ابزار الهام گرفته از هشت‌پایان در خدمت جراحان

با این حال، نمونه اولیه ابزار جدید شامل دو ماژول متصل‌ به هم است که هر یک، دارای سه اتاقک هوای استوانه‌ای هستند. با تغییردادن گزینشی تورم ترکیبات مختلف این اتاقک‌ها، امکان خم‌کردن بازو و کش‌آوردن آن در جهت‌های مختلف وجود دارد.

این بازو همچنین دارای نوعی ماده دانه‌دار است که در غشای درونی قابل‌انعطاف قرار دارد و این ماده، قادر به تغییر آسان بوده و چنین ویژگی موجب می‌شود بازوی ابداعی انعطاف‌پذیر باشد.

زمانی که خلأ اعمال و هوا از غشا بیرون کشیدن می‌شود، تراکم این ماده افزایش می‌یابد؛ زیرا دانه‌های آن به یکدیگر می‌چسبند. این پدیده موجب می‌شود غشا و در نتیجه خود ابزار، تا زمان خارج‌شدن شدن آن از وضعیت خلأ، به صورت سفت باقی بمانند.

ایده مطرح شده این است که بازوی ابداعی ابتدا در وضعیتی قابل‌انعطاف‌ باشد تا بتواند بدون نیاز به منقبض‌کننده یا ابزارهای دیگر به محل هدف موردنظر خود برسد. زمانی که بازو به هدف رسید، بافت احاطه‌کننده را از این ناحیه کنار می‌زند و خود را سفت می‌کند تا بتواند وضعیتش را حفظ کند.

ابزارهای موجود در یکی از سرهای بازو، توسط یک جراح و از راه دور کنترل می‌شوند تا وی بتواند فرآیند جراحی را انجام دهد.

در آزمایش‌های انجام‌شده، این ابزار قادر بود تا زاویه 255 درجه خم شود، تا 62 درصد طول عادی خود کش بیاید و تا 200 درصد سفت شود. سیستم جدید همچنین قادر بود بالن‌های آب که نماد اندام‌ها هستند را بدون آسیب‌رساندن به آن‌ها دستکاری کند.

در حالی که جراحی‌های سنتی اغلب از ابزار ویژه مانند منقبض‌کننده‌ها و سیستم‌های بینایی برای انجام فرآیند عمل جراحی استفاده می‌کنند، ابزار جدید قادر است به نواحی غیرقابل‌دسترس بدن دسترسی پیدا کرده و به طور ایمن از اندام‌های احاطه‌کننده ناحیه مورد هدف پشتیبانی کند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Bioinspiration and Biomimetics ارائه شد و این تحقیق به عنوان بخشی از پروژه اروپایی STIFF-FLOP صورت گرفت.