به نام «همای» به کام «پرواز»؛ «بوی باران تازه میآید»

گروه رسانه، در واپسین روزهای هفته اخیر گفت و گویی با خواننده مردمی و محبوب کشورمان «پرواز همای» را تقدیم نمودیم که ازقضا در این گفت و گو در کنار صحبت از مسائل موسیقی، به نکاتی پیرامون برخی قعالیت های اجتماعی و سیاسی این هنرمند جوان کشورمان اشاره شد که باوجود صراحت کلام همای در بیان مسائل و ابراز ندامت نسبت به پاره ای از اظهارات و اعمال گذشته، بسیاری از شما عزیزان با ارسال نظرات خود، نسبت به بازنشر این گفت و گو در «بولتن نیوز» نارضایتی خود را ابراز نمودید.

به گزارش بولتن نیوز، پروازهمای متولد 1385 از خواننده جوان ایران است که به همراه گروه مستان منشکل از مجموعه‌ای از نوازندگان سازهای ایرانی، سبک تازه‌ای از موسیقی سنتی را ارائه می‌دهند. همای که خواننده گروه ارکسترال به آهنگسازی «شهرداد روحانی» در آمریکا نیز بوده‌است، زاده روستای «احمدسرگوراب» در گیلان است و ترانه‌هایی را نیز به زبان‌های گیلکی و تالشی اجرا کرده‌است.

با این همه، آنچه بیش از این او را مورد توجه رسانه ها و البته افکار عمومی قرار داده، فارغ از نوع نگاه متفاوت و به نوعی پیشرو و نامتعارفش به موسیقی سنتی، رویکرد اخلاقی، اجتماعی و بعضاً سیاسی اوست. مساله ای که باوجود آن که در یکی دو سال گذشته با فراز و نشیب فراوان همراه بوده و در پی آن با تغییراتی اساسی رویارو شده، امروز نیز همچنان در متن موضوع قرار دارد.

با این همه، آنچه موجب تحریر این یادداشت گردید، برخی اعتراضات شما عزیزان نسبت به بازنشر گفت و گوی یادشده با این هنرمند ایرانی در «بولتن نیوز» بود و براین اساس، این فرصتی است اولاً برای بیان پاره ای توضیحات درخصوص هدف «بولتن نیوز» از انجام چنین اقدامی و ثانیاً ارائه توضیحاتی برای تنویر افکار شما عزیزان؛ به ویژه آن دسته از مخاطبان که یا با ارسال نظرات منتقد و مخالف خود نسبت به این مسئله واکنش نشان دادند و یا باوجود آن که واکنشی رسمی و علنی بروز ندادند، در ذهن خود با این سوال درگیر شدند که براستی چه اتفاقی افتاده که «بولتن نیوز» باتوجه به سابقه فعالیت فرهنگی و سیاسی اش به عنوان رسانه ای همسو با جریان کلان سیاسی کشور، اقدام به این مهم نموده است.

«پرواز همای» را به هیچ عنوان نمی توان هنرمندی تماماً بی نقص دانست؛ همای به عنوان مثال حاتمی کیا نیست (بماند که حاتمی کیا هم لااقل در یک فیلم، به سمت مسائلی رفت که انتقادات بسیاری را برانگیخت) با این همه، نباید فراموش کنیم که همای یک جوان است و همچنان در ابتدای مسیر و فعالیت های هنری و فرهنگی خود قرار دارد. آینده می تواند به هر شکلی برای او و امثال او رقم بخورد و بگذارید، حرف آخر را همین جا بگوییم. این ما هستیم که می توانیم آنچنان که مقام معظم رهبری نیز بارها تاکید داشتند، با رویکردی مهرورزانه و بر اساس «جذب حداکثری» او را به ارودی انقلاب و ایران بپذیریم یا فضا را به گونه ای پیش ببریم که او (و دیگرانی همچو او) بیاندیشند که اینجا دیگر جای ماندن و بودن نیست.

با این همه صحبت هدف از بیان این مطلب و طرح موضوع از این زاویه به هیچ عنوان این نیست که بخواهیم به اصطلاح در رودربایستی قرار بگیریم و خطای سرزده را نادیده بگیریم.

به بیان دیگر، آنچه ما را بر آن داشت تا با «پاسخی ویژه» پیرامون این مسئله باب سخن با شما تنها سرمایه های این رسانه متعهد خبری-تحلیلی را بگشاییم، پیش بینی درست مان بود از آنچه اکنون شاهدش هستیم. به این اعتبار آنگاه که قصد بازنشر این گفت و گو با «پرواز همای» در شورای سردبیری مطرح شد، آماده انتقادات احتمالی شما عزیزان بودیم و با ین حساب، هدف ثانویه این اقدام باز کردن بحثی برای طرح مسائلی بود که اکنون سعی می کنیم به آن بپردازیم؛ به این امید که شما عزیزان همچنان همچون همیشه با دقت نظر و موشکافی، ضمن پیگیری مسائل این بحث را ادامه داده و به سرانجام برسانید.

