چالش‌های چین دررسیدن به خودکفایی

بعد از آن زمان دولت چین تصمیم گرفت تا شانس خود را در برآورده کردن نیاز مردم از طریق خودکفایی امتحان کند. چین موفق شده است که با کمتر از ده درصد اراضی قابل‌کشت خود، غذای یک‌پنجم مردم خود را تأمین نماید. ولی حالا با افزایش رفاه و متعاقب آن اشتهای مردم طبقه متوسط چین، چالش‌هایی پیش‌روی امنیت غذایی پر جمعیت‌ترین کشور جهان قرار گرفته است.

اما این کشور یک میلیارد و سیصد میلیون نفری همچنان باور دارد که برای جلوگیری از گرسنگی باید حداقل سهم اعظم غذای اساسی خود را در داخل تولید کند تا متکی به بازارهای غیرقابل‌پیش‌بینی بین‌المللی نشود.

کمک یارانه ای سرسام آور دولت به کشاورزی

کشاورزان چینی برای تولید غذا یارانه‌های کشاورزی سنگینی دریافت می‌کنند که این کار از خرید غذا از خارج چین ارزان‌تر است. یارانه‌هایی که دولت چین به کشاورزان می‌دهد در استاندارد جهانی است ولی این یارانه‌ها به‌سرعت در حال افزایش است. پیش‌بینی می‌شود یارانه کشاورزی چین از کشورهای ثروتمند که قدرت کشاورزی محسوب می‌شوند سبقت بگیرد. بر اساس گزارش‌های سازمان توسعه همکاری‌های اقتصادی (OECD) کشور چین در سال ۲۰۱۲ مبلغ ۱۶۵ میلیارد دلار، یعنی دو برابر ۵ سال پیش یارانه پرداخت‌نموده است.

بحث‌هایی نیز وجود دارد مبنی بر اینکه آیا بهتر است چین امنیت غذایی خود را از طریق خرید در بازارهای جهانی تأمین کند یا خیر؛ اما حزب حاکم به اصالت‌های روستایی خود افتخار کرده و بر حفظ آن تأکید می‌کند. این حزب نمی‌خواهد با به مخاطره افتادن اقتصاد کشاورزی، موجب ناآرامی در مناطق روستای شده و باعث مهاجرت به شهرهای بزرگ و ورود به مشاغل سطح پائین شوند؛ به همین جهت هر جا که احساس کند کشاورزان داخلی در معرض تهدید قرارگرفته‌اند به هزینه‌های واردات را بالا برده تا بازار محصولات داخلی تهدید نشوند.