تندروهای آمریکایی به دنبال توقف دستاوردهای توافق

به گزارش بولتن نیوز، این استاد روابط بین الملل دانشگاه هاروارد با انتشار مقاله ای در نشریه 'فارین پالیسی' نوشت: حتی افراد منطقی در واشنگتن هنوز از بازدارندگی تهران سخن می گویند و به همین دلیل است که آمریکا در آستانه از دست دادن یک فرصت کمیاب است.

وی در این مقاله به رخدادهای پس از تصویب توافق هسته ای در آمریکا پرداخت و افزود:به دلایل مختلف نگران تصویب و اجرای این توافق نیست و حتی از بابت پایبندی ایران به این توافق هم نگرانی ندارد چرا که این توافق منافع هر دو طرف گفتگو را تامین می کند.

والت با بیان اینکه نگران چیزهای دیگری است،افزود: نگرانی من از این است که تندروهایی که در ایران، آمریکا و اسراییل نتوانستند این توافق را نابود کنند، اکنون تمامی توجه خود را صرف این هدف می کنند که مطمئن شوند این توافق دستاوردهای سیاسی گسترده تری نداشته باشد.

این تحلیلگر سیاسی آمریکایی نوشت: این گروه ها، به جای استفاده از این توافق بعنوان گام نخست حرکت به سمت یک رابطه صمیمی تر و شبه تجاری، تلاش خواهند کرد مناسبات ایران و آمریکا را به روش های دیگری مسموم کرده و کاری کنند که جنگ سرد بین تهران و واشنگتن برای همیشه ادامه پیدا کند.

استاد دانشگاه هاروارد افزود: (به نظر می رسد) اهمیتی ندارد که ایرانی های جوان تر، خواهان تماس بیشتر با غرب (بویژه آمریکا) هستند. این هم اهمیتی ندارد که ایران و آمریکا منافع مشترکی دارند که دو مورد آن دشمنی با داعش و طالبان است.

وی اضافه کرد: به این واقعیت هم توجه نمی شود که روسیه، چین و متحدان اروپایی ما، در حال آمادگی برای آغاز معامله با ایران هستند تا از این راه به منافع مادی و نفوذ بر جریان امور دست یابند. این واقعیت نادیده گرفته می شود که ایالات متحده اگر مناسبات دیپلماتیک با ایران داشته باشد، از اهرم های بیشتری در رابطه با دیگر کشورهای خاورمیانه برخوردار خواهد بود و حتی به این احتمال فکر نمی شود که مناسبات بهتر با ایران، بدور از بزرگنمایی، ممکن است دلایل خوبی به این کشور بدهد که فعالیت هایی را که آمریکایی ها با آن مخالفند- همچون حمایت از گروههای رادیکال در جاهای مختلف- کاهش دهد.

والت تصریح کرد: کوتاه سخن اینکه، این خطر واقعی وجود دارد اکنون که یک توافق سالم بدست آمده است، ایالات متحده این فرصت را از دست خواهد داد- نگفتم یک امر مسلم را گفتم یک فرصت را- که در مناسبات عمیقا مشکل دار خود با ایران، چرخشی را بوجود آورد.

این استاد دانشگاه هاروارد آمریکا گفت: حتی حامیان پابرجا و سخنور این توافق – همچون همکارم نیکلاس برنز- هم با تاکید بر نکاتی از جمله اینکه آمریکا هنوز هم باید برای بازدارندگی ایران به سختی تلاش کند، به همان مسیری که اشاره کردم، گرایش نشان می دهند. من این نگرش را درک می کنم اما اینکه چنین مساله ای را به اولویت اول تعامل آینده مان با ایران تبدیل کنیم- حتی در شعار- بدگمانی های تهران به انگیزه های آمریکا را تقویت می کند و الگوی بی اعتمادی را که برای چند دهه، بر مناسبات ایران و آمریکا سایه افکنده، همچنان در مدار نگه می دارد.