به هر تفسیر، آنچه به نظر ما می رسد، صرفاً همانی است که رهبری عزیز در بیانات تاریخی شان در جریان فتنه 88 بر آن تاکید داشتند و با اشاره به بحث کسانی که هر کدام به نوعی و به گونه ای، به ظاهر یا عملاً از قطار انقلاب جامانده یا پیاده شدند، به روشنی مشخص نمودند که در ادامه راه پرفراز و نشیب انقلاب، وظیفه مسافران این قطار ارزشمند چیست و با چه الگوی و منشی باید با جاماندگان یا پیاده شدگان رفتار نمایند.

به بیان دیگر، هدف از بازنشر صحبت های این خواننده جوان کشورمان در این برهه خاص زمانی، نه به هیچ عنوان سرپوش گذاردن بر اشتباهات سال های گذشته او، که نمایش خواست ایشان برای ابراز ندامت و تلاشش برای بازگشتن در مسیر حقیقت بوده است.

فراموش نکنیم که اولین بار که هر کدام از ما با صحبت های جدید «پرواز همای» روبرو شدیم، همچون شما که احتمالاً متعجب شدید، با شک و شبهه این صحبت های جدید را دنبال کردیم و با این حال در انتهای کار متوجه شدیم، همای جوان گویا دقیقاً همان کسی است که منتظر واکنش ماست که یا برای همیشه همراه مردم و مملکتش شود یا خدایی ناکرده به دلیل ناتوانی ما در بخشش گذشته ها و عدم درک صحیح مان از آنچه در سالیان گذشته با تاریخ پرشکوه انقلاب همراه بوده، برای همیشه از این قطار جدا شده و قدم در مسیرهایی بگذارد که تا ابد به راه درست و حقیقت نخواهد برد.

این درحالی است که در میان نظرات شما عزیزان بودند، نظراتی که با نگاهی منطقی تر به انتقاد از عملکرد ما پرداختند و نیز بودند کسانی که با خشونت کلامی بیشتر با موضوع برخورد نمودند. بماند که برخی نیز به تقدیر از این اقدام پرداختند و صحبت هایی از بازگشت امید دوباره به میان آوردند. ذکر این مهم نیز ضروری است که در میان نظرات بعضاً با پیام هایی روبرو شدیم که به دلیل عدم رعایت ادب و شئون کلی سایت، ناچاراً از انتشار آن بازماندیم.

بر این اساس، درحالی که در نخستین نظر منتشر شده با اعتراض نسبت به این مطلب ازسوی کاربری تحت عنوان «ناشناس» نوشته بود: "بولتن محترم از شما بعیده؛ احتمالا شما تابحال هیچ کدام از کارهای همای را نشنیده اید. قریب به اتفاق اشعارش مضامین الحادی دارند!" در پاسخ به این کاربر یکی دیگر از کاربران با نام «رضا.ب» پیام داد: "سخت نگیر دوست من. طرف داره خودش میگه بچه مسلمونه. حالا شعراش دز انتقادیش بالاست شما که نباید از بیخ بزنیش که. یارو داد میزنه جذبم کن، تو داد میزنی ولش کن!" و در ادامه کاربر دیگری باز با نام «ناشناس» نوشت: "عزیز برادر: فرصت جبران اشتباه وبازگشت انسانها ازراه نادرست حق هرانسانی است که خداوند آنرا عطا میفرماید سختگیری شما دراین مورد وبستن راه برگشت کاری شیطان پسند است نه خداپسند."

با این حساب آنچه در همین سه نظر ابتدایی مشاهده می شود، به روشنی می تواند گویای فضای کلی بازخوردهای این گفت و گو باشد و به این اعتبار آنچه از سوی دوکاربر دوم مطرح گردیده، شاید همانی باشد که ما در این نوشته قصد داریم به گونه ای دیگر بدان بپردازیم.

البته این تمام آنچه ازسوی شما عزیزان مطرح شد، نیست و درحالی که برخی از نظرات مخالف به دلیل استفاده از کلماتی خاص امکان بازنشرشان را از ما گرفت، بودند نظراتی که از طرقی دیگر همچون بخش «تماس با ما» یا شیوه های مستقیم تری همچون ایمیل به سایت و روش هایی از این دست، مطرح شد.

از آن سو اما در صحبت های این خواننده جوان نیز نکات بسیاری بود که به روشنی ثابت می کرد، «پرواز همای» نه تنها آن همایی که روزی در «صدای آمریکا» حرف هایی ناصحیح زد، نیست؛ بلکه نشان داد او امروز از گذشته پشیمان است و آمده برای جبران.

