«آلیس در سرزمین عجایب»: رویاپردازی معصومانه یا توهمات یک معتاد؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران، «آلیس در سرزمین عجایب» از لوئیس کارول در حالی صدو‌پنجاه ساله شد که تا به امروز همیشه مورد توجه کودکان بوده است.

فیلم‌های زیادی نیز بر اساس این داستان موفق ساخته شده که می‌توان به «آلیس» محصول کمپانی دیزنی د سال 1951 و یا «آلیس» به کارگردانی «تیم برتون» در سال 2010 اشاره کرد.

علاوه بر فیلم‌های ساخته شده، تعداد بی‌شماری بازی‌ رایانه‌ای و وسایل بازی در شهر بازی نیز بر اساس خیال‌پردازی‌های این داستان طراحی شده‌اند.

اما برخی معتقدند «آلیس در سرزمین عجایب» روایتی ساده از رؤیای کودکانه نیست.

به گفته پرفسور ویل بروکر استاد دانشگاه کینگستون لندن، تا کنون تفسیرهای متفاوتی از این داستان ارائه شده است. در دهه سی میلادی، «آلیس در سرزمین عجایب» بیشتر از جنبه روانکاوی مورد نقد و برسی قرار گرفت. اکثر خوانندگان این اثر را داستانی غیر واقعی، زیبا و ساده تصور می‌کنند در دهه 60 میلادی، منتقدان و خوانندگان از زاویه دیگری به این کتاب پرداختند و احتمالی بر اعتیاد کارول به مواد مخدر و داروهای روان گردان مطرح شد.

افرادی که سابقه استفاده از حشیش و یا قرص ال اس دی را داشتند،‌ تجربیات خود پس از مصرف این گونه مواد را مشابه با رویاپردازی‌های کارول در داستان می‌دیدند، از این رو به نظر آن‌ها نویسنده این کتاب به نوعی به زبان آن‌ها سخن گفته بود.

در دهه 90 میلادی، جامعه انگلستان درگیر هراسی اخلاقی نسبت به آزار جنسی کودکان بود. در نتیجه، روابط کارول با «آلیس» واقعی زندگی‌اش که دختر یکی از دوستان وی بود،‌ مورد بررسی موشکافانه قرار گرفت.

اما این نظرات دوام چندانی نداشتند و بیشتر زاییده جو حاکم بر جامعه آن زمان بود، چرا که بنا بر اظهارات زندگی‌نامه نویسان،‌ کارول در واقع زندگی مرتاضانه‌ای داشته است.

پرفسور ویل بروکر خود نیز این داستان را یک رؤیا پردازی ساده و بی غل‌وغش کودکانه دانسته و دیگر تحلیل‌ها را حاصل تفکرات جامعه انگلستان و تلاش مردم این کشور برای خلق پیشینه‌ای عجیب برای هر فرد، می‌داند.

همزمان با صد‌و‌پنجاهمین سالگرد این کتاب اداره پست انگلستان در اقدامی جالب، مجموعه تمبری با تصاویری از داستان آلیس منتشر کرد.