والت تصریح کرد: ببینید، هیچکس نباید درباره موانع یک بده بستان معنی بخش با ایران ساده انگاری کند یا نسبت به مواردی که منافع ما در کشاکش می افتد، بی توجه باشد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: همچنین دفعه بعد که کسی درباره نقش این کشور بعنوان 'بزرگترین صادرکننده تروریسم' حرف های دهن پرکن زد، به او یادآوری کنید که همین آمریکای عاشق صلح، در سالهای اخیر، کارهای بدتری برای بی ثبات کردن خاورمیانه انجام داده است که سرچشمه آنها هم تهاجم کورکورانه به عراق در سال 2003 بود، فرایندی که گروههای تروریستی را تولید کرد.

وی گفت: در ماهها و سالهای پیش روی، مخالفت با یک مناسبات بهتر با ایران، از همان افراد و سازمان هایی شنیده خواهد شد که جنگ علیه توافق هسته ای را رهبری می کنند یعنی، اسراییل و عناصر تندرو لابی اسراییلی. سخن گفتن آشکار درباره تاثیر این لابی بر سیاست خاورمیانه ای آمریکا، یک تابو بود اما از این پس چنین نخواهد بود.

والت افزود: یک دلیل این دگرگونی آن است که هر شهروند آگاهی باید کر و کور و لال باشد تا نبیند که اصلی ترین مخالفت سازمان یافته با این توافق از ناحیه سازمان های اصلی این لابی می آید یعنی آیپکAIPAC، وینیپWINEP، ینساJINSA، اف.دی.دیFDD، زوآ ZOA، کنفرانس روسای جمهوری و غیره که همگی زیر چتر حامیان مالی طرفدار اسراییل یعنی افرادی همچون مایکل اشتاین هارت و شلدون آدلسون. جی استریت و دیگر سازمان های صلح طلب طرفدار اسراییل از این توافق حمایت می کنند و همینطور روشنفکرانی چون پیتر باینارت و جمع کثیری از یهودیان آمریکایی.

این استاد دانشگاه هاروارد گفت: با این حال، بزرگترین و موثرترین سازمان های طرفدار اسراییل تا حد مرگ پای مخالفت با این توافق مانده اند. اگر مخالفت های مدام اینها نبود، گفتگوها بر سر این توافق آسان تر می شد و کنگره هم در موضع مخالفت با آن قرار نمی گرفت.

نویسنده این مطلب تصریح کرد: شکست محتمل این لابی به ما یادآور می شود که آیپک و دیگر سازمان های مشابه آن، در واقع سیاست خاورمیانه ای آمریکا را کنترل نمی کنند. هیچ گروه لابی گری نمی تواند همه جنگ ها را ببرد- نه آیپک و نه بیگ فارما و نه حتی انجمن ملی سلاح، بویژه زمانی که بحث جنگ و صلح مطرح است. گمانم بر این است که سران بسیاری از این سازمان های تندرو می دانند که در حال باختن این دور هستند اما اینکه به جنگ شان ادامه می دهند به این خاطر است که جریان پول از طرف حامیان همچنان برقرار بماند و دولت و دیگر حامیان توافق را مجبور کند 24 ساعته برای موفقیت آن تلاش کنند.

والت اظهار داشت: آیپک و بقیه، حتی اگر هم بدانند که این دور را می بازند، می خواهند سیاستمداران را از هماوردی دوباره با آنان دلسرد و خسته کنند. اشتباه نکنید، همین افراد و سازمان ها متعهد هستند تضمین کنند که مناسبات ویژه با اسراییل گزندی نبیند و اینکه دولت آمریکا نتواند از اهرم خود برای فشار بر اسراییل در زمینه سیاست شهرک سازی و دیگر فعالیت هایی که منافع آمریکا را تهدید می کند، استفاده کند. این هدف تامین می شود اگر توافق هسته ای در پایان مهلتش ساقط شود– یا حتی پیش از آن هم اگر بشود که بهتر. آخرین خواسته این لابی هم یک آمریکایی است که تقریبا با هر کشوری در خاورمیانه سرشاخ باشد و هیچ 'رابطه ویژه ای' با هیچ یک از آنها نداشته باشد.

این استاد دانشگاه هاروارد گفت: اینطور به نظر می رسد که اوباما، این دور را برنده شده چرا که تیم مذاکره کننده اش، یک توافق را به سرانجام رسانده است اما چالش بزرگتر بر سر آینده جهت گیری سیاست خاورمیانه ای آمریکا، تازه در حال آغاز شدن است.