در این گفت و گو با اشاره مشخص به اشتباهاتش در گذشته، تاکید کرد: "وقتی برای اجرای کنسرت‌هایم به آمریکا، اروپا و کانادا سفر داشتم با بعضی از رسانه‌های آنجا درباره کنسرت‌هایم مصاحبه‌هایی انجام دادم که حضور من در آن رسانه‌ها اشتباه بزرگی بود چراکه آنها از ما به‌نفع پیش‌بردن اهداف سیاسی خودشان استفاده می‌کردند و با حضور ما در رسانه نظر مخاطبان‌شان را بیشتر جلب می‌کردند. حتی بسیاری از گفت‌وگوها را آن‌گونه که خودشان دوست داشتند، تغییر می‌دادند و به چاپ می‌رساندند و خیلی از شعرها و آهنگ‌هایم را آنجور که دوست داشتند تفسیر و در رسانه‌هایشان پخش می‌کردند البته، هم بعضی از آهنگ‌های من استعداد بهره‌برداری سیاسی داشت و هم بستر جامعه فراهم بود و اگر تجربه و شناخت امروز را داشتم، از خواندن بعضی شعرها و آهنگ‌ها پرهیز می‌کردم اما گذشته‌ها گذشته و من فرصت بسیاری برای جبران اشتباه دارم و به لطف مسئولان دوباره با دیدگاهی باز و آگاهانه کارم را در ایران ادامه خواهم داد."

و این درحالی بود که در جای جای این گفت و گو اینجا فرصت تکرارش نیست، به روشنی بر این مهم یعنی ندامت از گذشته و امید به آینده تاکید می نمود.

این درحالی است که در میان نظرات مطروحه یکی از کاربران با نام «ناشناس» با جمله ای کوتاه، پیامی داد که ما را در مسیرمان بیش از آنچه در ابتدا می اندیشیدیم، امیدوارتر کرد؛ «بوی باران تازه میاید!!!»

سخن ما به بیان دیگر به موجزترین شکل ممکن در این چند کلمه خلاصه می شود؛ سال 88 سال عجیبی بود. بسیاری دوستان دشمن شدند و بسیاری دشمنان، دوست. اتفاقاتی افتاد که نه تنها تا پیش از آن به وقوع نپیوسته بود؛ بلکه کسی حتی انتظارش را نیز نداشت. بسیاری از بزرگانی که الگوی و نشانه روحیه انقلابی بودند، روسیاه شدند و در عوض بودند بسیاری که باوجود آنکه کسی از آن ها انتظار این همه غیرت و بزرگواری و پایمردی بر ارزش ها نداشت، هم خود روسفید شدند و هم ما را خوشحال نمودند!

رهبری به روشنی تاکید کرد که فضای فتنه، فضای غبارآلودی است که انتخاب سره از ناسره و راه از بیراه در آن دشوار است و به این اعتبار بود که صراحتاً بر «جذب حداکثری و دفع حداقلی» تاکید کردند.

با این حساب، امروز درحالی که انتخابات ریاست جمهوری خرداد 1392 با پیامی روشن و دقیق دشمنان را از هر بداندیشی و طمعی ناامید کرد، امید را بار دیگر در میان اهالی این سرزمین کهن، زنده کرد و آن پیام هیچ نبود جز امید به آینده و دوستی و دوری از هرگونه خشونت ناکارآمد. پیامی روشن درخصوص اعتدال آنچنان که اسلام عزیز نیز جز این نگفته و نمی گوید. پیامی روشن درخصوص پیروی از تعقل و رویکردی عقلانی آنچنان که قرآن کریم بارها بر آن تاکید گذاشته است.

این درحالی است که برخی موارد، چنان خوبی ها افراد را از یاد می بریم که فراموش می کنیم اگر آن خوبی ها نبود که اساساً امکان بدی پیش نمی آمد. آنگاه که امکان ادامه زندگی و زیست اجتماعی و فرهنگی و سیاسی شخصی را که سال ها در یکی از مهمترین پست های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و ... کشور به میلیون ها ایرانی خدمت کرده، تنها به خاطر ابراز عقیده ای ناصحیح، از او سلب نموده و او را به حال خود و در تنهایی اش رها می کنیم؛ بی توجه به این مهم که این کار به نوعی بی احترامی به تمامی آن میلیون ها ایرانی و نیز به تمامی آن لحظات خوشی است که آن شخصیت در رقم خوردن آن نقش داشته است.

با این همه، به نظر می رسد، ما نیز چاره ای نداریم به جز آن که با همان روحیه ای که از رهبری سراغ داریم و نیز با سرلوحه قرار دادن پیام آن انتخابات ارزشمند، در سالی که مزین است به صفات نیکویی چون «همدلی و همزبانی» با همدلی و همزبانی به سوی آینده حرکت کنیم و با بخشش آن چه در گذشته، اتفاق افتاده به افق های روشن پیش رو نگریسته با تمام وجود عطر این باران تازه را نفس بکشیم!