عاطفه صالحی: طراح لباس باید به اندازه فیلمساز جامعه را بشناسد

عاطفه صالحی در رشته طراحی پارچه و لباس دانشگاه آزاد یزد تحصیل کرده و چند مجموعه مانتو را در سیرجان و شیراز نمایش داده است. او در گفت و گو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: برای گروه سنی 20 تا 30 سال به طراحی مانتو پرداختم و در هر مجموعه به شیوه متفاوتی کار کردم. در اولین مجموعه ابتدا پارچه‌های مورد نظرم را تهیه کردم و بر اساس آنها به طراحی مانتو پرداختم. در مجموعه دوم ابتدا طراحی لباسها را انجام دادم و بعد به دنبال پارچه مناسب آنها رفتم اما به سختی توانستم پارچه مناسب را تهیه کنم.

صالحی افزود: در این کارها از سوزن‌دوزی و ترکیب چرم و پارچه استفاده شده بود و مورد توجه بینندگان قرار گرفت. طرح‌های گرافیکی سپیده پولادسنج را روی لباس آوردم تا ترکیب‌های جدیدی روی آن ایجاد کنیم. مردم از لباس‌های طراحی شده خیلی استقبال می‌کنند و کارهایی را که در گالری‌ها نمایش دادیم می‌پسندیدند. با وجود این در شهرهای کوچک هنوز مشکلات زیادی برای طراحان وجود دارد و امکان عرضه آثار فراهم نمی‌شود.

او با بیان اینکه کار خود را در زمینه طراحی لباس تئاتر ادامه داده است گفت: موضوع پایان‌نامه من بررسی چگونگی انتقال مفاهیم توسط طراحی لباس در سینما بود که با راهنمایی مجید میرفخرایی انجام شد. بعد از آن وارد حوزه فیلم و تئاتر شدم و چند فیلم کوتاه ساختم و برای چند نمایش که در یزد اجرا شد طراحی لباس انجام دادم.

صالحی ادامه داد: پیش از اینکه به پایان‌نامه بپردازم برای یک پروژه دانشگاهی به بررسی فیلم‌های ایرانی که جایزه بهترین طراحی لباس را در طول 5 سال دریافت کرده بودند پرداختم و متوجه شدم بیشتر برنده‌ها فیلم‌های تاریخی بودند. به نظر می‌رسد در فیلم‌های تاریخی بیشتر به طراحی لباس توجه می‌شود و جایزه هم به لباس‌های پرکار اهدا می‌شود.

صالحی افزود: در پایان‌نامه خود به بررسی رنگ‌ها، تاثیر خطوط و... پرداختم چون همان‌طور که این نکات در لباس‌های معمولی اهمیت دارند در لباس فیلم هم تاثیرگزار هستند. علاوه بر این در بخش عملی برای یک فیلم کوتاه که دارای دو بخش تاریخی و معاصر بود به طراحی لباس پرداختم و در هر بخش 3 لباس طراحی کردم که در ساخت فیلم مورد استفاده قرار گرفت. توجه به اجزای لباس مانند یقه، آستین، کلاه و... در طراحی لباس فیلم اهمیت زیادی دارد و لباس باید از نظر اجتماعی با جامعه‌ای که بستر فیلم است هماهنگ باشد.

او با اشاره به اینکه امروزه در بیشتر فیلم‌ها از لباس خود بازیگران استفاده می‌شود افزود: فیلم‌های معاصر زیادی هم هستند که برای آنها طراحی لباس انجام می‌شود و حتی اگر طراحی لباس انجام نشود، به یک طراح لباس نیاز است که لباس‌ها را هماهنگ کند و روی آنها نظارت داشته باشد.

صالحی ادامه داد: یک طراح لباس هم به اندازه فیلم‌نامه‌نویس و فیلمساز باید جامعه را بشناسد و به پوشش مردم دقت کند. وقتی یک کاراکتر خاص در فیلم هست طراح لباس باید به افراد مشابه او و نحوه لباس پوشیدن آنها در جامعه توجه کند. ممکن است ما یک روسری گلدار را با هدفی برای شخصیت فیلم در نظر بگیریم اما این طراحی باید با کاراکتر او تناسب داشته و مشابه واقعی داشته باشد. طراحی لباس هم باید مانند طراحی دکور، نور، صدا و... در راستای فیلم باشد، زیاد در چشم نباشد و به رخ بیننده کشیده نشود.

این طراح جوان که دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی است افزود: طراح لباس باید اطلاعات کافی در مورد سینما و تئاتر داشته باشد و با شخصیت‌پردازی آشنا باشد. من وقتی فیلم‌نامه می‌نویسم در کنار شخصیت‌ها به لباس آنها هم فکر می‌کنم. برای طراح لباس نزدیک شدن به شخصیت‌ها به کار او کمک می‌کند.

صالحی ادامه داد: طراحی لباس تئاتر جای خلاقیت بیشتری دارد و با توجه به متن نمایش می‌توان در لباس اغراق کرد و طراحی را به رخ کشید. البته لباس تئاتر علاوه بر ظاهر خود باید راحت باشد تا بازیگر به راحتی بتواند حرکت کند. در طراحی لباس جامعه هم می‌توان خلاقیت به خرج داد و در عین حال باید به شرایط جامعه، کاربردی بودن لباس، پارچه و... توجه کرد. اما به نظر من سینما از همه مهم‌تر است چون ممکن است یک لباس معمولی به نظر برسد اما انتقال دهنده مفاهیم است و چون تاثیر زیادی روی شخصیت‌سازی دارد طراحی آن از حساسیت زیادی برخوردار است.