شهرداری جا زد نمی توانیم معجزه کنیم

همچنین تأمین محل و امکانات اولیه مورد نیاز اردوگاه ها نیز به عهده شهرداری گذاشته شد.

براساس این مصوبه سازمان بهزیستی هم موظف به تحویل گرفتن این افراد و اسکان آنها در مکان مناسب و ارائه آموزش های لازم به آنها شد.

مسئولیت حمایت و هدایت گمشدگان و نیازمندان بر عهده کمیته امداد امام خمینی(ره) و ارائه آموزش های تخصصی و فراهم کردن شرایط اشتغال نیز بر دوش وزارت کار گذاشته شد.

گرمخانه ها و سامان سراهای ویژه زنان و مردان و همچنین مراکز وی‍ژه کودکان دختر و پسر ازجمله مراکز اسکان موقت شهرداری است که مددجویان جمع آوری شده از شهر را با توجه به شرایط شان به یکی از این مراکز منتقل می کند. گرمخانه ها البته پذیرای در راه ماندگان و افراد بی سرپناه یا جویای کار است که عمدتا از دیگر شهرها به تهران آمده اند. خودروهای گشت همراه با مددکار و پلیس در قالب فعالیت 24ساعته مناطق مختلف تهران را تحت پوشش قرار داده و تمرکز اصلی شان بر مناطق آسیب خیز است.

طبق آمار به دست آمده در یک شبانه روز حدود 120نفر در ماه های گرم سال و بالغ بر 150نفر در ماه های سرد جمع آوری می شوند. سامان سرای لویزان اقامتگاه موقتی است که زنان معتاد، متکدی و کارتن خواب را در خود جای می دهد. زنانی که شرایط ویژه دارند در سامان سرا نگهداری شده و قاضی در موردشان تصمیم گیری می کند.

تعدادی از آنها به میان خانواده شان باز می گردند و آنها که از این موهبت محرومند با حکم دادگاه باید روانه بهزیستی شوند، تعداد دیگری از این زنان هم فقط یک شب را مهمان سامان سرا هستند.



*تبدیل سامان سرا به سالن انتظار بهزیستی

اکنون 28 نفر از مددجویانی که در سامان سرای لویزان حضور دارند حکم انتقال به بهزیستی دریافت کرده اند اما بعد از گذشت یک سال همچنان درانتظار به سر می برند؛ آن هم در سامان سرایی که برای اسکان موقت طراحی شده و پاسخگوی نیازهای متعدد مددجویان نیست.

صدیقه پورجعفر سرپرست سامان سرای لویزان به همشهری می گوید: «مشکل بهزیستی دستورالعمل قدیمی و متعلق به 20سال پیش آنهاست که با شرایط امروز همخوانی ندارد.

آسیب های اجتماعی دهه 70با 90تفاوت بسیاری پیدا کرده آن زمان میانگین سنی بین 40تا 50بود اما الان این میانگین بسیار پایین آمده و حتی نوجوان 15ساله هم گاهی دیده می شود دیگر اینکه برخی از این موارد مبتلا به ایدز یا هپاتیت هستند اما در دستورالعمل قدیمی بهزیستی این موارد دیده نشده است. قاضی نیز با بررسی شرایط مددجو حکم انتقال او به بهزیستی را می دهد اما بهزیستی یا آنها را نمی پذیرد یا با نامه نگاری های متعدد و صرف زمان بسیار طولانی پذیرای این مددجو ها می شود.»

شهرداری و سازمان بهزیستی سال گذشته اعلام کردند حدود 700 نفر از 15هزار کارتن خواب تهران زن هستند که میانگین سنی شان هم نسبت به سال های قبل بسیار کاهش یافته است. طبق اعلام سازمان رفاه، خدمات و مشارکت های اجتماعی از مجموع افراد جمع آوری توسط گشت های این سازمان در سال 93، 30درصد زنان بوده اند که این میزان در سال 89حدود 15درصد بوده است.

مشاور امور بانوان مدیرعامل سازمان رفاه و خدمات اجتماعی شهرداری معتقد است حلقه مفقوده ای در این میان وجود دارد و باید سیستم دیگری بعد از شهرداری باشد تا افراد بعد از ترخیص، توانمندی هایی کسب کنند تا دوباره دراین چرخه نیفتند. «مددجویی که از اینجا خارج می شود هنوز با مشکلات زیرساختی مانند شغل و خانواده روبه روست و ناخودآگاه بازهم دراین چرخه قرار می گیرد باشرایطی بدتر از قبل و زمانی که دوباره درسیستم شهرداری قرار می گیرد به بیماری های گوناگونی هم مبتلا شده است.»

سامان سرای لویزان مختص زنان آسیب دیده است، اما زنان مطلقه که به تکدی گری و بعضا کارتن خوابی روی می آورند نیز در معرض اعتیاد هستند. به گفته پورجعفر شهرداری تهران درصدد است گرمخانه ای را برای زنان در معرض آسیب راه اندازی کند، چرا که بسیاری از این زنان فقط دستفروش هستند و با فراهم کردن محل خواب و امکانات اولیه می توان مانع از ایجاد آسیب های اجتماعی شد.

*رئیس جمهور از مسائل اجتماعی هم بگوید

فاطمه دانشور رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران معتقد است شهرداری به عنوان یکی از دستگاه هایی که قانون برای این موضوع تعیین کرده، در مقایسه با دیگر نهادها بهتر عمل کرده است اما نمی تواند در این خصوص معجزه کند و لازم است دیگر نهادهای مسئول نیز به وظیفه خود بهتر عمل کنند.

وی در گفت وگو با همشهری تصریح کرد: «امیدوارم رئیس جمهور و دیگر مسئولان دولتی از هر 10مرتبه ای که در مورد مسائل اقتصادی صحبت می کنند 3بارهم از مسائل اجتماعی حرف بزنند. اهمیت مسائل اجتماعی اگر بیشتر از مشکلات اقتصادی نباشد، کمتر هم نیست. پس چه کسی باید درخصوص تأثیرات اجتماعی مشکلات اقتصادی حرف بزند؟! حساسیت توجه به این مسائل باید با صحبت های رئیس جمهور ایجاد شود.»