت. اهمیتی که در اثر آن امروز فیلم های بسیار مناسبی در جشنواره دیده می شود.

«می لا دو» فیلمی است که به گفته علیرضا حسینی یک نهاد اجتماعی به نام شهرک حصیرآبادِ اهواز مورد توجه قرار می دهد. او پس از ارائه توضیحاتی توسط سازنده فیلم، فاطمه طوسی، حسینی اظهار داشت: «در ابتدا انتظار داریم تا فیلمی سرشار از ناهنجاری های اجتماعی را ببینیم اما شروع خوب فیلم ما را از ادامه تماشای مستند نمی ترساند. به گونه ای که با مردم حصیرآباد دوست و هم درد می شویم. فیلم شریفی است که کارگردان سعی نکرده تنها سیاهی ها را ببنید.»

فیلم «خواهرم محدثه» ساخته عاطفه محرابی داستانی دارد درباره خواهر دختری که در یک سانحه دچار آسیب دیدگی می شود. اما به گفته شیرین برق نورد، منتقد حاضر در جلسه، این فیلم به صورت یک مستند گزارشی تهیه نشده است و دارای لایه های بسیاری است.

عاطفه محرابی، سازنده این مستند، اظهار داشت: « درباره ایده فیلم به من هشدار افتادن در ورطه یک گزارش صرف تصویری داده می شد. بنابراین شاید به دلیل حس عذاب وجدانی که احساس کردم خواهر محدثه ممکن است داشته باشد، از نگاه او فیلم را روایت کردم.»

فکری ارشاد در باره این فیلم اظهار داشت: ریتم کند فیلم را با ایجاد کنتراست یعنی دادن سرعت بیشتر به ریتم درونی فیلم می شد متعادل کرد که در تدوین مجدد قابلیت اصلاح شدن دارد.

کارگردان فیلم «سفر به موگادیشو» در جلسه حضور نداشت که کار را برای نقد این فیلم مشکل می ساخت. اعتقاد بر مستند گزارشی بودن این فیلم زیاد بود. حسینی در این باره اظهار داشت: مستند گزارشی هم یکی از رویکردهای سینمای مستند است. فیلمی که شاید به آثار جنگ پرداخته اما انتظار بود فیلمی درباره جنگ ببینیم.